20 สิงหาคม 2548 15:38 น.
tanors soloso
เอ้กอี๊เอ้กโวกเหวกเสียงแจ้แจ้ว
ยามเมื่อแนวแสงทองทับทาบฟ้า
ไก่แจ้น้อยลอยล่องลงพสุธา
จากชายคาเรือนเล้าสู่เงาดิน
น่าเอ็นดูเหลือหลายลวดลายสี
กระทบแสงพระสุรีย์ยามผกผิน
เช้าและเย็นย่างย่ำออกหากิน
ไปตามถิ่นพนาประสามัน
12 สิงหาคม 2548 14:31 น.
tanors soloso
อันป่าไม้ไพรเขาลำเนาป่า
สุดเหว่ว้าวังเวงวิเวกเหงา
ทุ่งหญ้าเขียวเดี๋ยวเดียวเปลี่ยนเพี้ยนเป็นเทา
จักหาเงาไม้เย็นเป็นไม่มี
ต้นไม้ว่าข้าเจ็บปวดเหลือแสน
ความเคียดแค้นชิงชังนั้นเต็มที่
สุมในอกคับในใจดั่งไฟมี
ดั่งนทีจะถาโถมโหมให้พัง
สัตว์ป่าร้องก้องดังฟังเกรี้ยวกร่าง
มึงจะถางพงไพรไปถึงไหน
สิ่งที่มึงได้ทำและได้ไป
มึงรู้ไหมว่ากูกลับขาดแคลน
ทั้งสัตว์ป่าต้นไม้และสายน้ำ
เริ่มเสื่อมทรามทรุดโทรมลงเหลือแสน
อีกทั้งคนอย่างเราเราบนดินแดน
จักยากแค้นหากไม่หยุดขุดทำลาย
11 สิงหาคม 2548 16:40 น.
tanors soloso
ล้มแล้วลุกอย่าท้อต้องต่อสู้
ให้มันรู้ว่าจะแพ้ซักแค่ไหน
แม้ไม่เดินก็แค่คลานพอผ่านไป
อาจจะถึงหลักชัยในสักวัน
ฟากฝั่งฟ้ากว้างใหญ่ไกลสุดหล้า
คนยังฝ่าขวากหนามเพื่อฝากฝัน
มีรอยยิ้มของนักสู้เป็นเดิมพัน
ฝันที่ฝากฟ้านั้นฝันเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
38797
