26 พฤษภาคม 2546 12:02 น.
กรอฝ้าย
ข้อความสานสายใยระหว่างเรา
เวลาเหงาดึงประโยคนั้นมานั่งอ่าน
เก็บเอาไว้อย่างนั้นมาแสนนาน
สักร้อยล้านคำไม่เท่าคำๆเดียว
เปิดอ่านดูนั่งคิดถึงคนส่ง
เปิดบรรจงอย่างอื่นไม่แลเหลียว
หัวใจพองโตที่เธอมาข้องเกี่ยว
ใจดวงเดียวมอบให้เธอจะดีมั้ย
26 พฤษภาคม 2546 11:51 น.
กรอฝ้าย
กว่าจะขึ้นปีสามแสนสาหัส
ไม่ถนัดแต่เรียนมาถึงจุดหมาย
ก้าวเข้ามาครึ่งทางผ่านมากมาย
เรื่องเลวร้ายไม่คาดคิดได้ผ่านไป
แต่ไม่หยุดที่จะตั้งใจต่อ
เพราะจุดหมายยังรอให้ฝันใฝ่
เรียนหนักงานเยอะต้องแบ่งเวลาไว้
ไม่งั้นใจอาจเหนื่อยไม่พักผ่อน
แบ่งปันเวลาให้ช็อบปิ้ง
ส่วนงานนั้นทิ้งไว้ตรงนี้ก่อน
คลายเครียดออกกำลังและหลับนอน
ฟังครูสอนจะได้เข้าใจดี
ไม่เข้าใจก็ถามครูไม่ดุ
แค่ให้มุมานะอย่าได้หนี
อย่าเที่ยวนอนไม่ตื่นอย่ารอรี
เดี๋ยวโดนดีไม่รู้นะบอกไว้ก่อน
26 พฤษภาคม 2546 11:34 น.
กรอฝ้าย
ตอนนี้เธอแปลงกายเป็นหมูอ้วน
ดูอ้วนท้วนจนฉันอยากกินข้าวขาหมู
แต่ก่อนเป็นไม้ขอนน่าเอ็นดู
แต่อยู่ๆเธอเป็นหมูได้ยังไง
ออกกำลังเธอก็ออกอยู่ทุกวัน
ออกเสร็จพลันเธอเข้าร้านน้ำแข็งใส
เธอสั่งอาหารตามมาอย่างเร็วไว
หยุดไม่ได้เธอบอกเพิ่มพลัง
26 พฤษภาคม 2546 11:19 น.
กรอฝ้าย
หากเธอจะกลับมายังโลกนี้
ช่วยบอกทีว่าเธอนั้นอยู่ไหน
ฉันจะไปหาเธอแม้อยู่ไกล
หนแห่งใดทุกก้าวเดินขอให้เจอ
ทุกหนทุกแห่งจะติดตาม
จะเฝ้าถามให้รู้ว่ายังรักเสมอ
หากสิ่งที่ขอฉันแค่ละเมอ
จะพร่ำเพ้อเท่าใดก็จะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
26 พฤษภาคม 2546 11:08 น.
กรอฝ้าย
อุ่นไอรักจากผู้ชายคนหนึ่ง
ที่คิดถึงพร่ำเพ้อไม่ห่างหาย
ความรู้สึกดีๆที่ส่งมาประปราย
ไม่เดียวดายโดยเดี่ยวอย่างคนไม่สำคัญ
เป็นอ้อมแขนคอยประคองพยุงใจ
เป็นดอกไม้รายล้อมชีวิตฉัน
เป็นดวงดาวที่รายล้อมดวงจันทร์
เป็นห่วงกันยามหัวใจนั้นอ่อนแรง
อุ่นไอรักจากเธอมากมายล้น
ขอบคุณจนหัวใจไม่อาจจะแถลง
ขอบคุณด้วยใจที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ไม่เคยแกล้งยังรักทุกเวลา
ไม่เคยทำให้รักนั้นสั่นคลอน
ใคร่ครวญก่อนว่ายังมีความห่วงหา
ความห่วงใยเธอฝากมากับฟากฟ้า
ฉันลืมตาก็รู้มีชายคนหนึ่งที่ยังรักเสมอ
หน้าส่วนตัว
825
