23 พฤศจิกายน 2552 12:54 น.
Saran
กาลเวลาผ่านไปไม่คืนหวน
ทุกสิ่งล้วนแปรเปลี่ยนตามวิสัย
ทุกๆอย่างที่ผ่านพ้นจนจากไป
นานเพียงไรมิอาจกลับคืนมา
แววตาเธอมีรอยเศร้าจากอดีต
ในความคิดสับสนยากค้นหา
รอยยิ้มเธอเงียบเหงาไร้ชีวา
จนใบหน้าหม่นหมองไม่สวยงาม
หากสามารถย้อนวันที่สดใส
ก่อนที่ใครจะมาอยู่ในฝัน
ได้เจอเธอพบหน้ารู้จักกัน
รอยยิ้มนั้นอาจสวยงามชื่นหัวใจ
จะจ้องตาของเธอไม่ไปไหน
ให้หัวใจเฝ้าดูกั้นความเหงา
เปลี่ยนดวงตาคู่เดิมที่เคยเศร้า
ให้แวววาวงามสวยยิ่งกว่าเดิม
เปลี่ยนหัวใจที่ครั้งเคยละเอียด
เปลี่ยนความเกลียดเป็นหลงใหลคนในฝัน
เปลี่ยนใบหน้าที่ครุ่นคิดสารพัน
ให้งดงามเกินกว่าคำบรรยาย
กาลเวลาผ่านไปไม่คืนหวน
ทุกสิ่งล้วนแปรเปลี่ยนตามวิสัย
แม้ช้านานวานวันพ้นผ่านไป
จะขอเป็นกำลังใจให้ดังเดิม
21 พฤศจิกายน 2552 16:57 น.
Saran
คนคนหนึ่งหลงรักคนคนหนึ่ง
แววตาซึ้งเพ้อรำพันวาจาหวาน
จนอีกคนใจอ่อนโอนผ่อนตาม
ตกหลุมรักเทใจเท่าที่มี
ภาพความรักก่อตัวเค้าโครงร่าง
แทนที่ว่างในใจอุ่นไอฝัน
เปลี่ยนรู้จักเป็นใกล้ชิดยิ่งผูกพัน
คนหนึ่งนั้นทุ่มเทดั่งดวงใจ
คำว่ารักของคนหนึ่งซึ้งความหมาย
เหนือสิ่งใดมิอาจเปลี่ยนฟ้าสลาย
สัญญามั่นจะซื่อตรงมิเสื่อมคลาย
ขอเพียงได้ความรักนั้นกลับคืน
คนคนหนึ่งแลกทั้งใจเพียงได้รัก
คนหนึ่งรักใครอื่นเปลี่ยนแปรผัน
ย่ำหัวใจของคนที่รักกัน
แหลกละเอียดลงพลันจมน้ำตา
ดังฟ้าผ่ากลางใจคนมัวหมอง
เธอร่ำร้องอาดูรใจสลาย
เจ็บราวมีดกรีดเฉือนทั้งเรือนกาย
โลกทั้งใบแปรเปลี่ยนเป็นสีเทา
ร้องไห้เถิดให้น้ำตาแห้งเหือดหาย
ซึมลงใจเป็นยาช่วยรักษา
รักของเธอมากกว่าคำว่าล้ำค่า
เก็บรักษาไว้ให้คนที่รักจริง
20 พฤศจิกายน 2552 12:31 น.
Saran
มองหน้าจอรอสายใจไม่กล้า
แม้หยิบคว้ากดเบอร์แล้วโทรหา
ได้แต่คอยสายเธอส่งถึงมา
แม้จะว้าวุ่นใจก็ตามที
เธอไม่รู้หรอกว่าใครคิดถึง
เพราะห่วงจึงอยากจะซึ้งแกล้งคุยถาม
ดึกป่านนี้ไร้วี่แววเสียงเรียกตาม
เธอคงหลับฝันหวานคิดถึงใคร
กลั้นหายใจกดเบอร์แล้วโทรออก
ปลายสายบอกนี่มันเบอร์แฟนของผม
ได้แต่อึ้งทิ้งสายตามสายลม
ทำตากลมเพิ่งรู้โทรผิดเบอร์
ฝืนโทรไปอีกทีรอยยิ้มหาย
เพลงรอสายของเธอทำให้เหงา
ได้แต่บ่นในใจอยู่เบาเบา
เราคงเศร้าหากว่าเธออยู่กับใคร
5นาทีเที่ยงคืนนอนไม่หลับ
กระสับกระส่ายพร่ำเพ้อเพราะใจเหงา
คิดในใจเค้าคงไม่คิดถึงเรา
ได้แต่เศร้าน้อยใจดื่มกาแฟ
เลยตาค้างอ้างว้างกลางลมหนาว
เบอร์ของเราอยู่ที่เธอ10กว่าสาย
ข่มตาหลับหลับแม้ลำบากยากเพียงใด
ก็ง่ายกว่าข่มใจไม่ให้...คิดถึงเธอ
19 พฤศจิกายน 2552 15:10 น.
Saran
ยิ้มของเธอประทับใจเมื่อแรกเห็น
ทุกเช้าเย็นคอยเฝ้าเฝ้าคอยหา
ความคิดถึงและห่วงใยฝากลมพา
พัดไปถึงใจเธอที่ฉันคอย
ประทับใจจนเก็บไปนอนฝัน
ทุกคืนวันแอบเพ้อละเมอหา
ถึงรอยยิ้มสดใสและแววตา
ช่างนำพาความอบอุ่นสู่หัวใจ
ได้แต่ห่วงอยู่ได้ไม่ไปไหน
ได้แต่หวงกลัวใครมาแทรกฝัน
ได้แต่คิดถึงเธอทุกคืนวัน
ได้แต่เก็บไปฝันประทับใจ
19 พฤศจิกายน 2552 12:44 น.
Saran
ลมหนาวเหมันต์พัดผ่าน
วันวานอับเฉาโรยแสง
อ่อนโหยเชื่องช้าไร้แรง
สิ้นแสงสดใสดังเคย
ห้วงยามแห่งความเหว่ว้า
เชื่องช้าทอดผ่านความฝัน
มวลหมอกห่มคลุมนานวัน
ม่านควันความเศร้ามาเยือน
เหน็บหนาวเย็นเยือกถึงกระดูก
ความมืดคืบรุกเวียนหมุน
โศกเศร้าสูญสิ้นอาดูร
เยือกแข็งเป็นศูนย์หัวใจ
เฝ้ารอตะวันสาดแสง
ขับแรงแห่งเหงาเลือนหาย
สิ่งเดียวช่วยพาหนาวคลาย
คือใจดวงนั้นของเธอ
เธอดังแสงส่องสว่าง
ส่องทางนำพาใจฉัน
เธอเป็นดั่งแสงตะวัน
ดวงนั้นที่ฉันเฝ้ารอ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
หน้าส่วนตัว
1135
