6 พฤษภาคม 2552 16:20 น.
somebody
นับจากนี้อยากให้เรานั้นถอยห่าง
เพราะความต่างของทางที่คิดฝัน
จากวันนี้ขอเปลี่ยนความผูกพัน
ให้เธอฉันเป็นเพื่อนกันเป็นพี่ชาย
นี่คือถ้อยคำเอ่ยจากปากพี่
น้ำตาปรี่รินไหลด้วยใจหาย
เมื่อได้ยินถ้อยคำที่ทำลาย
ในหัวใจเกิดแผลขึ้นทันที
เปลี่ยนเป็นพี่เป็นเพื่อนและติดต่อ
ช่วยกันก่อสิ่งดีไม่หลบหนี
เพียงแค่เป็นทั้งพี่เพื่อนที่ดี
อย่าได้มีสิ่งใดขุ่นเคืองใจ
จะห่วงใยห่วงหาและคิดถึง
และคำนึงถึงกันไม่ไปไหน
แต่ต่างกันที่วันนี้ที่ข้างกาย
ไม่มีใครอีกคนคอยดูแล
ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงมากมายนัก
จะขอพักผ่อนใจไม่แยแส
ไม่เรียกร้องให้ใครคอยเทคแคร์
สุดแล้วแต่หัวใจจะเป็นไป
จะไม่พบไม่เจอกันอีกแล้ว
จะแน่แน่วไม่คิดไม่หวั่นไหว
ไม่ต้องห่วงแม้ตัวฉันจะจากไกล
ไม่เป็นไรขออยู่เพียงลำพัง
จะให้ทำเหมือนเคยคงไม่ได้
ไม่อยากให้เจ็บปวดกับความหลัง
จากนี้ไปสั่งใจให้เชื่อฟัง
ความรักพังแต่ต้องเดินก้าวต่อไป
ขออย่าโกรธหากไม่ทำตามที่ขอ
เจ็บเกินพอที่ใจจะทนไหว
ขออย่าพบอย่าเจอเพื่อทำใจ
ให้ได้ไหมไม่ต้องมารู้จักกัน
6 พฤษภาคม 2552 16:05 น.
somebody
ได้พบกันอีกครั้งยินดีไหม
ห่างหายไปนานเท่าไหร่ไม่มาหา
เกือบจะลืมเลือนแล้วที่ผ่านมา
ความรู้สึกที่ว่าเงียบเหงาใจ
จากนี้ไปมาทักทายกับความเหงา
พักอยู่กับความเศร้าไม่ไปไหน
จะขอกอดให้แน่นแน่นอยู่ในใจ
ลบเลือนไปความสุขที่ทุกข์เกิน
กลัวจะลืมกันก่อนย้อนมาทัก
รักเสียหลักจึงเหงาได้ไม่ขัดเขิน
จากที่เคยเงียบหายทำหมางเมิน
วันนี้เดินมาหามาเยี่ยมเยียน
เป็นอย่างไรสบายไหมเจ้าความเหงา
ฉันคนเก่าคนนี้อยากขีดเขียน
ถึงสิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียน
สิ่งที่เปลี่ยนจากสุขเป็นทุกข์ใจ
นานเท่าใดไม่อาจจะรับรู้
ขอเพียงอยู่เพื่อพักไม่ไปไหน
หากว่าหายคิดถึงกันเมื่อใด
ในหัวใจจะลาเหงาไปอีกครา
25 เมษายน 2552 10:47 น.
somebody
เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉัน
แม้ต่างกันมากมายสักเพียงไหน
อยากให้รู้ว่าฉันยังห่วงใย
และหัวใจก็จะยังเหมือนเดิม
ไม่เป็นไรทำตามที่เลือกไว้
ฉันพร้อมให้กำลังใจเป็นแรงเสริม
จะส่งมอบความห่วงใยมาเพิ่มเติม
เหมือนแรกเริ่มเดิมทีที่เป็นมา
ต่างเพียงแค่วันนี้ไม่เหมือนเก่า
ระหว่างเราคงจะเปลี่ยนความห่วงหา
ให้คงไว้ระหว่างกาลและเวลา
เหลือแค่เพียงคุณค่าในหัวใจ
จะไม่เปลี่ยนและไม่คิดแปรผัน
จะผูกพันไม่ห่างไม่ไปไหน
คอยส่งเสริมเต็มที่อย่างห่วงใย
อยู่ไกลไกลให้ก้าวสู่ร่มแห่งธรรม
25 เมษายน 2552 10:39 น.
somebody
ให้เวลาฉันหน่อยจะได้ไหม
ขอทำใจสักพักปรับใจก่อน
ขอเว้นห่างจากไปเพียงสักตอน
ขออ้อนวอนแค่นี้ได้ไหมเธอ
รับไม่ได้ก็ไม่ใช่ใจนั้นรู้
แค่ต่อสู้ความรู้สึกไม่ให้เผลอ
นับจากนี้ต้องทำใจเมื่อพบเจอ
เพื่อให้เธอนั้นเป็นสุขสบายใจ
เข้าใจดีและพร้อมที่จะยอมรับ
จะเริ่มนับเพื่อหยุดความหวั่นไหว
รักครั้งนี้ฉันยินดีจะเป็นไป
ไม่เป็นไรแม้ไม่ได้เคียงคู่กัน
ขอเวลาให้ฉันเพียงสักนิด
เพื่อปกปิดความอ่อนแอในใจฉัน
หากเข้มแข็งเมื่อไหร่ความผูกพัน
พร้อมแปรผันตามที่ควรเป็นไป
25 เมษายน 2552 10:17 น.
somebody
ฉันรับได้เงื่อนไขใจที่รับรู้
ไม่แบ่งรับแบ่งสู้เข้าใจไหม
ที่ผ่านมาอาจจะมีขุ่นเคืองใจ
ไม่เป็นไรวันนี้มันต่างกัน
เข้าใจแล้วความมุ่งมั่นที่เธอก่อ
จะเติมต่อผ่อนคลายที่แปรผัน
จะเหลือเพียงคงไว้ความผูกพัน
เธอกับฉันเดินขนานคู่กันไป
เธอต้องการเดินทางไปถิ่นสงบ
เพราะได้พบหนทางสว่างไสว
พบแก่นแท้พระธรรมจรรโลงใจ
ไม่หวั่นไหวก้าวไปตามหนทาง
ฉันคนนี้เธอคนดีไม่ต้องห่วง
ไม่คิดถ่วงให้ต้องมาหมองหมาง
ใจที่มีรักที่ให้ไม่จืดจาง
เพียงแค่ต่างสถานะไม่เหมือนเดิม
ฉันยินดีและพร้อมจะเกื้อหนุน
กำลังใจให้เป็นทุนไปต่อเสริม
ให้มุ่งมั่นภาวนาเพื่อช่วยเติม
ให้หมั่นเพิ่มสะสมบำเพ็ญบุญ
จะขอมองและห่วงใยอยู่ห่างห่าง
แม้เราต่างใช่ว่าจะไม่เกื้อหนุน
เราต่างคนต่างมุ่งมั่นต่างเกื้อกูล
ให้พอกพูนซึ่งความดีตลอดไป
หน้าส่วนตัว
791
