10 สิงหาคม 2552 10:59 น.
victoriasecret
จอดแพน้อย...คอยหา...สาวตาโศก
สายลมโบก...โชกฝน...ทนเหน็บหนาว
รอความหวัง...ริมฝั่งยม...ร่มทองกวาว
หลงเชื่อสาว...พิษณุโลก...ต้องโศกทรวง
พี่แรมรอน...จรพราก...จากบ้านมา
หมายพักพา...กายิน...ณ ถิ่นสรวง
เพียงพบพักตร์...ลักขณา...สุดาดวง
ก็ปักใจ...ในพุ่มพวง...เกินหน่วงรั้ง
เฝ้าหมายปอง...น้องหญิง...มิ่งสมร
รักงามงอน...มากล้น...จนเกินหยั่ง
สองตาแล...แต่นุช...ประดุจดัง
ต้องมนต์ขลัง...คลั่งไคล้...ไม่วายวาง
เจ้าก็เอื้อ...เยื่อใย...มอบไมตรี
จนเรานี้...มีใจ...ไม่เมินหมาง
รักของเรา...เช้า-ค่ำ...มิอำพราง
ไม่จืดจาง...ร้างลา...ตราบฟ้าดิน
แต่วันนี้...ที่ข้างกาย...กลับไร้เจ้า
ไม่เหลือแม้...แต่เงา...เฝ้าถวิล
ทิ้งพี่ไว้...ให้เศร้า...เหงาชีวิน
น้ำตาริน...สิ้นลาย...แทบวายปราณ
พี่จาบัลย์...รันทด...จนหมดค่า
ประหนึ่งว่า...ดวงใจ...ถูกไฟผลาญ
ให้สลด...ทดท้อ...ทรมาน
ใจถูกแยก...แหลกลาญ...จนด้านชา
เพียงพบชาย...ในฝัน...ก็ปันใจ
ทิ้งพี่ไว้...ให้หวน...คร่ำครวญหา
"อยากกู่ร้อง...ให้ก้องไป...ในโลกา
ให้เขารู้...ว่าแก้วตา...นั้นหลอกลวง"
8 สิงหาคม 2552 01:48 น.
victoriasecret
ในวันแม่ได้แต่คิด...น้อมจิตถึง
ลูกคำนึง...ถึงแม่...ชะแง้หา
แม้หลายปี...ที่แม่ร้าง...ห่างกายา
ยังตั้งตา...คอยแม่กลับ...นับคืนวัน
ตั้งแต่น้อย....คอยฟูมฟัก...ด้วยรักแม่
คงความรัก...แน่แท้...มิแปรผัน
พระคุณแม่...แต่ครั้ง...แม่ตั้งครรภ์
ช่างมากล้น...พ้นรำพัน...เกินบรรยาย
ครบกำหนด...ทศมาศ...ปราศฯจิตหวั่น
น้ำนมกลั่น...จนสายเลือด...แทบเหือดหาย
แม่กับลูก...ผูกพัน...ตราบวันตาย
ก่อเป็นสาย...สัมพันธ์...อันตราตรึง
แม่จ๋าแม่...แม่อยู่ไหน...ในวันนี้
แม่ยังมี...ลูกน้อย...คอยฝันถึง
ยังคอยรัก...คอยหวง...ห่วงคำนึง
รักแม่ซึ้ง...ตรึงตรา...ตราบฟ้าดิน....
3 สิงหาคม 2552 13:38 น.
victoriasecret
ก่อนเดือนดับ...ลับล่วง...จากห้วงฟ้า
ก่อนทิวา...เฉิดฉันท์...สู่วันใหม่
ก่อนเราสอง...ต้องพราก...จากกันไป
จง หลับไหล...ในอ้อมกอด...นะยอดรัก
จงดื่มด่ำ...ความฉ่ำชื่น...ของคืนนี้
ห้วงราตรี...ที่จะตรึง...ซึ้งสลัก
ทิ้งความเศร้า...เหงาใจ...ไว้สักพัก
เจ้าจงหัก...ใจห้าม...ความช้ำตรม
อ้อมแขนพี่...มีไว้...ให้ไออุ่น
จงนอนหนุน...อุ่นไอ...ใต้แสงโสม-
-สีนวลงาม...น้ำค้าง...พราวพร่างพรม
เหมือนประโลม...ความขมขื่น...คืนก่อนลา
หยุดสะอื้น...กลืนกล้ำ...ความช้ำหมอง
เมื่อรักของ...สองใจ...ที่ใฝ่หา
เฝ้าผูกพัน...มั่นซึ้ง...ตรึงอุรา
กลับต้องมา...ลาร้าง...ถึงทางตัน
เพราะกำแพง...ประเพณี...ที่คลุมคลอบ
มาขึงขอบ...กรอบจารีต...ขึ้นขีดคั่น
แม้ตระหนัก...รักแท้...แน่นิรันดร์
ก็มีอัน...ฝันร้าว...เศร้าตรอมตรม
นิทราเถิด...เปิดใจ...ให้กับช้ำ
แล้วดื่มด่ำ...กับค่ำคืน...แม้ขื่นขม
นอนหลับไป...ในอ้อมรัก...จักประโลม
จวบแสงโสม...โลมหล้า...จักล้าแรง
เสียงขลุ่ยผิว...พลิ้วพราย...จากท้ายทุ่ง
ดังผ่านคุ้ง...โค้งน้ำ..ข้ามโขดแก่ง
เหมือนสัญญาณ...ขานว่า...เมื่อฟ้าแดง
เวลาแห่ง...เราสอง...ต้องจากกัน
ก่อนเดือนดับ...ลับล่วง...จากห้วงฟ้า
จงหลับตา...แล้วล่วง...สู่ห้วงฝัน
จวบ.นภางค์...สว่างใส...ไร้แสงจันทร์
เราต้องพราก...จากกัน...นิรันดร
จงรู้ไว้...ฤทัยพี่...นี้คงมั่น
จะผูกพัน...มั่นอยู่...มิรู้ถอน
จวบสิ้นภพ...จบกัลป์...พุทธันดร
ไม่คลายคลอน...รอนรา...มั่นตราตรึง
จำให้มั่น...วันนี้...นะที่รัก
จงประจักษ์...รักพี่...มีเพียงหนึ่ง
ตราบฟ้าดิน...ไม่สิ้นรัก...สลักตรึง
จะคำนึง...ถึงเพียงเธอ...เสมอกาลฯ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
1732
