11 ธันวาคม 2551 11:23 น.
Saran
เมื่อแรกพบเห็นใบหน้าสาวราม
ดอกไม้งามได้ผลิบานกลางใจฉัน
ส่งยิ้มให้มอบยิ้มตอบแทบทุกวัน
เก็บไปฝันนอนเพ้อไม่เสื่อมคลาย
จากวันนั้นเธอส่งยิ้มขึ้นมาให้
ฉันยิ้มตอบกลับไปแล้วใจหาย
ที่อาจารย์เรียกไปถามเสียมากมาย
ว่าทำไมถึงยิ้มได้อยู่คนเดียว
จนวันนี้ที่เราพบกันอีกครั้ง
พลันความหวังในใจเริ่มฉายแสง
เธอส่งยิ้มแลทักทายฉันแก้มแดง
เธอแก้มแดงฉันยิ้มตอบมอบกลับไป
กว่าจะได้ชื่อเบอร์เธอช่างยากเข็ญ
แม่เนื้อเย็นใจเธอคล้ายดังหินผา
อาจเป็นเพราะหน้ามนคงเกรงว่า
ฉันเป็นคนปลิ้นปล้อนกะล่อนลวง
เธอคงไม่รู้ว่าฉันนั้น
หมายมั่นคงเพียงเธอเมื่อแรกเห็น
หากให้เผยใจออกให้ชัดเจน
ก็คงเห็นเพียงเธออยู่เต็มบาน
มีแต่ความจริงใจที่มอบให้
มีแค่ความห่วงใยอยู่เสมอ
มีหนึ่งใจเฝ้าเก็บไว้ให้เพียงเธอ
ไม่เลิศเลอหรูหราเช่นใครใคร
9 ธันวาคม 2551 10:00 น.
Saran
บ่ายวันเสาร์ เข้าเรียน พากเพียรคิด
หลังสอบติด ม.ราม เกือบใจหาย
ตรวจรายชื่อ ดูแล้ว ค่อยผ่อนคลาย
ถ้าไม่ได้ จะไปทำ อะไรกิน
นั่งเหม่อมอง กระจก ผงกหัว
ใจเต้นรัว หัวกระแทก เมื่อได้เห็น
สาวสวยราม เดินมา แม่เนื้อเย็น
เหมือนดังเห็น นางฟ้า จำแลงกาย
เธอแหงนมอง ขึ้นมา ส่งยิ้มให้
เราส่งยิ้ม กลับไป แล้วใจหาย
อาจารย์เรียก ไปถาม เสียมากมาย
ว่าทำไม ยิ้มได้ อยู่คนเดียว
พักกลางวัน เจอะเธอ ซื้อก๋วยเตี๋ยว
แซวว่ากิน คนเดียว อร่อยเหรอ
เธอยิ้มหวาน ชวนให้นั่ง คู่กับเธอ
เลยได้เพ้อ ได้สบตา แล้วอิ่มใจ
9 ธันวาคม 2551 09:56 น.
Saran
เปิดอ่านกลอนเก่าๆ
แล้วรู้สึกเศร้าๆ
ได้เห็นคนคิดเห็นมาที่เรา
วันเหงาๆคือชื่อนามปากกา
ไม่รู้ว่าเขาอยู่หนใด
จะสุขทุกข์สบายดีหรือไม่
ได้เพียงส่งความคิดถึงไป
ฝากล่องลอยไปตามสายลม
ให้รู้ว่ายังคงคิดถึง
ยังคงคำนึงอยู่เสมอ
ยังไงก็ให้รู้ว่าเธอ
ยังมีคนที่ห่วงใยอีกคนนึง
4 ธันวาคม 2551 14:04 น.
Saran
สบตาเธอครั้งแรกแจกยิ้มให้
ส่งหัวใจดวงน้อยๆลอยไปหา
เธอคือคนที่ฉันแอบหมายตา
เธอนั่นหนาที่ใจฉันหมายปอง
เจอะหน้าเธอทุกวันฉันหวั่นไหว
หวั่นหัวใจจะแตกแยกเป็นสอง
กลัวว่าใจจะหลุดออกมากอง
ก็ใจฉันมันฟ้องว่าชอบเธอ
อยากให้เธอได้รู้ว่าฉันชอบ
พร้อมจะมอบสี่ห้องใจให้เสมอ
ฉันฝึกพูดคำๆหนึ่งจนละเมอ
อยากบอกเธอว่ารักสุดหัวใจ
หากเธอยอมมอบหัวใจให้กับฉัน
สัญญามั่นจะดูแลเก็บรักษา
ใจดวงนี้ที่เธอมอบให้มา
ไปจนกว่าชีวาฉันจะมลาย
4 ธันวาคม 2551 13:45 น.
Saran
มีคำๆหนึ่งเก็บไว้ในใจเรื่อยมา
ไม่รู้ว่าจะเอ่ยมันดีไหม
ไม่รู้ว่าจะเผยออกมาเมื่อไร
หรือเมื่อยามเธอส่งยิ้มผ่านมา
ก็ได้แค่เพียงเก็บไว้ในอก
พาพกไปด้วยทุกหนแห่ง
ครั้นจะเอ่ยออกไปใจเต้นแรง
แก้มแดงๆของเธอมันบีบใจ
ไม่กล้าแม้เพียงจะเอ่ยปาก
ทั้งที่ใจแสนอยากเผย
ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย
ลอยผ่านไปตามเคยกับสายลม
หากฉันรู้สักนิดว่าเธอมีใจให้
จะใกล้ไกลเธอก็คิดถึงฉัน
จะไม่รอที่จะเอ่ยมาแสนนาน
คำๆนั้นคือรักมอบไว้เพียงเธอ
หน้าส่วนตัว
786
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSaran
