เป็นคนธรรมดา
เคยเสียน้ำตาทุกครั้งที่รู้สึกอ่อนไหว
ไม่ใช่เหล็กกล้าที่แข็งนอกอ่อนใน
หรือใบไม้ที่พริ้วไหวตามสายลม
มีหัวใจเหมือนทุกคน
มีความอดทนและอดกลั้น
แต่ก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน
ไม่ใช่รูปปั้นไร้ชีวิตชีวา
บางครั้งอาจจะดูเหมือนเฉยๆ
เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยไม่ใช่
ฉันก็มีชีวิตและจิตใจ
ก็อยากที่จะมีใครสักคนเหมือนกัน
10 พฤศจิกายน 2547 16:28 น. - comment id 367512
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดา ที่ยังห่วงหาความสุขสันต์ อยากเจอคนที่สำคัญ ให้ตัวเองสุขทุกวันเหมือนใครใคร *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*

10 พฤศจิกายน 2547 16:41 น. - comment id 367517
ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ได้มาจากฟ้าหรือดาวดวงไหน มีความรักมั่นคงและจริงใจ แต่ก็ยังอ่อนไหวและอ่อนแอ

11 พฤศจิกายน 2547 06:44 น. - comment id 367828
ผลิใบอ่อนแตกช่อชูกอรัก ดอกแห่งภักดิ์ผลแห่งพลีใจเราสอง ดอกนิยามความหอมธรรมนำครรลอง ดอกเพชรหอมกระจายคล้ายชีพเรา.. ดอกเสน่หาบานสายคล้ายสิ้นหวัง ดอกโศกฝังซ่อนไว้แทนใจเหงา ดอกพิสวาสรอชาติหน้าสนิทเนา สำหรับเราดอกกระทมบานเต็มช่อขอกล้ำกลืน!
