รักเริ่มต้นกลมกลืนดังเกลียวหมอก
อาทิตย์หยอกส่องแสงแห่งห่วงหา
สายลมโบยพาความชื่นสุขอุรา
ให้นำพาความรักเน้าเคล้าเคลียกัน
เจ้าเกลียวหมอกเวลาสายคล้อยลงต่ำ
แสงตะวันสาดแสงจ้าพาใจหาย
เมื่อความรักของเราเริ่มละลาย
พาใจหายความเศร้าใจในอุตรม
ลาแล้วเจ้า นางที่รักของพี่ข้า
หยาดน้ำตาหล่นในใจไม่รู้หาย
ความทุกตรมรมณ์อุราพาใจกาย
ต้องห่างหายนางที่รักปักดวงใจ
ชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจ...............................................ห่างไกล
22 มีนาคม 2547 20:14 น. - comment id 235124
เห็นเหลียวหมอกใจหายกับสายหมอก กล้วรักหลอกหลอกรักดังหมอกสาย พอตะวันยันขึ้นไอหมอกคลาย รักสลายลายร้างสร่างสัมพันธ์ ....................................... ข้าพเจ้ามาทักทายจ้ะ เขียนได้ดีจัง

22 มีนาคม 2547 20:41 น. - comment id 235140
ห่างเพียงกายใจชิดสนิทแนบ รักอิงแอบในทรวงเฝ้าห่วงหา แม้นห่างไกลใจไม่ลับกับเวลา รอเธอมารับขวัญทุกวันคืน..........ฯ มาร่วมคิดถึงคนที่...ห่างไกล...นะคะ... แวะมาทักทายค่ะ...

23 มีนาคม 2547 13:35 น. - comment id 235469
ไม่ว่าจากเพียงใดใจคิดถึง ยังคนึงห่วงหาอยู่เสมอ แม้ไม่เห็นหรือพบประสบเธอ ก็ยังเพ้ออยู่รู้ไหมในทุกวัน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

25 มีนาคม 2547 08:35 น. - comment id 236632
ใจชิด...พอ
