. ฉันยังอยู่ที่นี่ที่เวิ้งฟ้า สบสายตากับตะวันอันสดใส แม้อาจปวดรวดร้าวหนาวทรวงใน ยังสุขใจกับฟากฟ้าดาราพราว และยังไม่บินหวนทวนกลับหลัง สถิตย์ยังห้วงนภาเวหาหาว ลอยอยู่หว่างทางช้างเผือกแห่งเทือกดาว ชมวันคืนยืนยาวแห่งดาวดวง จะรอเธออยู่ที่นี่ที่ขอบฟ้า รอเวลาเธอผ่านสู่ม่านสรวง สร้างม่านทิพย์เพชรพราวร้อยราวรวง ถักสร้อยสรวงเสริมแต่งด้วยแรงใจ ยามอาทิตย์ชักรถบทจร ก่อนลับเหลี่ยมสิงขรแม้นคราวไหน จะเป็นดั่งหนุมาณทนทานไฟ ติดถามไถ่ตาวันกร้าวถึงข่าวเธอ จะปั้นเสกเมฆน้ำท่ามสมุทร ปั้นพิสุทธิพสุธามาเสนอ เป่าวายุทิพย์ฝันวันได้เจอ เพื่อเสนอเป็นคำพรหมภิรมย์พร ยังไม่อยากล่วงผ่านนิพพานทิพย์ อยากว่ายวิบพริบระเรื่อเหนือสิงขร เริงมหานทีสีทันดร ด้วยนิวรณ์แห่งอัตตามหาพรหม ฉันจะอยู่ที่นี่ที่เวิ้งฟ้า ให้เวลาพาเธอมาร่วมสุขสม ฝ่าม่านทิพย์ฝนพรางที่พร่างพรม ร้างระทมนิราศฝันนิรันดร . .........
คนกุลา 27 พ.ค. 2552 12:12 น. - ID 126239 
1631
14
0
27 พฤษภาคม 2552 12:17 น. - comment id 990656
หวัดดีครับคนกุลา มาชื่นชมและร่วมฝันด้วยคนครับ
27 พฤษภาคม 2552 12:39 น. - comment id 990668
เป็นครั้งแรกที่ได้อ่าน นิราศ ฝันนะคะปล.ฝันตอนนี้ก็เข้าข่าย ฝันกลางวันสิเนี่ย
27 พฤษภาคม 2552 12:44 น. - comment id 990671
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song22.html รักฉันนานนาน! ช...รักฉันนานนาน อย่ารานรักห่าง อย่าจางร้างไป จิตใจฝันใฝ่ จำไว้อย่าเลือน จิตเตือนใฝ่หา ญ... รักฉันนานนาน อย่าพาลเผลอปล่อย พลอยลืมสัญญา โปรดจำไว้ว่า อย่าคิดกลับคำ จำไว้นานนาน ช-ญ... หวาน ยามรักเราอยู่เคียง สุขสองเราเพียง สู่สวรรค์ ช ...ขอเธอจำไว้ให้มั่น อย่าลืมฉันหวั่นใจ ญ... รักฉันนานนาน หมั่นจำไว้หน่อย อย่าลอยลับไป จวบจนฟ้าใหม่ ไม่คิดกลับคำ จำไว้นานนาน ช-ญ... หวาน ยามรักเราอยู่เคียง สุขสองเราเพียง สู่สวรรค์ ช... ขอ เธอจำไว้ให้มั่น อย่าลืมฉัน หวั่นใจ ญ... รักฉันนานนาน หมั่นจำไว้หน่อย อย่าลอยลับไป จวบจนฟ้าใหม่ ไม่คิดกลับคำ จำไว้นานนาน... ..................... ดวงกำลังฟังบทเพลงแสนงามนี้ กับราตรีที่ดารารายกำลังพรายดวง ด้วยดวงใจดายเดียวเดียวดายเหว่ว้า...ว้าเหว่... แหงนเงย..จ้องมองฟากฟ้าสีกำมะหยี่ เห็นดวงจันทราคลี่รักมาทายทักริมฟ้าริมใจแย้มเยือน.. เด็ดดวงดอกลั่นทมมาเสียบแซมผม และ กลับมานั่งพรมนิ้วร่ายรักรจนา นะนาทีนี้.. ให้คนดีทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง รักกันนานนาน นานนาน..นะคะ นะคะ และให้ดวงวิญญาญ์ พบหวาน หวาน หวาน นานนานนานเช่นกัน มา หลับตาฝันฝันฝัน ในยามดึก พลันเห็นมวลดอกไม้ ค่อยๆคลี่กลีบรอหยาดน้ำค้าง ลงมาพร่างพรม เห็น เจ้านกไพรพเนจร รอนแรมร่าง.... อ้างว้างกลางนภาผืนฟ้าไกล...ดายเดียวพอกัน ไย.. เจ้าไม่หยุดพัก..หนีพายุใจพายุจริง นิ่งนอนบนกิ่งส้ม..