26 พฤษภาคม 2549 11:05 น.
soulmate
หากโลกนี้จะมีใครมาให้รัก
ขอโอกาสได้รู้จักคุณได้ไหม
โลกใบนี้มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่ทำไมหนอหัวใจอยากใกล้คุณ
จากวันแรกที่ได้พบสบตากัน
รู้สึกไหมว่าใจมันช่างเคยคุ้น
เหมือนเราเคยได้สัมผัสรักละมุน
มันอบอุ่นอ่อนไหวในทุกครา
ไม่เคยเลยที่หัวใจจะรู้สึก
เชื่อลึกๆสิ่งนี้คือวาสนา
หากว่าฟ้าของเราจะมีตา
ช่วยส่งเขาให้มาสู่อ้อมใจ
เพราะไม่เคยอ้อนวอนใครได้อย่างนี้
ขอแค่รักคุณคนดีจะได้ไหม
ให้โอกาสเราเรียนรู้สิ่งในใจ
แล้วจะเป็นไปอย่างไรไม่สำคัญ
จะมีใครบ้างไหมที่ในโลก
ได้พบโชคพบใจใครคนนั้น
หากรักแล้วขออย่าได้คลาดกัน
ขอให้รักสุขสันต์นิรันดร์เอย
25 พฤษภาคม 2549 16:39 น.
soulmate
เท่าที่หัวใจจะรู้สึกได้
ถามมาก็ตอบไปอย่างนั้น
เมื่อวันนี้เราต่างมีกันและกัน
ถ้อยคำหรือจะสำคัญกว่าหัวใจ
ฉันอาจไม่เหมือนคนอื่นๆ
ที่ชอบฟังคำระรื่นจากที่ไหน
ไม่มีดอกไม้ก็ไม่ว่าอะไร
ขอแค่ตัวกับหัวใจก็พอ
พอใจแล้วที่ได้รักกัน
มากกว่านั้นฉันไม่อาจเอื้อมขอ
รู้ว่าเธอรักฉันมากพอ
และเราต้องก้าวเดินต่อไปด้วยกัน
เท่าที่หัวใจจะรู้สึกได้
ขอตอบอีกได้ไหมประโยคนั้น
ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ไม่สำคัญ
ตราบใดที่เรารักกันด้วยหัวใจ
25 พฤษภาคม 2549 14:47 น.
soulmate
ดอกหญ้าไหว สล้าง กลางสายฝน
หวานระคน ชูช่อ ล้อลมไสว
ละอองน้อย ลอยละล่อง สู่ครรลัย
แต่งแต้มให้ ทุ่งงาม อร่ามตา
ผ่านคืนวัน หมองไหม้ ไร้คนคอย
โอ้ดอกน้อย เจ้ารอคอย เสน่หา
ชลพิน ทันใดร่วง หล่นลงมา
ชุบชีวา ให้ดอกหญ้า ยังน่ายล
ขจรคลาย กายสะบัด รัดภมร
เจ้าแอบซ่อน เริงร่า ท้าสายฝน
รังสิมันต์ พิรุณเจ้า เคล้าระคน
ยิ่งได้ยล ยามต้องแสง ในแลงมา
ช่างงดงาม เหลือล้ำ เกินคำใด
รุ้งทอสาย มีมนต์ขลัง ดังยิหวา
หาใดเทียบ เปรียบเปรยได้ ในพนา
สุขอุรา นักหนา ในษาพันธ์
ยินเสียงเรียก ที่รัก จากปักษา
ล้อลมเล่น กลางพนา พาสุขสันต์
กางปีกน้อย ลอยล่องไป ในไพรวัลย์
เกาะกิ่งก้าน เกี่ยวกัน ในวัลลี
คคนางค์ กระจ่างตา ยามซาฝน
สวยใสแล น่ายล ทุกดิถี
แม้นได้พิศ บุปผาเช่น ดรุณี
ขอให้มี พิรุณหลั่ง ไปทั้งกาล
หน้าส่วนตัว
1253
