ใจของพี่ชาย...

แขม่วแมน

หยดน้ำฟ้า หยาดน้ำตา เลอะพวงแก้ม
ดวงหน้าเจ้า ไม่ยิ้มแย้ม ไม่ผ่องใส 
เหมือนเจ้าคิด อะไรอยู่ ภายในใจ
ดูมันเหมือน เป็นเรื่องใหญ่ ในสายตา
   เจ้านั่งนิ่ง ริมหน้าต่าง ปล่อยฝนสาด
ถอนหายใจ ใจแทบขาด ดูอ่อนล้า
เจ้าหันมา มองดูพี่ ทั้งน้ำตา
เจ้าบอกว่า คนที่รัก เค้าจากไป
    เจ้าลุกขึ้น วิ่งมา ซบอกพี่
ร้องไห้จ้า บอกว่าพี่ อย่าหนีไปไหน
เค้าทิ้งน้อง ไปแล้ว ไม่อาลัย
เค้าทิ้งไป ไม่สนใจ ไม่อาวรณ์
    พี่ทำได้ แค่ยืนนิ่ง ให้เจ้าซบ
ปล่อยเสียงฝน เสียงฟ้ากลบ เศร้าสุดถอน
เห็นน้องนี้ ที่พี่รัก ใจรอนรอน
ในอกพี่ เศร้าสะท้อน กว่าผู้ใด
   ในหัวใจ ของพี่ คือพี่เจ้า
คอยคลายเศร้า ให้เจ้าสุข ลุกขึ้นได้
พี่คนนี้ รักเจ้ายิ่ง กว่าสิ่งใด
มอบให้เจ้า ทั้งกายใจ พี่ยอมทน
   ตอนเจ้าเศร้า เจ้าทุกข์ มีใครช่วย
ยามเจ้าสุข เจ้าสวย ร้อยคนสน
นี่ล่ะหนอ น้องรัก สันดานคน
ใครจะสน คนอ่อนแอ แม้หางตา
     พี่คงปลอบ เจ้าได้ เพียงเท่านี้
เจ้าโตขึ้น จะรู้ดี วันข้างหน้า
เช็ดเสียเถิด เช็ดเสีย เช็ดน้ำตา
อย่าร้องน่า เป็นน้องพี่ อย่าขี้แย
    อย่าคิดเลย ว่าไม่มี คนรักเจ้า
ยังคงมี คนเก่าเก่า รักเจ้าแน่
ยังมีพี่ มีแม่พ่อ คอยดูแล
เจ้าอ่อนแอ กลับสู่อก พี่ยังคอย..