คำประพันธ์บทสุดท้าย...ให้กับใครคนนั้น

กรวิกสีม่วง

จะรักกลัวร้างจางรัก		
จะภักดิ์กลัวพ่ายหน่ายหนี
จะเพิ่มเติมรักภักดิ์ทวี			
กลัวมีหนองมนัสกลัดทรวง
รักแล้วก็รู้-อยู่-ต้องร้าว		
รักแล้วยืดยาว-กลายห่วง
แต่รักครั้งนี้มิถามทวง
ไม่ลาบล้วงถามหาคำว่ารัก
ร้อยคำใครค่อนมิแคลงขืน	
คำเดียวชั่วคืนขื่นหนัก
กระไรหนอ-มิเลยมิเคยภักดิ์	
เฝ้าสมัคร-เคลือบคลายใช่มี
แต่เมื่อมีรักมักร้าว	
ยืดยาวไปไยใช่ที่
ถอนหลักถอนรักภักดี	
ถอนสิ้นกายวจีจิตจง
รักใดเคยได้โยงยุด	
กระชากฉุดจุดไฟให้เป็นผง
มิหลงคงเหลือเมื่อตรองตรง	
สาปส่งสูญสิ้นถวิลซา
หากแต่ยังรักภักดิ์พร้อม	
แต่ใจมิยอมเป็นข้า
ดับสิ้นห่วงเล่ห์เวรา
ปรารถนาอยู่เดียวเปลี่ยวดาย.				
comments powered by Disqus
  • แมวคราว...

    5 ตุลาคม 2549 12:24 น. - comment id 612084

    ชอบคำว่า..หนองมนัส..ครับ..
    มันเห็นภาพดีนะผมว่า..
    เข้าใจคิดนะครับ..1.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน