17 สิงหาคม 2549 18:21 น.
White roses
เมื่อคืนฝัน..เห็นจันทรา..ลาลับล่วง
ตกจากห้วง..ท้องนภา..เวหาหาว
ท้องฟ้ามืด..ดำทมิฬ..สิ้นแสงดาว
เหมือนบอกข่าว..ลางร้าย..ในคืนนี้
ไร้แม้เสียง..หรีดหริ่ง..เรไรร้อง
ยินทำนอง..เยือกเย็น..เช่นภูติผี
เสียงหวีดหวิว..คล้ายปีศาจ..ยามราตรี
สุดเหลือที่..สะกดกลั้น..ความหวั่นกลัว
เสียงนกแสก..ส่งสำเนียง..อยู่ใกล้ใกล้
เปลวแสงไฟ..ในตะเกียง..ใกล้สลัว
หัวใจเต้น..หวิวหวั่น..สั่นระรัว
มองถ้วนทั่ว..ทุกที่..ไม่มีใคร
ซุกมุมห้อง..ร้องไห้..ใจแทบขาด
อสุนี..ฟันฟาด..ต้นไม้ใหญ่
เสียงครืนครืน..เปรี้ยงเปรี้ยง..ยิ่งตกใจ
น้ำตาไหล..แสนวิโยค..โชคชะตา
ผวาตื่น..จากคืนฝัน..อันโหดร้าย
แต่หัวใจ..ยังสั่น..หวั่นผวา
อยู่โดดเดี่ยว..เปลี่ยวใจ..ในวิญญา
ต้องซ่อนหน้า..เหน็บหนาว.."เหงาเหลือเกิน"...
16 สิงหาคม 2549 16:12 น.
White roses
ยินสายลม..บรรเลง..เป็นเพลงเศร้า
ทำนองร้าว..ระบม..อกตรมไหม้
สะอื้นครวญ..หวนหา..อย่างอาลัย
ด้วยหัวใจ..ขื่นขม..ฝากลมมา
รำพันว่า.."รักเธอมาก"..จากดวงจิต
อยากแนบชิด..เคียงใกล้..ใจเสน่ห์หา
เป็นรักแท้..รักมาก..จากอุรา
ถึงแม้ว่า..นวลน้อง..เจ้าของมี
ได้ยินคำ..เพ้อพร่ำ..ฉันร่ำไห้
น้ำตาไหล..อกสั่น..แทบขวัญหนี
หัวใจฉัน..ปวดร้าว..เศร้าเหลือดี
ทุกราตรี..หนาวเหน็บ..เจ็บทรวงใน
ด้วยหัวใจ.."ถูกพันธนาการ"..มานานนัก
โดนพิษรัก..หม่นหมอง..ต้องร้องไห้
ร้าวระบม..เกินกว่า..รักษาใจ
แต่เธอไซร้..ช่วยปลอบรับ..ซับน้ำตา
อยากมีรัก..สุขสมหวัง..ดังตั้งจิต
ไม่มีสิทธิ์..แม้เอ่ยคำ..ช้ำหนักหนา
หวั่นวิตก..แสนวิโยค..โชคชะตา
สุดนำพา..หัวใจ..ให้โบยบิน
วาสนา..ฉันน้อย..ต่ำต้อยนัก
ต้องจมปรัก..หวนไห้..ใจถวิล
อยากปลิดชีพ..ให้ล่วงลับ..ดับชีวิน
คงจบสิ้น..เสียที.."หนี้เวรกรรม".....
*******************************************************
พิมพ์บทกลอน..วอนออกไป..ด้วยใจล้า
หยดน้ำตา..ไหลหลั่ง..นั่งร้องไห้
อยากบอกเธอ..ฉันขอโทษ.."อย่าโกรธไป"...
รู้บ้างไหม..ฉันเสียใจ.."ไม่น้อย..ด้อยกว่าเธอ"....
จาก กุหลาบขาว ผู้ไร้ค่า
15 สิงหาคม 2549 17:19 น.