แสนเศร้าแสนสวยเล่า เจ้านกไพร เจ้านกไพร.. ให้ ดวงดอกไม้ ร่ายกลีบลีลามัดเสน่หาหอมห่มพรมพร่างร่างราน ให้หวานอุ่นอกอุ่นใจ ก่อนผกโผผินบินไกล บินไกล บินไป เจ้านกไพร เจ้านกไพร! เจ้า..ทิ้งขวัญ ทิ้งฝันผันผ่านทิวาวันทิวาหวาน ให้วาบหวามหวั่นไหวหลายราตรี และจะนานเนาเช่นเฉกนี้ตราบนิรันดร์หรือไรหรือไร.. เจ้านกไพร เจ้านกไพร จง เผยใจเผยคำ เผยระรินร่ำรัก ให้ประจักษ์แจ้งสักหนนะดวงใจ นะดวงใจ! ........................... ชีวิตหนึ่งนี้...ในบางช่วงเวลา... หัวใจของเราอาจมีเครื่องหมาย จุด จุด จุด... เป็นช่องว่าง ... เป็นดังคำถามของหัวใจ... เป็นความอ่อนไหวอ่อนแอ... เพื่อรอใครบางคน...มาช่วยเติมเต็ม........ ในบางเวลา.... ที่ดวงใจของเรา..อ่อนล้า... ยามที่น้ำหล่อเลี้ยงดวงใจพร่องหายไปครึ่งหนึ่ง..ไม่มีเหลือไว้ เพื่อขับเคลื่อนให้กับชีวิตเรานี้ยังคงมีความหวัง กำลังใจ กับคืนวันฝันในอนาคต เครื่องหมาย...จุด จุด จุด.......นั้น ทุกคนฝันฝากใจ ฝากความหวัง ให้ใครสักคน ก้าวเข้ามาในชีวิตเรานี้ เพื่อที่จะเรียนรู้..เข้าใจ และหาคำตอบ... เพื่อเติมเต็ม เพื่อเป็นพลังใจ พลังฝันฝ่าฟัน เคียงคู่กันไปในโลกที่แสนกว้างใหญ่นี้ ที่เราทุกคนกลัวความดายเดียว... เครื่องหมาย...จุด จุด จุด.....นั้น เป็นเครื่องหมาย ของชีวิตนี้ ที่แต่ละคน มีความต้องการแตกต่างกันไป....... ใครบางคน!........ แสนเข้มแข็ง แต่กลับต้องการ ความอ่อนหวานจากใจใครบางคนมาโลมเล้าดวงใจ ในบางหน ในยามชีวิตมืดมน ให้มีความพอเหมาะพอดี ให้โลกแห่งชีวิตนี้ละมุนลง ใครบางคน!........ แสนอ่อนแอ และต้องการกำลังใจจากใครบางคน ที่เข้มแข็งกว่าเพื่อนำมาเป็นกำลังใจ ให้มีจุดยืน หนักแน่น และแกร่งกล้า สามารถท้าทายอุปสรรค คลื่นลมแห่งชีวิตอย่างไม่หวั่นไหว ใครบางคน!........ อาจจะอยู่กับโลกแห่งเทคโนโลยี่ ในอนาคต ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิตการงาน แต่กลับต้องการ ใครบางคน ที่แสนเรียบง่าย อ่อนหวาน ติดดิน ไร้สิ้นมารยา เมื่อกลับมาถึงบ้าน ที่ต้องการ ให้เป็นแค่วิมานดิน... ใครบางคน!......... อาจจะต้องการผู้นำ..ชีวิต ในขณะที่ใครบางคนต้องการแค่เพื่อนคู่คิด คู่ใจ เพื่อก้าวไปพร้อมๆกัน อย่างเคียงบ่าเคียงไหล่ ใครบางคน!........... อาจจะต้องการ ผู้ตาม ไม่อยากให้ล้ำหน้า เพราะกลัวว่าตัวเองจะดูไร้ค่า อ่อนแอ และไม่เป็นลูกผู้ชาย.... ใครบางคน!.....ใครบางคน และ ใครอีกหลายๆคน ยังมีความต้องการอีกมากมายหลายรูปแบบ และหากจะมีใครบางคนใครสักคน จงควรทำใจ ยอมรับว่า... โลกนี้ ไม่มีใครและอะไรจะสมบูรณ์แบบไปเสียหมด.... ฉะนั้น...จงคิดว่า.. ถ้าหากเรา..จะรักใครสักคน.. เขาและเธอคนนั้น... อาจจะมิใช่พระเอกและนางเอก ในฝัน... เราขอแค่หวัง... ขอเพียงมา เติมใจให้กันและกันจนเต็ม ก็น่าจะพอใจ....แล้วนะคนดี นะดวงใจ.. แค่ใครบางคน..ใครบางคน...ใครสักคน แล้วคุณล่ะ!.. รอใครบางคนหรือมีใครบางคนหรือยังละคะ...!
