30 ธันวาคม 2550 15:18 น.
victoriasecret
เพียงได้พบสพพักตร์ประจักษ์โฉม
เจ้าได้โน้มดวงใจพี่ไหวหวั่น
ชะรอยบุญแต่ปางก่อนจรมาทัน
ใจพี่นั้นแรกประจักษ์ก็รักเธอ
น้องพรรณีเมืองสิชลนครศรีฯ
หนุ่มปทุมฯคนนี้มีใจเสนอ
อยากจะพบอยากรู้จักอยากได้เจอ
แต่ต้องเก้อเพราะโอกาสจำคลาดคลา
เมื่อคราวสบตากันพี่มั่นใจ
น้องไม่ใคร่เบือนหนีในทีท่า
คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา
เพราะดวงตาคือหน้าต่างอ้างหัวใจ
แม้นน้องคิดให้คงตรงกับพี่
เหมือนกับมีสิ่งขวางกั้นกลางไว้
แม่สาวงามนามพรรณีพี่อาลัย
จะปักใจรักเธอเสมอกาล
- พงษ์ศรีทัศน์ - KL, Malaysia.
30 ธันวาคม 2550 15:16 น.
victoriasecret
ฝนพรำพรำยามค่ำคืนยืนอยู่เดี่ยว
แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายยิ่งเสียจริงเอ๋ย
เคยร่วมอยู่กลางหมู่มิตรไม่คิดเลย
ต้องลงเอยด้วยการลามาต่างแดน
ฝนกระหน่ำยิ่งช้ำใจในหัวอก
ต้องระหกระเห็จไปอยู่ไกลแสน
จำลาจากจำพลัดพรากจากดินแดน
สู่แว่นแคว้นมลายาน่าเศร้าจริง
ฝนสาดซัดพัดมาพาใจหาย
มองรอบกายไม่คุ้นเคยเลยสักสิ่ง
อยู่บ้านเราแสนสุขใจไม่ประวิง
ไยจึงทิ้งจำพรากจรจากลา
ฝนปรอยปรอยค่อยค่อยซาฟ้าเริ่มใส
ปลุกปลอบใจให้ก้าวเยื้องไปเบื้องหน้า
ผลจะเป็นเช่นไรไม่นำพา
สู้จนกว่าลมหายใจจะไม่มี
.พงษ์ศรีทัศน์. Petaling Jaya, Malaysia
30 ธันวาคม 2550 15:15 น.
victoriasecret
เช้าวันจันทร์พลันเหงาเปลี่ยวเปล่าจิต
เฝ้าแต่คิดถึงดวงใจที่ใหลหลง
เธอจะเป็นเช่นไรให้พะวง
ป่านนี้คงคิดถึงพี่ที่จากมา
วันอังคารสงสารตัวมัวแต่เศร้า
คิดถึงเจ้ายุพินถวิลหา
คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา
จงตั้งตารอวันที่พี่กลับไป
ถึงวันพุธสุดหักห้ามความคิดถึง
เฝ้ารำพึงว่าเนื้อเย็นเป็นไฉน
จะอยู่ดีมีสุขทุกข์เช่นไร
ขอฝากความห่วงใยไปถึงเธอ
พฤหัสฯตัดสินใจไว้แน่วแน่
ไม่ยอมแพ้ใจตัวเองเกรงจะเผลอ
จะระงับดวงจิตคิดถึงเธอ
แต่ต้องเก้อเผลอไปแพ้ใจตน
ครั้นวันศุกร์ยิ่งทุกข์ตรมข่มไม่ไหว
ต้องแพ้ใจอีกคราน่าฉงน
ครุ่นคิดถึงแต่น้องราวต้องมนต์
จำต้องทนแบบนี้อีกกี่วัน
พอวันเสาร์เช้า-สายจนบ่ายค่ำ
ใจเจ้ากรรมคิดถึงแต่แม่จอมขวัญ
รำลึกถึงวันเก่าเก่าเราผูกพัน
ต่อเมื่อไรจึงถึงวันนั้นอีกที
วันอาทิตย์ในจิตใจให้ว้าวุ่น
เฝ้าแต่ครุ่นคิดคำนึงถึงยาหยี
แสนเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี
อีกกี่ปีจึงสมใจที่ใฝ่รอ
ทุกทิวาและราตรีที่ผ่านพ้น
ช่างฝืนทนยากยิ่งเสียจริงหนอ
แต่ขอเพียงทรามสงวนนวลละออ
ยังเฝ้ารอตัวพี่นี้ยอมทน.
