4 ตุลาคม 2549 17:18 น.
กรวิกสีม่วง
แสงสลัวกลั้วเพลงในคืนพล่อย
กางเกงในตัวน้อยคอยความหวัง
เมื่อไหร่นะ บทเพลงจะหยุดดัง
เมื่อไหร่หนอจะได้นั่งกับคนดู
เสียงเพลงสาดดังแต่ยังด้อย
สายตานับร้อยคอยดูอยู่
อกระทึก ดังกว่า น้ำตาพรู
ใครจะรู้ไม่ได้ หลบไฟพราง
ก่อนขึ้นเวทีมีเสื้อผ้า
ต้องทำงานจนกว่าก่อนฟ้าสาง
หน้าที่คือ...เตียง...และเสียงคราง
เรือนร่างคือร้านประจานตัว
แสงไฟสว่างแล้ว-ร้านปิด
แต่ใจดวงนิดยังสลัว
ใครล่ะ ที่จะชอบ แม้ครอบครัว
ก็ไอ้เรามันชั่ว จะโทษใคร
ทุกหยด...ทุกหยาด...เหมือนทาสเขา
แต่เรามิยอมเป็นไพร่
ตัวกู ของของกู อดสูไย
จะเริ่มต้นวันใหม่ สักครั้ง
อาทิตย์ก็ลับดับฟ้า
อยากหมุนนาฬิกาย้อนหลัง
ไม่อยากยินเสียง เพลงดัง
กางเกงในอยากสั่ง-ลาเวที...
4 ตุลาคม 2549 17:09 น.
กรวิกสีม่วง
จะรักกลัวร้างจางรัก
จะภักดิ์กลัวพ่ายหน่ายหนี
จะเพิ่มเติมรักภักดิ์ทวี
กลัวมีหนองมนัสกลัดทรวง
รักแล้วก็รู้-อยู่-ต้องร้าว
รักแล้วยืดยาว-กลายห่วง
แต่รักครั้งนี้มิถามทวง
ไม่ลาบล้วงถามหาคำว่ารัก
ร้อยคำใครค่อนมิแคลงขืน
คำเดียวชั่วคืนขื่นหนัก
กระไรหนอ-มิเลยมิเคยภักดิ์
เฝ้าสมัคร-เคลือบคลายใช่มี
แต่เมื่อมีรักมักร้าว
ยืดยาวไปไยใช่ที่
ถอนหลักถอนรักภักดี
ถอนสิ้นกายวจีจิตจง
รักใดเคยได้โยงยุด
กระชากฉุดจุดไฟให้เป็นผง
มิหลงคงเหลือเมื่อตรองตรง
สาปส่งสูญสิ้นถวิลซา
หากแต่ยังรักภักดิ์พร้อม
แต่ใจมิยอมเป็นข้า
ดับสิ้นห่วงเล่ห์เวรา
ปรารถนาอยู่เดียวเปลี่ยวดาย.
2 ตุลาคม 2549 16:46 น.
กรวิกสีม่วง
เลือดเนื้อชีวิต อุทิศเพื่อรัก
อุปสรรค ขวากหนามมิคร้ามหวั่น
เมื่อผลิผลมิครอบครองเป็นของนิรันดร์
ด้วยดวงใจหมายมั่นเพื่อวันของเธอ
จะจดจำรอยจูบบนรูปเราสอง
แต่ไม่คิดจะจับจองขอมองเสมอ
ทุกเม็ดสีเหมือนพรหมสร้างขีดทางให้เจอ
จะขอฝันแม้หวั่นละเมอรักเธอมิคลาย
ไม่ต้องถาม-เพราะความรักมักจากและจบ
ถึงคลาดกันด้วยเพศ-ภพ ก็ยังมิสาย
รักฉันนี้ ชนะแน่ แม้แต่ความตาย
เพียงแค่กายแต่ฉันก็รู้รักอยู่เพื่อใคร
ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าจะจากฉัน
ที่เหลืออยู่คือรักมั่นมิหวั่นและไหว
เพียงแต่เธอรับรู้ ฉันอยู่ไม่ไกล
ขอเธอส่งแค่เสี้ยวใจ โอบไว้ก็พอ
ทำไงได้ล่ะที่รัก ฉันสมัครแล้ว
หากวาดหวังเสียวาวแววเกินที่เธอขอ
ได้โปรดเถิด อภัยฉัน ใจมันไม่รอ
มักถักทอ มิทวงถาม ฤาคร้ามอะไร
แม้จะจากก็จากแค่กายเมื่อตายก็จบ
ถึงชีวิต หรือชาติภพ จะจบหรือไม่
ใจดวงนี้จะบ่มรัก สมัครต่อไป
สัญญาที่ให้ นั้นคือชีวิต ที่นิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
971
