23 ตุลาคม 2555 13:56 น.
Saran
มองดวงจันทร์ชวนให้นึกถึงวันเก่า
วันที่เรามีเราอยู่ใต้แสง
ของดวงดาวสุกสกาวในคืนแรม
ยิ้มเธอแง้มพร่างพราวสกาวใจ
ร้อยพันดาวดวงสวยที่เรานับ
สายลมขับพัดกล่อมไม่ไปไหน
หมื่นล้านคำว่ารักเอ่อล้นใจ
ลอยล่องไปสว่างใสบนฟ้าคราม
บนนภางดงามสักเพียงไหน
ต่อให้ใครทั้งโลกต่างเฝ้าถาม
ตอบได้โดยหัวใจไม่คิดตาม
คนที่งามที่สุดมีเพียงเธอ
ในวันนี้ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนสี
ใจฉันมีแต่เธออยู่เสมอ
ฟ้าไร้ดาวไม่เหมือนที่พบเจอ
แต่ใจเธออยู่ที่ฉันตลอดไป
ดวงตะวันตกน้ำแล้วจมลับ
ดวงจันทร์กลับกลีบเมฆลบเลือนหาย
เหลือแค่เพียงตัวฉันที่เดียวดาย
ไม่มีเธอเคียงกายเหมือนเคยเป็น
ฝากสายลมโชยเอื่อยว่าคิดถึง
ฝากดวงดาวให้เธอซึ้งเมื่อได้เห็น
ฝากจันทร์นวลแทนรักที่ชื่นเย็น
ให้เธอรู้ว่าเป็นความห่วงใย
แม้ไม่รู้วันนี้เธออยู่ไหน
รู้แค่เพียงใจเธออยู่ที่ฉัน
กระต่ายตัวน้อยยังคอยหาดวงจันทร์
กระต่ายตัวนั้นคือฉันที่คอยเธอ
20 มิถุนายน 2555 06:29 น.
Saran
There're only 2 mirrors in the world
that I can see everything in my heart
and would like to looking forever
I just telling you, that the little mirrors....
are within your eyes.
ในโลกนี้มีกระจกอยู่เพียง 2 บานเท่านั้น
ซึ่งสะท้อนตัวตนและเปิดเผยความรักที่ซ่อนเร้น
ในทุกๆมุมหัวใจของฉัน ให้ปรากฎออกมา
�� ฉันปรารถนาที่จะจ้องมองดูกระจกสองบานนั้น
ตราบนานเท่านาน
ฉันไม่อาจเห็นสิ่งใดเกินกว่าความงดงามที่สะท้อนมาสู่สายตาฉัน และจงรู้ไว้เถิดว่า กระจกเงาบานน้อยคู่นั้น....��อยู่ในแววตาของเธอ
17 มิถุนายน 2555 19:59 น.
Saran
ไม่มีนิยามความรัก
ไม่มีนิยามความหมาย
ไม่มีถ้อยคำใดใด
ไม่มีกุหลาบช่องาม
�� ไม่มีเงินทองแน่นหนัก
ไม่มีคำรักวาบหวาม
ไม่มีบทเพลงบอกความ
ไม่มีกลอนรักปักใจ
�� ไม่มีสิ่งใดมอบให้
ไม่มีเสียงหวานสดใส
ไม่มีสิ่งใดเหมือนใคร
เว้นใจดวงนี้..ให้เธอ
16 พฤษภาคม 2555 08:03 น.
Saran
� �กุหลาบงามแฝงไว้ด้วยรอยหนาม
แม้ทิ่มตำหมู่แมลงต่างแฝงใกล้�
เพียงเพื่อชมดื่มความหวานชื่นฤทัย
ถึงเจ็บปวดปานใดไม่ครนา
� �ขอแค่เพียงชิดใกล้ให้ซึ้งความหอม
ขอแค่ได้บินตอมรสแห่งปรารถนา
แม้ต้องแลกด้วยทุกข์ทรมาน์
ถึงกายาดับสูญไม่หวั่นเกรง
� �เหตุผลเพราะความงามน่าหลงใหล
เย้ายวนใจด้วยกลิ่นเสน่หา
ชวนให้เพ้อฝันถึงทุกเวลา
โบกโบยมาชิดแนบกลีบดอกบาง
� �แม้ความทุกข์ระทมตรมเศร้าโศก
จะเหนี่ยวรั้งทั้งโลกมิอาจขวาง
ถึงสุดท้ายจะต้องตายที่ปลายทาง
ขอนอนตายให้กลีบบางห่มหัวใจ...
22 เมษายน 2555 21:35 น.
Saran
ดวงจันทร์ลอยสูงขึ้นไปมากแล้ว
อาบไล้ทุกสรรพสิ่งแฝงไว้ด้วยความเหงาวังเวง
ฉันแหงนมองบนท้องฟ้าที่หม่นหมอง
หากแต่ยังมีรอยยิ้มจากเงาจันทร์เจือจางอยู่
ทว่ามันช่างเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าระทม
� �ฉันนอนไม่หลับ
ไกลออกไปมีนกกลางคืนบินตัดฟ้าไปมาอยู่อย่างเดียวดาย
ความสงสัยถามฉันว่า
ทำไมนกกลางคืนจึงบินอยู่แค่เพียงลำพังตัวเดียว
หรือธรรมชาติกำหนดมันให้ต้องเดียวดายในราตรี
หรือมันรักที่จะบินไปบนความอ้างว้าง
บินชมแสงจันทร์ เพื่อดื่มกินความเปลี่ยวเหงา
� �ฉันถามกับตัวเองว่า
แล้วตัวฉันมีอะไรที่ต่างจากมัน
ไม่มีเลย�หัวใจฉันตอบ
หรือบางทีธรรมชาติได้กำหนดให้ฉันเป็นดั่งเช่นนกตัวนั้น
และฉันก็ไม่รู้ว่ามันพยายามที่จะบินหนีไปจากความเดียวดาย
หรือพยายามที่จะบินเข้าหา
ฉันรู้เพียงแต่ว่า ยิ่งฉันบินห่างจากมันมากเท่าใด
ก็ยิ่งรู้สึกว่าฉันยังคงบินอยู่ที่เดิมและทำได้เพียง
เฝ้ารอให้แรงที่จะบินเลือนหายไป
เท่านั้นเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
หน้าส่วนตัว
2932