-พงษ์ศรีทัศน์- Kuala Lumpur, Malaysia
30 ธันวาคม 2550 15:12 น.
victoriasecret
ในวาระดิถีขั้นปีใหม่
ขออวยชัยให้คนดีที่อยู่ห่าง
จะไกลกันเพียงใดรักไม่จาง
เพราะพี่วางดวงใจไว้เดิมพัน
พี่ยอมทนหม่นใจไร้ความสุข
ขอเพียงเธอไร้ทุกข์เป็นสุขสันต์
พี่จะเป็นเช่นไรไม่สำคัญ
สุขพี่นั้นคือเมื่อรู้เธออยู่ดี
จงรู้ไว้ใจพี่นั้นมั่นเสมอ
ขอเพียงเธออย่าเลือนเพื่อนที่นี่
เชื่อเถิดเรื่องคนใหม่พี่ไม่มี
ทุกพื้นที่ตารางใจพี่ให้เธอ
แม้นไม่ส่งข่าวให้ในหลายครั้ง
ใจพี่ยังคำนึงถึงเสมอ
จะเนิ่นนานเพียงใดที่ไม่เจอ
ใจยังเพ้อห่วงใยไปทุกยาม
เธอเป็นอยู่อย่างไรพี่ไม่เห็น
สุขลำเค็ญเพียงใดอยากไต่ถาม
แม้นรู้ว่าไร้สุขคงทุกข์ตาม
ขอส่งความสุขพี่นั้นแบ่งปันไป
ขอฝากความห่วงใยจากใจพี่
แทนของขวัญแด่คนดีในปีใหม่
จากดวงใจชายหนึ่งซึ่งอยู่ไกล
มอบข้ามฟ้ามาให้สู่ใจเธอ
-พงษ์ศรีทัศน์- Kuala Lumpur, Malaysia
30 ธันวาคม 2550 15:06 น.
victoriasecret
ก้าวเท้าขึ้นยืนโหนบนตราชั่ง
โล่งใจจังเข็มยังดีไม่ตีกลับ
ค่อยค่อยก้มมองไปใจตุ๊บตั๊บ
ลมแทบจับอีกนิดหน่อยก็ร้อยโล
ขืนปล่อยไว้ไม่ได้การพาลจะแย่
ตั้งใจแน่ลดน้ำหนักสักสองโหล
คิดคำนวณถ้วนถี่ยีบสี่โล
คงจะโก้โชว์หุ่นได้ไม่อายคน
ตื่นแต่เช้าตั้งใจไปจ๊อกกิ้ง
ค่อยค่อยวิ่งเหยาะย่างข้างถนน
เท้าสลับขยับไปไม่ร้อนรน
บอกกับตนว่าวันนี้ต้องสี่ไมล์
ผ่านทางตรงเข้าโค้งในให้หดหู่
ใจมันสู้แต่สังขารพาลไม่ไหว
หันหลังกลับจับจ้องมองออกไป
พึ่งวิ่งได้ห้าสิบหลาช่างน่าอาย
คิดในใจได้เท่านี้ก็ดีถม
เดินกินลมเรื่อยเรื่อยพอเหนื่อยหาย
แล้วค่อยวิ่งจนจบครบสี่ไมล์
จึงสาวเท้าก้าวไปไม่รั้งรอ
แค่ดำเนินเดินไปได้ร้อยหลา
ไยสองขาช่างหนักยิ่งเสียจริงหนอ
ปลอบใจตัวว่าแค่นี้ก็ดีพอ
ค่อยวิ่งต่อพรุ่งนี้เช้าคงเข้าที
เริ่มสอดส่ายสายตาหาที่นั่ง
ดีใจจังร้านอาหารจานด่วนจี๋
หาอะไรกินดีกว่าน่าจะดี
รีบเร็วรี่มุ่งไปไม่รอรั้ง
จัดขาหมูข้าวมันไก่ไว้ตรงหน้า
อีกพิซซ่าถาดใหญ่สไปร์ทถัง
น่องสโพกอกปีกอร่อยจัง
เพิ่มพลังที่เสียไปให้กลับคืน
ทั้งขนมนมเนยสารพัด
วางจานจัดรายเรียงเอียงระรื่น
หยิบพลางยิ้มพลางเข้าปากกลืน
ช่างแช่มชื่นแสนสุขใจได้พลัง
พอสำเร็จเสร็จสรรพกลับถึงบ้าน
ค่อยคืบคลานยืนสง่าบนตราชั่ง
มองลงไปให้ตระหนกตกใจจัง
เมื่อตราชั่งบ่งชี้ว่าร้อยห้าโล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
1352