27 พฤษภาคม 2552 14:14 น. - comment id 990731
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนและมาร่วมฝัน ครับ คุณ บพิตร ครับ อันเนื่องแต่ "ความเทียมเท่าที่เฝ้าฝัน"นั้นผมคิดว่า คุณเองก็มีฝัน และเป็นฝันอันยิ่งใหญ่ของผู้คนหมู่มาก เลยก็ว่าได้ จึงอยากให้รักษาฝันนั้นตลอดไป อย่าทดท้อถอย เลยนะครับ หากเมื่อหัวใจสิ้นไร้ฝัน หัวใจนั้นก็ดุจดั่งดับสลาย แม้อุปสรรคที่เห็นบ่งเป็นตาย อย่าได้วายวาดหวังที่ยังมี นะครับ ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ ครับ
27 พฤษภาคม 2552 14:23 น. - comment id 990735
คล้ายกันเลย ครับ คุณโคลอน ครั้งนี้ก็เป็น ครั้งแรกที่ผมเขียน นิราศฝัน เช่นเดียวกัน ครับ ฝันกลางวันตอนเช้าตรู่จริงๆด้วย ตอนเริ่มเขียน นะครับ มีคนบอกว่าฝันตอนอุษาสางมักจะเป็นจริง แต่พอเหลือบไปอ่าน คห.ที่ 3 แล้วสงสัย ต้องเปลี่ยนใจเสียแล้ว ละครับ ดู พี่พุด คนสวย นั่งตาเขียว อยู่โน่น เดี๋ยว ต้องไปสนทนาธรรม กับเธอ ก่อนนะครับ อย่าเอ็ด ไป นะ ครับ วันนี้ ผมเห็นท่าจะต้อง โดน หลายกัณฑ์ ไป นะครับ ขอบคุณ ครับที่มาเยี่ยม ครับ
27 พฤษภาคม 2552 14:24 น. - comment id 990737
ขอนิราศฝันนิรันดรด้วยคนนะคะ
27 พฤษภาคม 2552 14:39 น. - comment id 990746
ขอนิราศฝันนิรันดรด้วยคนนะครับ นิราศฝันฉันมีเธอ...ด้วยนะ
27 พฤษภาคม 2552 14:39 น. - comment id 990748
เมื่อคืนนอนน้อยเลยไม่ได้ฝันเลยค่ะ เอาเป็นว่าแวะมาฝันที่บ้านนี้แล้วกันเนาะแวะมาเยี่ยมชมค่ะ
27 พฤษภาคม 2552 14:59 น. - comment id 990750
คุณ พุด คน งาม และแสนดี ครับ ผม มาแล้ว ครับ จะดุว่า อย่างไร ก็ มาแล้ว ครับ....!!! วันนี้ ทำใม คุณ พุด ดูบึ้งตึงจังเลย ใจผม ไม่ดีเลย นะครับ...!!!! วนเวียน อยู่ สอง สามรอบ ดูลาดเลา ก่อน เข้ามานะครับ นี่ แค่นกไพร อยากอยู่ต่อในเวิ้งฟ้า ต่อ แค่คนกุลา ไม่อยากไป นิพพาน เพราะ คิดว่าบุญญาบารมี ยังไม่ถึง และยังอยากเวียน ว่ายวนบนกงกรรม ต่อไปอีกหลายทศชาติ เท่านั้น คนดี ที่แสนจะเคยมากเมตตา ในภายเวลาที่ผ่านมา ก็เหมือน ดังว่าบทกลอนนี้ ไปรบกวน อารมณ์ ของคนที่แสนดี และเมตตาต่อผม เกิดขุ่นมัวและบึ้งตึง จน ใจผมยามนี้ คลับคล้าย คลับคลา เหมือนเมื่อยาม เป็นน้องชาย คนน้อย ที่มี พี่สาว ที่แสนดี คอยเมตตา ดูแลเอาใจใส่ ทุก อย่าง เพียงว่าในบางวัน เมื่อทำอะไร ขัดหู ขวางตา ก็ถูก เอ็ด และ บึ้งตึงเข้าใส่ ตอนนั้น