หน้าส่วนตัว
อันป่าไม้ไพรเขาลำเนาป่า
สุดเหว่ว้าวังเวงวิเวกเหงา
ทุ่งหญ้าเขียวเดี๋ยวเดียวเปลี่ยนเพี้ยนเป็นเทา
จักหาเงาไม้เย็นเป็นไม่มี
ต้นไม้ว่าข้าเจ็บปวดเหลือแสน
ความเคียดแค้นชิงชังนั้นเต็มที่
สุมในอกคับในใจดั่งไฟมี
ดั่งนทีจะถาโถมโหมให้พัง
สัตว์ป่าร้องก้องดังฟังเกรี้ยวกร่าง
มึงจะถางพงไพรไปถึงไหน
สิ่งที่มึงได้ทำและได้ไป
มึงรู้ไหมว่ากูกลับขาดแคลน
ทั้งสัตว์ป่าต้นไม้และสายน้ำ
เริ่มเสื่อมทรามทรุดโทรมลงเหลือแสน
อีกทั้งคนอย่างเราเราบนดินแดน
จักยากแค้นหากไม่หยุดขุดทำลาย
tanors soloso 12 ส.ค. 2548 14:31 น. - ID 79672 
2138
2
0
12 สิงหาคม 2548 15:02 น. - comment id 503064
แวะมาอ่านผ่านมาทักทายครับผม
13 สิงหาคม 2548 10:04 น. - comment id 503279
lสื่อได้ดี แวะมาทักทายค่ะ
14 สิงหาคม 2548 11:52 น. - comment id 503576
เยี่ยม..แต่งได้ดี ไม่เสียทีที่พามาสมัคร
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
