16 เมษายน 2552 12:14 น.
somebody
จะดีไหมหากจากไปในวันนี้
จะดีไหมหากหลบลี้และหนีหาย
จะดีไหมไม่เกี่ยวข้องและวุ่นวาย
จะดีไหมถ้าฉันตายจากใจเธอ
คงจะดีหากไม่มีฉันนี้อยู่
คงจะดีไม่ใช่ขู่แค่เสนอ
คงจะดีจากนี้ไปไม่พบเจอ
คงจะดีหากว่าเธอสบายใจ
จะโกรธไหมหากจากไปในวันนี้
จะโกรธไหมกับท่าทีไม่สดใส
จะโกรธไหมหากไม่มีฉันห่วงใย
จะโกรธไหมอยากจะรู้ซะเหลือเกิน
คงไม่โกรธอและถือโทษกับตัวฉัน
คงไม่โกรธที่เรานั้นต้องห่างเหิน
คงไม่โกรธหากไม่มีฉันร่วมทางเดิน
คงไม่โกรธหากฉันเมินไม่สนใจ
ตัดสินใจลาจากไม่พูดพร่ำ
เหมือนเหยียบย่ำหัวใจให้สั่นไหว
แม้เจ็บปวดยามลาจากไม่เป็นไร
มันเกินไปเกินทนได้และไม่ทน
16 เมษายน 2552 12:04 น.
somebody
เคยเฝ้ารอคอยใครสักคนหนึ่ง
อยากซาบซึ้งกับความรักที่เขาให้
อยากจะมีใครสักคนที่เข้าใจ
ทั้งห่วงใยรักแท้และจริงจัง
ได้มาพบเธอคนดีสุดที่รัก
ปลื้มใจนักปลดปล่อยใจที่ถูกขัง
อิสรภาพได้มาด้วยพลัง
ของความหวังและรักแท้ได้จากเธอ
ค้นพบแล้วเธอคนดีสุดที่รัก
และตระหนักสิ่งที่เคยคิดเสมอ
เทียบไม่ได้เมื่อฉันมาพบเจอ
กับตัวเธอคือคำตอบของหัวใจ
ไม่ใช่ว่าใครเข้ามาก็จะรัก
ฉันประจักษ์รักเธอไม่หวั่นไหว
หากไม่มีเธอใจนี้ขอไม่มีใคร
ไม่ใช่ใครก็ได้ต้องเป็นเธอ
16 เมษายน 2552 11:38 น.
somebody
เธอคนดีมีความรักมามอบให้
ฉันรับไว้ด้วยใจสุขสุดแสน
ควงคู่กันใครก็รู้ว่าเป็นแฟน
เดินเกี่ยวแขนเกี่ยวก้อยควงกันไป
คอยใส่ใจห่วงใยไม่เคยห่าง
ในยามว่างส่งคำรักจากเสียงใส
โรแมนติคมากล้นความจริงใจ
แม้ห่างไกลแต่หัวใจไม่ห่างกัน
คิดร่วมฝันด้วยกันในอนาคต
ช่างงามงดไม่เคยคิดแปรผัน
เพราะความรักก่อเกิดจากความผูกพัน
แม้คืนวันผันผ่านรักเหมือนเดิม
ดูดูไปคล้ายคล้ายมีความสุข
ไร้ความทุกข์กล้ำกลายได้หึกเหิม
แต่ช่องว่างระหว่างรักที่คอยเติม
กลับยิ่งเพิ่มเพราะใจเธอไม่นิ่งพอ
เขาคนเก่าที่ลาร้างอ้างหมดรัก
เธอย้ำนักเป็นเพียงเพื่อนและร้องขอ
เลิกคิดมากขอแค่เพียงฉันนั้นรอ
วันร่วมหอเดินเคียงไปด้วยกัน
ก็เข้าใจเลิกสงสัยไม่ขัดข้อง
ไม่มัวหมองทำตามเส้นทางฝัน
ทั้งห่วงใยใส่ใจสารพัน
ไม่เคยรู้ว่าฉันนั้นวุ่นวาย
บางครั้งทำให้เธอต้องปวดหัว
รักต้องเกิดรอยรั่วให้เสียหาย
รักที่คิดว่ามั่นคงเหมือนกลับกลาย
ได้สลายหายไประหว่างทาง
รับรู้นะว่าเธอนั้นรักฉัน
แต่เขานั้นเธอก็ห่วงไม่สะสาง
คล้ายกับมีไอรักสีจางจาง
อยู่ระหว่างตัวเขาและตัวเธอ
หากลาจากเธอไปในวันนี้
และหลบลี้ส่งคืนรักเธอเสนอ
ไม่พบหน้าและไม่คิดจะพบเจอ
อยากให้เธอเข้าใจอภัยกัน
รักบางครั้งเกิดง่ายลืมได้ยาก
รักมากมากก็ยากจะแปรผัน
คงเหมือนรักที่เธอสองเคยให้กัน
และเหมือนฉันที่มีให้กับเธอ
จากนี้ไปให้รู้ไว้รักเธอนะ
แต่ยอมละลาจากใช่พลั้งเผลอ
เพียงอยากให้เวลาสำหรับเธอ
ได้พบเจอคำตอบในหัวใจ
ว่าคนไหนที่เธอรักมากกันแน่
คือรักแท้เธอรู้แล้วใช่ไหม
ฉันคนนี้ยินดีจะจากไป
เพื่อจะให้เธอมีสุขอย่าห่วงเลย
8 เมษายน 2552 13:43 น.
somebody
เลิกกันเถอะจบกันนะขอลาจาก
ช่วยออกปากสักคำจะได้ไหม
อย่านิ่งเฉยปล่อยวางและเงียบไป
ช่วยเคลียร์ใจเคลียร์รักให้ชัดเจน
ทำมาเป็นเงียบหายไม่พบหน้า
แม้ข้อความส่งหาก็ไม่เห็น
หรือว่าเธอเห็นว่ามันไม่จำเป็น
เช้าจดเย็นวันหมุนผ่านกาลละเลย
หากเปลี่ยนไปเอ่ยความนัยจะได้ไหม
คงไม่เจ็บมากมายเท่านิ่งเฉย
พอรู้แล้วว่ารักนั้นไม่เหมือนเคย
เพียงแค่เผยเอ่ยมาฉันเข้าใจ
ไม่ต้องกลัวฉันเสียใจรู้รึเปล่า
ความรักเก่าใจก็เก่าร้าวหวั่นไหว
บอกมาเถอะเอ่ยออกมาไม่เป็นไร
แม้ภายในปวดร้าวฉันพอทน
8 เมษายน 2552 11:53 น.
somebody
คบคบไว้ข้างกายไม่ให้เหงา
ลบเลือนเงาความเศร้าให้เลือนหาย
มาเติมเต็มหัวใจที่วุ่นวาย
ให้กลับกลายมีชีวิตขึ้นเหมือนเดิม
อยากลบเลือนแผลในใจหายสนิท
อยากมีคนมาช่วยปิดและแต่งเสริม
อยากมีใครหอบรักมาต่อเติม
อยากให้เพิ่มความสุขให้หัวใจ
ไม่เคยคิดจริงจังอะไรนัก
เรื่องความรักไม่เคยคิดต้องหวั่นไหว
แต่วันนี้ช่างเจ็บปวดทั้งหัวใจ
ไม่เลือกใครสักคนปวดหัวจัง
หน้าส่วนตัว
781
