15 ธันวาคม 2551 10:04 น.
Saran
หน้าม.รามยามเย็นช่างสวยใส
ยิ่งชื่นใจเมื่อมีเธออยู่เคียงฉัน
เดินเคียงคู่ชิดข้างยิ้มให้กัน
หรือภาพฝันในวันนั้นคือความจริง
ผ่านผู้คนเดินสวนล้วนเป็นคู่
ก็จริงอยู่ที่เธอคู่ข้างเคียงฉัน
แต่คำเรียกเวลานี้ไม่คล้ายกัน
คู่อื่นนั้นเขาเอ่ยกันดั่งเช่นแฟน
ใจหนึ่งดวงมีไว้คงเก็บอยู่
ใครขอดูก็ไม่เคยเปิดเฉลย
จะเก็บรักเฝ้าถนอมให้ทรามเชย
คนที่เผยยิ้มอยู่คนนี้เอง
ยิ่งก๋วยเตี๋ยวน้ำใสมากแค่ไหน
ใบหน้าเธอสวยใสมากกว่านั้น
แม้จะหาถ้อยคำเอ่ยกี่ร้อยพัน
คงไม่เกินเลยกว่าคำว่างาม
จันทร์คืนนี้สวยสดแสนสดใส
ช่างสุขใจยามนี้มีเธอข้าง
อยากเอื้อนเอ่ยคำที่เก็บไว้เนิ่นนาน
เวลานี้ที่มีจันทร์ฉันและเธอ
15 ธันวาคม 2551 09:52 น.
Saran
ตื่นตะลึงพรึงเพริดน้ำตาไหล
ถุงสวยใสร่วงหล่นหมดแรงถือ
บอกได้ไหมว่าใครคนนั้นคือ
คนที่เธอทุ่มเทให้หมดใจ
เธอตกใจถามฉันเป็นอะไรไหม
เพราะเหตุใดจึงร้องไห้ทำหน้าเสีย
ตอบเธอไปว่าฉันคงอ่อนเพลีย
ไม่ได้เสียใจหรอกฝืนบอกไป
เธอขอโทษเมื่อครู่ที่เอื้อนปด
กำลังงดขนมและของหวาน
จึงแกล้งล้อออกไปว่าไม่ทาน
เธอหน้าบานฉันเก้อคิดไปเอง
เธอเอ่ยถามว่าข้อสอบทำได้ไหม
บอกเธอคือกำลังใจที่ให้ฉัน
เธอสวนบอกตอบออกมาทันควัน
อะไรกันเธอเลี่ยนใยแก้มแดง
พลันพิษไข้ในกายทุเลาหาย
เมื่อได้สบตาเธอโลกสวยใส
ภาวนาขอให้เธอกับใคร
ในฝันนั้นเป็นฉันคู่กับเธอ
12 ธันวาคม 2551 10:03 น.
Saran
เช้านี้รีบตื่นมีสอบไล่
เพิ่งห่างหายสร่างไข้ยังปวดหัว
รอ92ไปรามใจเต้นรัว
รถไม่มาไม่กลัวกลัวไม่ทัน
อาจารย์แจกข้อสอบแผ่นสุดท้าย
ปากถามว่าทำไมใยมาสาย
ไม่ได้ตอบมองข้อสอบช่างง่ายดาย
เหมือนเมื่อวานอ่านไว้ได้นิดนึง
นั่งสอบไปคิดไปยิ่งปวดหัว
ยิ่งกลัวว่าเธอจะเป็นดังภาพฝัน
ฉันสะดุ้งอาจารย์จ้องจนตัวสั่น
พลางบอกฉันให้เขียนชื่อให้ชัดเจน
เมื่อเลิกสอบใจฉันยิ่งว้าวุ่น
ยิ่งคิดครุ่นเรื่องเมื่อคืนจึงโทรหา
เสียงปลายสายหวานๆตอบกลับมา
สอบเสร็จแล้วตอนนี้อยู่หน้าอาคาร
ฉันดิ่งไปหาเธอพร้อมถุงขนม
ขนมปังกลมเจาะรูสีสวยใส
เธอบ่นฉันว่าซื้อมาทำไม
ไม่เห็นอยากจะได้ของจากเธอ
หน้าซีดเผือดเหมือนโดนจับลงต้ม
ใจระทมเมื่อได้ยินเสียงเอื้อนเอ่ย
เต็มสองหูจังๆจากทรามเชย
ที่ฝันเคยมิใช่เพียงภาพลวงตา
12 ธันวาคม 2551 09:54 น.
