7 สิงหาคม 2547 14:27 น.
soulmate
นภาฉ่ำโอ้อกช้ำน้ำตาดาว
ระยิบราวเกล็ดแก้ววาวแววใส
จากเวหาสู่ภิภพจบครรลัย
เพ่งพิศคล้ายม่านวารีนทีริน
ด้วยหทัยพะวงไปให้โศกศัลย์
ฤาราตรีมิมีวันจักสูญสิ้น
มิตระหนักสักเพลาเป็นอาจิณ
ยอมให้รักโบยบินด้วยขลาดใจ
ยินเพียงเสียงกังวานก้องในดวงจิต
แม้หลับตาเพียงนิดคิดหวาดไหว
กระไรเลยหยาดฝนช่างเป็นใจ
ให้น้ำตาตกในดังสายธาร
เคยรำลึกถึงเจ้าเคล้าจอมขวัญ
ณ วันนั้นทุกคำล้วนฉ่ำหวาน
นับแต่นี้แม้สายฝนงามตระการ
มิอาจต้านความร้าวรานในห้องใจ
โอ้ยามใดสายน้ำจักหวนกลับ
เหมือนเขาเลยลาลับไปหนไหน
ขอพิรุณลาร้างห่างกันไกล
ดังหัวใจเขาจรไปไม่หวนคืน
7 สิงหาคม 2547 10:38 น.
soulmate
เก็บสายใยแห่งรักมาถักฝัน
ฝากให้คุณคนสำคัญในวันนี้
ด้วยดอกไม้ในหัวใจที่ฉันมี
รอมอบให้คุณคนดีของหัวใจ
รู้สึกได้ถึงไอละมุลอุ่น
แค่สบตาของคุณใจสั่นไหว
แววตานั้นมีฉันอยู่ข้างใน
สัมผัสได้ด้วยหัวใจไหวระรัว
แค่สวมกอดแผ่วเบาก็เท่านั้น
มิใช่ฉันต้องการจะยวนยั่ว
คุณจะว่าอย่างไรไม่นึกกลัว
เพราะรักคุณทั้งตัวและหัวใจ
คงไม่มีสิ่งใดมาตอบแทน
นอกจากรักที่หวงแหนจะมอบให้
ขอแค่คุณดูแลด้วยหัวใจ
ฉันก็พร้อมอยู่ข้างกายไม่ห่างกัน
หน้าส่วนตัว
812
