27 พฤศจิกายน 2552 17:13 น.
Tiny Mushroom
เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเร่ร่อน ไร้ซึ่งที่นอน
เดินเดี่ยวเดียวดายลำพัง
วันหนึ่งเจอบ้านหนึ่งหลัง เด็กน้อยสมหวัง
ฉันมีที่นอนแล้วหนา
เข้าป่าเก็บหาของป่า ผลไม้ผักหญ้า
ใส่ตะกร้าเก็บเอาไปขาย
ขุดแร่กับดินกับทราย เหงื่อโชกท่วมกาย
อดทนหาเงินเรื่อยมา
เลี้ยงสัตว์น้อยใหญ่นานา แกะวัวไก่หมา
อีกทั้งเลี้ยงม้าอาชาไนย
ปลูกผักทำสวนทำไร่ ด้วยความตั้งใจ
พืชพรรณสมุนไพรแสวงหา
หัวไชเท้ามันฝรั่งแตงกวา ดอกไม้งามตา
หาเงินพัฒนาที่อาศัย
ต่อเติมคอกวัวเล้าไก่ หาฟืนหาไม้
ไว้ใช้ในการงาน
เด็กหรุ่มคนนี้สำราญ ชีวิตเบิกบาน
แจ่มใสอยู่ทุกคืนวัน
ชีวิตนี้ช่างสุขสันต์ รักและผูกพัน
กับงานที่เขาชอบทำ
ชีวิตแม้ไม่เลิศล้ำ ร่ำรวยล่ำซำ
แต่มีความสุขอย่างพอเพียง
Credit to พี่ชายข้าพเจ้า
25 พฤศจิกายน 2552 19:17 น.
Tiny Mushroom
จะหวัง...มาก หวังมา หรือหวังไป
หวัง...ในใจ ให้ลูก ดีนักหนา
หวัง...ให้เขา มีดี ที่หน้าตา
หวัง...ให้เขา เป็นแก้วตา ของทุกคน
หวัง...ให้เขา มีคู่ ครองที่ดี
หวัง...ให้เขา มั่งมี ไม่ขัดสน
หวัง...ให้เขา ไม่อดอยาก ยามอับจน
หวัง...ให้เขา ไม่ทุรน ลำบากใจ
หวัง...ให้ลูก เรียนดี มีศาสตร์ศิลป์
หวัง...ให้เขา โบยบิน อย่างสุขใส
หวัง...ให้เขา ไม่มี ทุกข์โรคภัย
หวัง...ให้เขา ได้สุขใจ ตลอดกาล
25 พฤศจิกายน 2552 18:26 น.
Tiny Mushroom
เราเป็นคน...ประเทศ...อันใดกัน
จึงได้ฆ่า...ได้ฟัน...อย่างที่เห็น
ได้ขึ้นชื่อ...ชาติไทย...อย่างที่เป็น
ต้องมาเห็น...เราแยกกัน...ไม่ลงดี
ข้าอยากให้...คนในชาติ...เหมือนต้นไผ่
ถ้าอยู่เดี่ยว...ก็หักง่าย...ไร้ศักดิ์ศรี
ถ้ารวมกอ...แล้วอยู่อย่าง...สามัคคี
จะไม่หัก...และอยู่ที่...อย่างต้นเป็น
เพราะบางเรื่อง...คนไทย...จะเมตตา
มีเรื่องทุกข์...ก็จะมา...ให้หน้าเห็น
แล้วจะช่วย...ดูแล...ให้ร่มเย็น
นี่แลเป็น...เมืองไทย...อย่างแท้จริง
หน้าส่วนตัว
2107