Saran
เช้าวันใหม่งดงามดังภาพศิลป์
หมู่นกบินคลอยต่ำกลางเวหา
แสงตะวันสาดส่องเข้าม่านตา
ทุกสิ่งตื่นแม้หลับไหลมายาวนาน
แต่ตัวฉันอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
ฝูงนกกาเริ่มออกหาอาหาร
ยังคงจมอยู่กับเมื่อวันวาน
ความทรงจำจางๆยามค่ำคืน
ภาพของเธอช่างน่ารักแสนสดใส
ปลุกหัวใจให้ตื่นจากความฝัน
แต่จะให้ตื่นได้อย่างไรกัน
ก็เธอนั้นงดงามราวเทพธิดา
แล้วหัวใจดวงน้อยเหมือนจะแตก
แยกออกเป็นเสี่ยงๆเหมือนตกผา
ใจปวดร้าวเมื่อเห็นเธอเคียงคู่มา
กับใครหนาเอื้อนวาจาหวานบาดใจ
ก้อยเธอเกี่ยวแนบชิดสบตาเขา
ยิ้มเบาๆส่งคำหวานวาจาใส
เขากับเธอเดินผ่านร่างฉันไป
โอบไหล่คู่เอียงอิงไม่เหลียวมอง
ฉันไหล่ลู่คุดคู้เดินคอตก
พลางตีอกชกตัวใจสลาย
ทุบกระจกบานใหญ่แตกกระจาย
ร้องโวยวายเจ็บมือสะดุ้งตื่นเหงื่อโซมตัว
พลันน้ำตาไหลหลั่งรินออกเป็นสาย
ไม่สบายปวดหัวตัวร้อนและเป็นไข้
ปวดทั้งหัวหัวใจมือและนัยน์ตา
ช่วยบอกฉันหน่อยคนดีได้ใหมว่า
ภาพที่เห็นเป็นภาพลวงหรือความจริง?
11 ธันวาคม 2551 14:47 น.
Saran
มีโอกาสเหมือนชื่อยาสีฟัน
ทุกครั้งที่เห็นหน้ากันฉันใจหาย
เวลานี้มีเธออยู่เคียงกาย
ใจละลายทุกทีที่สบตา
หน้าม.รามยามเย็นช่างสดใส
คนมากมายไฟหลากสีสว่างไสว
นั่งมองเหม่อที่ถนนเห็นใครใคร
ตั้งมากมายเดินอยู่เคียงคู่มา
พลันนึกถึงคนดีที่ฉันหลง
ที่ฉันคงห่วงใยอยู่เสมอ
ฉันสุขใจทุกครั้งเมื่อใกล้เธอ
เพ้อละเมอเห็นเธอส่งยิ้มมา
ทั้งรถวิ่งผู้คนเดินดูขวักไขว่
ตั้งมากมายอยู่บนทางถนน
แม้ยืนอยู่ท่ามกลางในผู้คน
ยังสับสนเหว่ว้าช่างเดียวดาย
แล้วยามนี้เธออยู่แห่งหนใด
ทำอะไรอยู่กับใครหรือปล่าวหนอ
จะรู้ใหมว่ามีคนคอยเฝ้ารอ
คอยคิดถึงห่วงใยอยู่ทุกนาที
ดึกมากแล้วท้องฟ้ายังกระจ่าง
คงสว่างด้วยแสงดาวสวยสดใส
รอยยิ้มเธอส่งมาจากฟ้าไกล
แม้อยู่ไกลเหมือนอยู่ใกล้ทุกเวลา
สายลมหนาวโชยพัดเย็นยะเยือก
หากให้เลือกฉันขอเป็นผ้าอุ่น
ยอมเหน็บหนาวเพื่อป้องให้เนื้อละมุน
ได้ห่มคลุมผิวกายคลายระทม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
หน้าส่วนตัว
696
