11 กันยายน 2547 11:40 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สักวาตัวข้าพาครุ่นคิด
ในชีวิตมีอะไรมากมายอยู่
แต่ที่ขาดคงจะเป็นแม่ยอดชู้
ข้าขาดคู่อยู่เคียงเสียงสั่งมา
ในชีวิตขาดอะไรก็ไม่ว่า
แต่ขออย่าขาดเจ้าเศร้าหนักหนา
ขาดอะไรขาดได้ทั้งโลกา
ขอเพียงว่าอย่ามีเจ้าได้เป็นพอ
ถ้าขาดเจ้าข้าอยู่อย่างไรเล่า
คงต้องเศร้าจิตใจมากจริงหนอ
ถึงไกลกายขอใจไกล้ไม่รีรอ
ข้าจะขอรอเจ้าเท่านั้นเอย
10 กันยายน 2547 18:50 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ใจเอ๋ยใจอาลัยใจคิดถึง
ยังลึกซึ้งตรึงใจให้ใฝ่หา
ใจเอ๋ยใจไฉนเลยเอ่ยออกมา
ใจของข้าร้องว่ามันรักเธอ
ใจมันร้องใจมันสั่งข้าจึงบอก
เสียงจึงออกจากปากไม่พลั้งเผลอ
เพราะปากพูดตามใจสั่งยังรักเธอ
ไม่ละเมอแต่จิตใจได้กล่าวมา
ใจเอ๋ยใจร้องสั่งข้าฟังอยู่
ใจเอ๋ยใจเจ้ารู้หรือไม่ว่า
ใจเอ๋ยใจสั่งปากให้พูดมา
ว่าตัวข้ารักเจ้าเท่าชีวี
10 กันยายน 2547 18:45 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สักวาในใจให้คิดถึง
ยังคำนึงถึงเพื่อนเตือนความฝัน
โอ้ตัวข้าหายหย้าไปหลายวัน
เพราะติดพันธ์ภารกิจติดพันธ์พัว
ใจยังนึงถึงเวปไซด์ thaipoem
เพราะใจเต็มด้วยห่วงพาปวดหัว
หายหน้าไปวันนี้รายงานตัว
คิดถึงเพื่อนเพราะกลัวจากอีกนาน
มีโอกาสจึงมาฝากความคิดถึง
ถึงไม่ซึ้งตรึงใจถึงไม่หวาน
แต่คิดถึงทุกคนอยากพบพาน
จึงฝากสานส์อักษรศิลป์กินใจเอย
หน้าส่วนตัว
804
