10 ตุลาคม 2547 16:22 น.
prajanyimm
ฝากหัวใจไว้ที่ปลายฟ้า
ฝากสายลมช่วยพาพัดไป
อยู่แห่งหนไหน ความรักยิ่งใหญ่
ใจนี้อยากใคร่ ใฝ่หามาเชย
ฝากหัวใจไว้ให้จันทรา
ฝากดวงดาราส่องหาคู่ใจ
หนทางใกล้ไกล ความรักสว่างไสว
ส่งใจถึงใจ ใฝ่หามาเชย
ความรักอยู่ที่ใจนั่นหนา
ใช่อยู่บนแผ่นฟ้ากว้างใหญ่
รักใช้เวลาอย่ารีบหาเร็วไป
ค่อยค่อยคอยไป ใฝ่หามาเชย
9 ตุลาคม 2547 09:30 น.
prajanyimm
สว่างแล้ว...
สายหมอกเริ่มจางหายไปแล้ว...
เสียงนกร้องแว่วๆได้ยินไกลออกไปจากเชิงเขา เสียงไก่ขันราวกับขานรับกันเป็นระยะๆ...
สายธารยังคงไหลเอื่อยๆไปตามลำธารคดเคี้ยว บางช่วงก็กระทบโขดหิน เกิดเป็นสายน้ำหมุนวน...
ลมเย็นยามเช้าพัดโชยมาแล้ว...
ใบไม้แห้งสีน้ำตาล สีส้ม สีเหลืองทอง ทยอยปลิดปลิวตัวเองออกจากกิ่ง หมุนพริ้วล่วงหล่นลงมา...
บ้างก็ลงมาสงบนิ่งบนผืนดิน ได้เจอกับเพื่อนเก่าที่รออยู่ก่อนแล้ว...
บ้างก็หล่นลงในสายธารที่กำลังไหลไป ต่างรีบหันมาร่ำลาเพื่อนบนฝั่ง ลาก่อน..เพื่อน...
ในใจคงมีความหวังว่าสายธารสายนี้จะเป็นที่พึ่งสุดท้าย พาไปสู่จุดหมายปลายทางข้างหน้าได้...
บ้าง โน่นหละ ดูเหมือนยังลังเล ยังคงหมุนพริ้วล่องลอยไปมาอยู่ ช่างมีความสุขกับความฝัน กับความอิสระเสรี กับสายลม...
รู้ไหมว่า..ทุกอย่างมันช่างไม่จีรังเสียเหลือเกิน ความฝัน ความอิสระเสรี สายลม...
ใบไม้ที่ล่วงหล่นแล้ว ก็ล่วงหล่นไป ใบไม้ที่เหลืออยู่ ก็รอวันที่จะล่วงหล่นตามไปเช่นกัน...
ก่อเกิดความหวัง ความฝัน ความอิสระเสรี รอวันที่จะปลิดปลิว ล่องลอยตามสายลม ที่พัดผ่านมาแล้วผ่านไป ตามสายธารที่ไหลผ่านมาแล้วผ่านไป...
สายน้ำที่ไหลกระทบโขดหินตรงนั้น ยังคงหมุนวน..ร่ำไป...
8 ตุลาคม 2547 18:47 น.
prajanyimm
หมู่เมฆมิได้เรียกผลตอบแทนจากต้นหญ้าสำหรับค่าน้ำฝน...
ต้นไม้ย่อมไม่ได้เป็นหนี้ต่อดวงอาทิตย์สำหรับแสงแดดและไออุ่นนั้น...
พระจันทร์และหมู่ดาวล้วนไม่ชื่นชมต่อสายตานับแสนนับล้านที่ห่างไกลออกไป...
ฝ่ายหนึ่งให้ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน อีกฝ่ายหนึ่งจึงเป็นผู้รับ โดยไม่เป็นหนี้ต่อสิ่งใด...
ชายหญิงจึงคู่กัน...จึงรักกัน...จึงอิสระซึ่งกันและกัน...
...ให้.......จึง.......รับ.......จึง......ให้.......
4 ตุลาคม 2547 23:24 น.
prajanyimm
สว่างพุทธ สว่างธรรม สว่างสงฆ์
จิตแจ่ม จ้องจง จึ่งแจ้ง
โน้มกาย โน้มเฝ้า โน้มพุทธะ
อิสระ ลอยล่อง สู่สวรรค์
ข้าเฝ้าขอ ถ่อใจกาย ถวายใจจิต
ละที่ผิด คิดเพียงชอบ ครอบตัณหา
ห่มผ้าเหลือง เรืองรองศีล รินศรัทธา
ห่มชีวา พาจิตใจ ใฝ่สู่ธรรม
ขอให้ทุกๆคนมีจิตใจที่สงบ รู้จักใฝ่หาธรรม ศึกษาธรรม ให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานกันทุกๆคนครับ
พระจันทร์ยิ้ม
( รูปภาพวาดโดยอจ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ขอกราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ )
4 ตุลาคม 2547 01:15 น.
prajanyimm
ผีเสื้อน้อยกระพือปีกโผบิน...โบยบิน
ทิวไผ่ไหวโยนโอนเอน
ลมเย็นพัดโชยมาแผ่ว...แผ่ว
สายน้ำไหลคดเคี้ยวหลบภูผา
ชายชรานั่งตกปลาถือคันเบ็ดรอคอย...รอคอย
เสียงฟ้าฝนลอยแว่วแว่วมาตามลม
สว่างวาบสายฟ้าฟาด คำราม...ครืน
ทันใด..คันเบ็ดไม้ไผ่ใยไม่อยู่คู่ชายชรา
สว่างวับ ตวัดควับสองครา..โค้งดาบวงพระจันทร์...วงพระจันทร์
ไร้คันเบ็ด ไร้ชายชรานั่งตกปลา ย่อมไร้ปลา
ชายชราใยไม่นั่งตกปลา...ตกคน
ครืน..ครืน..ครืน...
สายฝนหล่นเป็นสายประปราย...โปรยปราย
สายน้ำยิ่งเชี่ยวไหลไร้จุดหมายปลายทาง
เหม่อมองหนทางข้างหน้าพร่างพราย...พร่าใจ
พายุยังโหมกระหน่ำ ในใจกลับอ้างว้างเดียวดาย
เจ้าอยู่แห่งใด...แห่งใด
หน้าส่วนตัว
2008
