31 ธันวาคม 2550 15:28 น.
victoriasecret
วันที่หกมกราฯปีห้าเอ็ด
ครบสิบเจ็ดปีแล้วแก้วตาพ่อ
เคยอุ้มชูดูแลเจ้าเคยเคล้าคลอ
โอ้ละหนอต้องแรมร้างมาห่างกัน
ลูกอยู่ไกลในต่างแดนแวนคูเว่อร์
พ่อได้เจอลูกก็แต่แค่ในฝัน
ห้าปีแล้วที่เราสองต้องจากกัน
เพียงภาพถ่ายเจ้าเท่านั้นที่พ่อมี
พ่อตั้งใจเอาไว้ว่าจะมาเยี่ยม
ทั้งตระเตรียมแผนงานการถ้วนถี่
ร่วมฉลองครบวันเกิดสิบเจ็ดปี
แต่พ่อนี้จำต้องพลาดไม่อาจไป
จึงขอฝากประโยคหนึ่งมาถึงเจ้า
ลูกจงเฝ้าจดจำคำพ่อไว้
แม้นสองร่างเราจะร้างห่างกันไกล
สองดวงใจยังพันผูกนะลูกรัก.
- พงษ์ศรีทัศน์ - Alor Star, Malaysia
มอบให้ลูก แคทเลยา แอน พงษ์ศรีทัศน์ ในวันเกิด ครบ 17 ปี. 6 มกราคม 2551
สุขสันต์วันเกิด นะลูกแคท MALIGAYANG BATI, ANAK KO
30 ธันวาคม 2550 15:19 น.
victoriasecret
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจไม่เคยเล่น
MSNเป็นยังไงไม่เคยเข้า
แต่ต้องจำกล้ำกลืนฝืนทนเอา
ทุกค่ำเช้าต้องONLINEไว้ประจำ
เรื่องHOTMAILก็ไม่เคยเลยซักนิด
ต้องหักจิตCONNECTไปในเช้าค่ำ
ก็เพราะเธอพรรณีที่พี่จำ
จึงต้องทำเป็นชอบปลอบใจตัว.
- พงษ์ศรีทัศน์ - KL, Malaysia.
30 ธันวาคม 2550 15:18 น.
victoriasecret
เพียงได้พบสพพักตร์ประจักษ์โฉม
เจ้าได้โน้มดวงใจพี่ไหวหวั่น
ชะรอยบุญแต่ปางก่อนจรมาทัน
ใจพี่นั้นแรกประจักษ์ก็รักเธอ
น้องพรรณีเมืองสิชลนครศรีฯ
หนุ่มปทุมฯคนนี้มีใจเสนอ
อยากจะพบอยากรู้จักอยากได้เจอ
แต่ต้องเก้อเพราะโอกาสจำคลาดคลา
เมื่อคราวสบตากันพี่มั่นใจ
น้องไม่ใคร่เบือนหนีในทีท่า
คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา
เพราะดวงตาคือหน้าต่างอ้างหัวใจ
แม้นน้องคิดให้คงตรงกับพี่
เหมือนกับมีสิ่งขวางกั้นกลางไว้
แม่สาวงามนามพรรณีพี่อาลัย
จะปักใจรักเธอเสมอกาล
- พงษ์ศรีทัศน์ - KL, Malaysia.
30 ธันวาคม 2550 15:16 น.
victoriasecret
ฝนพรำพรำยามค่ำคืนยืนอยู่เดี่ยว
แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายยิ่งเสียจริงเอ๋ย
เคยร่วมอยู่กลางหมู่มิตรไม่คิดเลย
ต้องลงเอยด้วยการลามาต่างแดน
ฝนกระหน่ำยิ่งช้ำใจในหัวอก
ต้องระหกระเห็จไปอยู่ไกลแสน
จำลาจากจำพลัดพรากจากดินแดน
สู่แว่นแคว้นมลายาน่าเศร้าจริง
ฝนสาดซัดพัดมาพาใจหาย
มองรอบกายไม่คุ้นเคยเลยสักสิ่ง
อยู่บ้านเราแสนสุขใจไม่ประวิง
ไยจึงทิ้งจำพรากจรจากลา
ฝนปรอยปรอยค่อยค่อยซาฟ้าเริ่มใส
ปลุกปลอบใจให้ก้าวเยื้องไปเบื้องหน้า
ผลจะเป็นเช่นไรไม่นำพา
สู้จนกว่าลมหายใจจะไม่มี
.พงษ์ศรีทัศน์. Petaling Jaya, Malaysia
30 ธันวาคม 2550 15:15 น.
victoriasecret
เช้าวันจันทร์พลันเหงาเปลี่ยวเปล่าจิต
เฝ้าแต่คิดถึงดวงใจที่ใหลหลง
เธอจะเป็นเช่นไรให้พะวง
ป่านนี้คงคิดถึงพี่ที่จากมา
วันอังคารสงสารตัวมัวแต่เศร้า
คิดถึงเจ้ายุพินถวิลหา
คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา
จงตั้งตารอวันที่พี่กลับไป
ถึงวันพุธสุดหักห้ามความคิดถึง
เฝ้ารำพึงว่าเนื้อเย็นเป็นไฉน
จะอยู่ดีมีสุขทุกข์เช่นไร
ขอฝากความห่วงใยไปถึงเธอ
พฤหัสฯตัดสินใจไว้แน่วแน่
ไม่ยอมแพ้ใจตัวเองเกรงจะเผลอ
จะระงับดวงจิตคิดถึงเธอ
แต่ต้องเก้อเผลอไปแพ้ใจตน
ครั้นวันศุกร์ยิ่งทุกข์ตรมข่มไม่ไหว
ต้องแพ้ใจอีกคราน่าฉงน
ครุ่นคิดถึงแต่น้องราวต้องมนต์
จำต้องทนแบบนี้อีกกี่วัน
พอวันเสาร์เช้า-สายจนบ่ายค่ำ
ใจเจ้ากรรมคิดถึงแต่แม่จอมขวัญ
รำลึกถึงวันเก่าเก่าเราผูกพัน
ต่อเมื่อไรจึงถึงวันนั้นอีกที
วันอาทิตย์ในจิตใจให้ว้าวุ่น
เฝ้าแต่ครุ่นคิดคำนึงถึงยาหยี
แสนเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี
อีกกี่ปีจึงสมใจที่ใฝ่รอ
ทุกทิวาและราตรีที่ผ่านพ้น
ช่างฝืนทนยากยิ่งเสียจริงหนอ
แต่ขอเพียงทรามสงวนนวลละออ
ยังเฝ้ารอตัวพี่นี้ยอมทน.
-พงษ์ศรีทัศน์- Kuala Lumpur, Malaysia
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
1042