White roses
ได้โปรดเถิดจงรีบไปให้ไกลฉัน
อย่าให้วันเวลาหมดความหมาย
ยิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บช้ำระกำใจ
โปรดจงไปเสียทีเถิดที่รัก
มีความหมายอะไรใจเธอเปลี่ยน
ดั่งถูกเฆี่ยนกลางใจเสียหายหนัก
บอบช้ำเกินเยียวยาไร้ค่านัก
ขอหยุดพักหัวใจในวันนี้
เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่ผิดพลาด
เข็ดขยาดกับใจชายร้ายกว่าผี
เฝ้าหลอนหลอกไม่เว้นว่างสักนาที
จงไปดีไปที่ชอบจะขอบคุณ
จากวันนั้นถึงวันนี้ขอหนีห่าง
ยอมอ้างว้างเดียวดายไร้ไออุ่น
ดีกว่าถูก"ชายหญิงชั่ว"หยามทารุณ
รักวุ่นวุ่นควรสิ้นสุดหยุดเสียที
เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยนักขอพักผ่อน
ลบภาพหลอน"อดีตรัก"สิ้นศักดิ์ศรี
ิทั้งหยามเกียรติหยามหมิ่นสิ้นความดี
หมดแรงที่ต่อสู้อยู่เพื่อใคร
ฉันก็คงเป็นฉันเช่นวันก่อน
เจ้าอารมณ์แสนงอนและอ่อนไหว
เป็นตัวของตัวเองและจริงใจ
บังคับให้"เป็นคนอื่น"ฝืนไม่เป็น
เมื่อไม่รักกันแล้วก็ไม่ว่า
เสียเวลามาสอบถามความคิดเห็น
ใครดีกว่าจงไปเถิดอย่าใจเย็น
ีได้รู้เช่นเห็นชาติกันเสียวันนี้
ฉันเป็นคนไม่ดีอย่ามาใกล้
เชิญเถิดไปอยู่กับเขาให้สุขขี
หญิงก็ชั่วชายก็โฉดสมกันดี
ดั่งโลงผีกับศพเน่าเข้าตำรา
เธอไปดีขอให้ดีมีความสุข
ฉันกับลูกพร้อมอภัยไม่ถือสา
อย่าห่วงหน้าพะวงหลังดั่งแล้วมา
มองข้างหน้าก้าวต่อไปให้ถูกทาง
ชีวิตคนมีเท่านี้เท่าที่เห็น
ไม่ได้เป็นดั่งใจเสียทุกอย่าง
เลือกทางหนึ่งจำต้องยอมเสียอีกทาง
้ขอหันหลังยอมแพ้พ่าย"ไม่แย่งชิง".......
15 สิงหาคม 2549 15:43 น.
White roses
สงครามเขมรเกิด
ดุจเปิดนรกรอ
เหตุใดไฉนหนอ
วิปโยคสะเทือนขวัญ
ฝูงชนบ่พบสุข
ริปุรุกพิชิตขัณฑ์
ทั่วแคว้นปะไฟกัลป์
อุระร้าวสลดใจ
เสียงปืนระเบิดก้อง
ปะทะกองทหารไซร้
ร่ำร้องระงมไป
ผงะหงายมิอาจทน
คาวเลือดระคนกลิ่น
สละสิ้นชะตาตน
เพื่อชาติกษัตริย์พ้น
อริพ่ายมลายพลัน
เสียชีพบ่เสียสัตย์
จะขจัดศัตรูพาล
แซ่ซร้องระบือขาน
สดุดีกษัตริย์ไทย...
14 สิงหาคม 2549 17:30 น.
White roses
ได้ไปงานไหว้ครูจึงรู้เห็น
ถึงความเป็นไปได้หลายคนเชื่อ
อำนาจลับแฝงเร้นใกล้ใกล้ตัว
ใช่เมามัวลุ่มหลงจนงมงาย
ภพต่อภพซ้อนกันชั้น"บรรยากาศ"
บางคนอาจไม่รู้เห็น"ใช่เรื่องง่าย"
ดุจอำนาจลึกลับแฝงเร้นกาย
ขอหญิงชายควรนึกตรองตรึกดู
ได้สัมผัสอำนาจอันลึกเร้น
แต่บางคน"มองไม่เห็น"จึงไม่รู้
ต่างว่า"บ้า"งมงายลองคิคดู
ได้สัมผัส"บรมครู"รู้แก่ใจ
ทุกวันกราบวิงวอนให้พ้นโศก
ปราศจากโรค..ทุกข์ร้าย..ให้หายไข้
บรรดาลโชคมั่งมีสุขเสมอไป
พระองค์ไซร้คุ้มครองทุกผองชน
คือองค์พระ"พิฆเนศ"วิเศษนัก
พระผู้รักพระมารดาอย่างเหลือล้น
ขจัดอุปสรรคทั้งหลายแด่ปวงชน
ศิลป์ปินทุกชั้นชนควรบูชา
(คาถาบูชาพระพิฆเนศ ใครบูชาจะพ้นจากอุปสรรค ประสบความสำเร็จ)
โอม ศรีคะเนศายะนะมะ
ชะยะคะเณศะ ชะยะคะเณศะ ชายะคะเณศะ
เทวา มาตา ชากี ปะระ วะตี ปิตามะหา เทวา ละฑุวัน
กา โกคะ ละเค สันตะ กะเร เสวา เอก ทันตะ
ทะยาวันดะ จาระ ภุชา ธารี มาเถ สินทูระ เสเห
มูเส กี อะสะวารี อันธะนะ โก อางขะ เทตะ
โก กายา พามณะนะ โก กุตรร เทตะ
โกทินะ นิระทะนะ มายาฯ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
904
