อันลาภยศหาบไปไม่ได้แน่
เหลือก็แต่ต้นทุนบุญกุศล
ทิ้งสมบัติทั้งหลายให้ปวงชน
ร่างของตนเขายังเอาไปเผาไฟ
จงเตือนตนของตนให้พ้นผิด
ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน
ตนแชเชือนใครจะช่วยให้ป่วยการ
สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจมิใช่หรือ
ถ้าเราถือก็เป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
หากปล่อยวางก็ว่างทุกข์สุขนิรันดร์
เพระฉะนั้นจงเลือกทางว่างทุกข์เอย