ในทุกวันที่เราเจอกัน
ฉันตบตาว่าเรานั้น เป็นเพื่อนรัก
เป็นเพื่อนธรรมดาที่มีค่าไม่มาก
เป็นคนรู้จัก ผ่านไป-แล้วก็ผ่านไป
แต่ลึกๆในใจฉันยังไหวหวั่น
ไม่รู้ว่าเธอนั้น จะสัมผัสได้ไหมว่า ฉันหวั่นไหว
หรือเธอไม่สนกันเลย~ไม่สนใจ
เธอยังมีใคร อีกมากมาย ให้ห่วงกัน
หรือว่ามิตรภาพนั้นมากเกินไป
มันเลยกั้นไว้ ไม่ให้เรามีใจแบบนั้น
หรือเพราะว่าใกล้ชิดกันมาก เพราะฉันไม่สำคัญ
เธอเลยใช้ฉันเพื่อค่าเวลาในแต่ละวัน~เหงาใจ
ในวันนี้ฉันจะตีตัวออกห่าง
้เพราะยิ่งทนความอ้างว้าง ต่อไปไม่ได้
จะได้ไม่ใกล้ชิด กันเกินไป
และฉันก็ไม่อยากเป็นคนใกล้หัวใจ ที่ได้แค่ใกล้
แต่หัวใจไม่ได้มา T_T
12 กรกฎาคม 2547 11:00 น. - comment id 297076
มาทักทายด้วยรอยยิ้มค่า น่านสิเน้อ ........^^ สู้ตายนะคะ ** ^_________^ **

12 กรกฎาคม 2547 11:52 น. - comment id 297093
ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป --ว่ารักเธอ--

12 กรกฎาคม 2547 11:54 น. - comment id 297095
.. ไม่บอก เค้าจะรู้เร๊อะ 5 5 5

12 กรกฎาคม 2547 13:31 น. - comment id 297169
ฉันคงเป็นได้แค่คนใกล้ตา ไม่มีสิทธิ์ใกล้อุราของเธอนั้น ฉันคงเป็นได้แค่คนที่ผูกพัน ไม่ใช่คนที่รักกันหรือสำคัญอะไร *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*

12 กรกฎาคม 2547 14:05 น. - comment id 297195
สู้ตายค่า

12 กรกฎาคม 2547 16:20 น. - comment id 297263
บอกเขาไปเลยดิ
