17 ตุลาคม 2544 15:09 น.
yayee
เขาเพียงผ่านเข้ามาแล้วจากไป
ไม่มีความหมายอะไรมากมายกว่านั้น
เขาไม่ใช่ตัวแปรที่สำคัญ
ที่จะทำให้ความฝันของเธอต้องจบลง.
ทางเดินของชีวิตยังอีกยาวไกล
เขาก็เป็นอีกหนึ่งในหลายบทเรียนที่มาเสริมใจเธอให้แกร่งและมั่นคง
เมื่อไรที่เธอท้อแท้ความรู้สึกเริ่มแย่ลง
ขอเธอจงเอาบทเรียนเดิมๆ มาทบทวน
ศึกษาให้ถ่องแท้กระจ่าง
เธอจะรู้ว่ามีหนทางหลากหลายให้ใคร่ครวญ
เธอจงเดินไปตามฝันที่ต้องการอย่าเรรวน
ขออย่าหวนกลับไปเดินทางเดิมที่ผ่านมา
13 ตุลาคม 2544 13:27 น.
yayee
เคยคิดว่ารู้จักเธอดี
แต่เวลานี้ฉันรู้สึกไม่มั่นใจ
ฉันเองดูผิดหรือว่าเธอเปลี่ยนไป
กลับกลายเป็นใครที่ใจไม่คุ้นเคย
หรือกาลเวลาผ่านพ้น
ความเป็นตัวตนของเธอจึงเปิดเผย
ความห่วงหาอาทรน้อยลงจนแทบไม่มีเลย
ก็ไม่รู้ว่ารักเราจะลงเอยไปในทิศทางใด
อาจเป็นเพราะความรักระหว่างเรา
คงจะเก่าเกินไปก็เลยไม่ซาบซ่านสดใส
เธอจึงต้องเสาะแสวงหาของแปลกใหม่
แทนที่จะจำเจจำใจอยู่กับฉันคนเดิม
12 ตุลาคม 2544 14:52 น.
yayee
แอบหวังลึกๆ ในใจ..อย่างหวั่นไหว
เผื่อเธอจะสนใจแลมาสบตากันบ้าง
ได้แต่เฝ้าห่วงหา อาทรอยู่ห่างๆ
ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวย่างเดินเข้าไปพูดจา
จิตใจว้าวุ่นสับสนอย่างไม่เคยเป็น
แหงนหน้ามองเห็นเมฆขาวปุกปุยบนฟากฟ้า
วาดฝันปั้นเมฆขาวเป็นหน้าเธอที่ยิ้มมา
มองสบตากับฉันอย่างอ่อนโยนละมุนละไม
หลับตาพริ้มยิ้มแพรวพราวกับความฝัน
มีเพียงเธอและฉันในโลกแห่งความฝันอันสดใส
เพียงไม่นานเมฆกลายเป็นหมอกควันจางหายไป
ปลุกฉันให้ตื่นจากโลกแห่งความฝันสู่โลกแห่งความเป็นจริง..
1 ตุลาคม 2544 14:26 น.
yayee
หรือเราแตกต่างกันเกินไป
ความคิดความเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
เนิ่นนานวันความรู้สึกก็ยิ่งห่าง
เกิดช่องว่างระหว่างใจเราสองคน
ข้างนอกฝนตกโปรยปราย
ไออุ่นแห่งรักเหมือนเลือนหายไปกับสายฝน
ความหนาวเย็นเริ่มแทรกซึมเข้าปะปน
รู้สึกสับสนกับบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
เหมือนมีหมอกควันจางๆ
มากั้นกางขวางทางระหว่างสองเราไว้
ก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานสักเท่าไร
ที่ความเข้าใจสองเราจึงจะเดินตามรอยทางเดียวกัน...
หน้าส่วนตัว
1243