นึกอยู่ในใจ เพียงว่า รู้อย่างนี้ คงไม่ทำ ให้พี่สาวที่แสนดี มีเมตตา ต้องอารมณ์ ขุ่นมัว ดอกกระมัง ครับ อารมณ์ผมยามนี้ ก็เหมือนกับอารมณ์ ยามนั้น ก็ปานกัน อารมณ์ผม นั้น ก็เหมือนนกไพร ว่ายฟ้า จริงๆ การเขียน ก็เพียงเหมือนกับจะบอกตัวเองให้ เข้มแข็งแกร่งกล้า ต่อไป ส่วนเรื่องนิพพาน นั้นเป็นจิตอธิษฐาน ปรารถนา ที่ปรารถนาจะเวียนว่ายไป จนสุดแรงกรรมเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน โดยพิจารณาตามเหตุปัจจัยอีก ครั้ง แต่ในยามล้าแรงโรยมีหรือจะมิปรารถนาบางใคร มาเป็นแรงใจ เติมใจล้าให้เข้มแข็งดังเดิม แม้ยามปรกติ ก็คอยเติมเต็มในบางด้านที่ ขาดพร่อง รวมทั้งตบแต่งตัดส่วนที่เกินกรายมา จนไม่งาม ด้วยจิตใจที่แสนดี และมากมีเมตตาของผู้เธอ แต่หากบางครั้งในชะตากรรมและแรงเสียดทานต่างๆที่กดทับลง มา ทำให้นกไพรตัวนั้น อยาก จะบอกออกมาดังๆ ถึงแรงใจ ภายในใจห้วงแห่งจิตใต้สำนึก หรือบ่อพรางแห่งกรรม เก่าที่ พลันพลุ่นพล่านผุดมา หากไปกระทบกับบางอารมณ์ แห่งความปรารถนาดี ของเธอ ที่เสมือนพี่สาวที่แสนดี มีเมตตา ต่อผมเสมอมา หลังจากที่ได้สนทนากันมา ผมก็ต้อง ขอโทษด้วย จากใจจริงๆ นะครับ คุณ พุด ผู้แสนดี ครับด้วยผูกพัน
27 พฤษภาคม 2552 16:08 น. - comment id 990759
27 พฤษภาคม 2552 15:19 น. - comment id 990763
ว้า...ข้อ 10 พิมพ์ผิดอีกแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณครูภาษาไทยเคือง เพราะพิมพ์คำศัทพ์ตกค่ะ ขอแก้ไขค่ะ. คุณพี่คนกุลา กรุณาลบข้อ 10 ให้น้องด้วยนะคะ ใช้ข้อนี้แทนค่ะ ๐ ที่ปลายฟ้าตะวันรอนอ่อนรังสี น้องจะนั่งที่นี่หนอรอแขไข ถึงแม้หนาวแต่มีจันทร์ศศิประไพ เป็นเพื่อนใจไปตลอดรัตติกาล ๐ ถึงแม้ลมจะหนาวและดาวน้อย จันทร์เคียวลอยเคว้งคว้างกลางทิพย์สถาน ยังรู้ว่าปลายทางแห่งดาวธาร จะมีสาสน์จากคนไกลส่งใจมา ๐ รัชนีกรที่เป็นเสี้ยวดูเพรียวร่าง เหลืองนวลจางเศร้าสร้อยเหมือนคอยหา อยากจะถามรัชนีกรก่อนลับลา จันทร์เจ้าขาเธอเหงาเหมือนเราใหม่ ๐ เฝ้ารอใครที่นิราศพลาดแรมร้าง อุษาสางแรกพ้นเขินเนินไศล นั่งนับวันตะวันเยือนฟ้าและลาไป ใจเจ้าเอยจะทนได้...สักกี่วัน .. ..... มาแจม นิราศ ค่า....... อิอิ....คราวนี้เศร้าได้มั่งไหมคะคุณพี่คนกุลา
27 พฤษภาคม 2552 15:24 น. - comment id 990767
คุณพี่คนกุลาคะ น้องนึกได้แล้ว ภาสุรีย์จะเอากลอนข้อ 11 นี้ไปเปิดเป็นบ้านใหม่ของภาสุรีย์นะคะ คุณพี่ตามไปอ่านนะคะ
