ไม่มีแม้คำร่ำลา
ลืมตา...มีแต่ความว่างเปล่า
จมอยู่กับความเหงา
จดจำอยู่แค่รักร้าว...ที่มี
.........................................
ไม่รู้คิดถึง ไปทำไม
เขาไม่ได้ใส่ใจกับเรา...ที่รออยู่ตรงนี้
ความเจ็บปวด...ฝังรากลึก...ลงใจทุกที
คิดถึงไป...ก็มีแต่...น้ำตา
......................ูู^-^......................
..............................................
13 กันยายน 2546 12:34 น. - comment id 167501
อย่าร้องไห้น่ะคนดี เสียใจที่เธอมีน้ำตา ฉันขอโทษในสิ่งที่ฉันได้ทำมา และฉันอยากให้เธอบอกว่าอภัย

13 กันยายน 2546 12:40 น. - comment id 167502
นกจากรัง ร้องสั่งคู่ กู่เรียกหา เสือจากป่า ร้องคำราม ตามวิสัย เธอจากฉัน หันหลังลี้ หนีลับไป น้ำตาไหล ไม่เฉลย เอ่ยสักคำ

13 กันยายน 2546 14:36 น. - comment id 167522
แม้มีคำล่ำลา แต่น้ำตาก็ยังไหล หยุดซะที่เถอะใจ อย่าไปคิดถึงอีกเลย

14 กันยายน 2546 06:36 น. - comment id 167661
ไม่รู้จะคิดถึงเขาทำไม ในเมื่อเขาก็ร้างลาไปนานสัก ไม่เคยมีความห่วงใยถึงกัน ก็ไม่รู้จะคิดถึงเขานั้นทำไม คิดถึงก็มีแต่น้ำตา ทำให้ใจอ่อนล้าทุกเศร้า ฉะนั้นฉันจะขอลืมเขา ลืมความทุกข์เศร้าในหัวใจ ***ลืมให้หมดนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงาขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ***

14 กันยายน 2546 08:35 น. - comment id 167682
อย่าเศร้า..ดิคะ...
เรนจะ..มาอยู่..เป็นเพื่อน...
..ทิ้งสิ่ง..ที่เชือดเฉือน...
..ให้เลือน.ไป..อย่าใสใจ...นะคะ...
...
