แหงนมองผืนแผ่นฟ้า ดาวหาย
แลเหม่อมองพื้นทราย ว่างเปล่า
ถึงมีผู้คนราย เหมือนว่า ไม่มี
เพียงขาดเธอฉันเฝ้า ร่ำร้องรำพัน
เพราะฉันยังรักล้น หัวใจ
ถึงจะจากกันไกล สุดหล้า
เธอจะรับรู้ไหม ใครที่ เขาคอย
ยังเหม่อมองผืนฟ้า เปล่าหว้างเดียวดาย
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:00 น. - comment id 210868
เขียนได้ดีค่ะ keep on working !

2 กุมภาพันธ์ 2547 16:30 น. - comment id 210926
ู^-^

3 กุมภาพันธ์ 2547 02:08 น. - comment id 211189
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
