...กาลเวลาพาฉันนั้นมาเจอ แล้วรักเธออย่างนี้ดีเพียงไหน เรื่องคิดลาฆ่ารักที่พักใจ คงรอให้ชีวิตฉันปลิดปลง ฝากใจฉันนั้นไว้ในใจเธอ ขออย่าเผลอผลักไสให้ฉันหลง อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในป่าดง ของเศษผงเศร้าผ่านกาลเวลา เหนือสิ่งใดในโลกได้โชคช่วย เอื้ออำนวยมอบรักให้รักษา เป็นสิ่งเดียวเที่ยวหวังที่ตั้งตา เมื่อไหร่หนาได้รักนั้นสักที จนเวลาพาฉันนั้นพบเธอ เหมือนได้เจอที่อยู่คู่ราศี ความโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายปี ถึงวันนี้ไม่เหลือเชื่อไหมเธอ ฉันขออยู่คู่เคียงอยู่เยี่ยงนี้ เพียงขอที่ให้ฉันนั้นเสมอ กาลเวลาพาใครมาให้เจอ ไม่ขอเผลอลืมรักเราสักครา ใช่จะบ่อยน้อยนักเจอรักแท้ จะให้แย่ปล่อยไปไม่รักษา นานเพียงไหนได้รักจากเวลา แล้วจะหารักใคร...ไม่ใช่เธอ...
9 กันยายน 2547 08:59 น. - comment id 327461
เนื้อหาดีครับ แต่งได้เรียบง่าย อ่านแล้วเข้าใจง่ายถึงความรู้สึก แต่ถ้าเคาะวรรค เว้นห้องหน่อย เว้นช่องระหว่างบทหน่อยจะน่าอ่านกว่านี้อีกเยอะครับ ........................................................................ *************************************************
9 กันยายน 2547 11:17 น. - comment id 327519
จากสายใยก่อเกี่ยวจนเหนียวแน่น จนหยั่งแก่นรากรักภักดิ์สิเนหา จะไกลใกล้เพียงใดใจนำพา ให้โยงจิตดั่งว่ามาเกยเคียง หากจะรักรักเถิดประเสริฐนัก อย่าเพียงหักเพราะไกลไม่ยินเสียง ด้วยรักนั้นเมื่อก่อจักพอเพียง มาหล่อเลี้ยงดวงใจให้รื่นรมย์ ได้สองบทก่อนนะคะ ที่เหลือ ไว้ต่อวันหลังค่ะ งานมาประชิดตัวแล้ว ..
9 กันยายน 2547 12:08 น. - comment id 327594
งามในการเรียงร้อยลีลาและตัวอักษรครับ ๚ะ๛ size>
15 ธันวาคม 2547 03:51 น. - comment id 388894
:]