27 พฤษภาคม 2552 16:44 น. - comment id 990789
คุณ พุด ครับ เข้ามาอ่านแล้ว ด้วยความโล่งใจ ก็เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้น เพราะความเข้าใจผิด หากทำให้กระทบกระเทือนใดๆ ก็ขออภัย อีกครั้ง นะ ครับ ขอบคุณ ครับ สำหรับคำแนะนำ เรื่องแรงใจในการสร้างสรรค์งานเขียน ของผมนะครับ นะ คนดี ส่วนเรื่องที่ไม่ยอมรับว่า เป็นพี่ สาว ก็ โอ เค ครับ ผมเข้าใจ ขอบคุณ อีก ครั้งสำหรับ ความเข้าใจ ครับ ด้วยผูกพัน
27 พฤษภาคม 2552 17:36 น. - comment id 990806
เชิญครับคุณ เพียงพลิ้ว ด้วย ความยินดี นะ ครับ
27 พฤษภาคม 2552 18:24 น. - comment id 990807
คุณดวงจันทร์ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกัน ครับ ได้ครับ นิราศฝัน ฉันมีเธอ แน่นอน ครับ
27 พฤษภาคม 2552 18:25 น. - comment id 990824
ด้วยความยินดีและเป็นเกียรติ ครับ คุณใบตอง บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอ ครับ
27 พฤษภาคม 2552 19:55 น. - comment id 990862
ทางช้างเผือกเทือกดาวพราวพันแสง ระโรยแรงหลุดห่วงห้วงความฝัน อยากจะหวังตะวันกล้ามาผุกพัน แค่เพียงฝันตะวันเอยเผยแสงมา เห็นเพียงแสงพรายพราวก็ร้าวหนัก ด้วยใจรักของตะวันไม่ฝันหา ยิ่งจงรักหนักร้าวหนาวทุกครา เพียงสบตายังแค่ฝัน นิรันดร
27 พฤษภาคม 2552 20:07 น. - comment id 990866
เพราะมากค่ะ...
27 พฤษภาคม 2552 20:12 น. - comment id 990868
ไม่รู้เป็นอย่างไรว่าจะไม่เข้ามาอ่าน แต่ก็อด ใม่ได้ทุกที บ้านนี้มีขุนแผนหรือเปล่าคะ
27 พฤษภาคม 2552 20:41 น. - comment id 990888
เวิ้งฟ้านี้กว้างไกลไปหรือเปล่า กี่นานเนารอเจ้าจะมาหา เจ้าเดินทางอยู่เวิ้งใดในขอบฟ้า เมื่อไหร่หนาจะหากันจนเจอ.....
27 พฤษภาคม 2552 21:02 น. - comment id 990902
แต่งได้งดงามไพเราะมากครับ...อ่านแล้วอยากเป็นหนุมานบวกกับวายุทิพย์..พัดพาเธอมาซะให้เร็วไวอะครับ..
27 พฤษภาคม 2552 21:41 น. - comment id 990962
อ่านกลอนพี่ทีไรหนูหลับฝันดีทุกทีเลย บรรยายภาพได้สวยงามและใช้คำได้ไพเราะมากๆเลยอ่ะค่ะ ชอบๆๆๆมาก
27 พฤษภาคม 2552 22:03 น. - comment id 990981
แวะเข้ามาอ่านนิราศฝัน ที่อ่านแล้วทำให้เคลิ้มไปตามกันครับ ถ้อยคำน่าอ่านน่าติดตามมากเลยครับ
27 พฤษภาคม 2552 22:22 น. - comment id 990998
เยี่ยมมากครับน้องภา โดน เต็มๆ เลย น้องภา ครับ แล้วจะตามไปอ่านตรงบ้านน้อง ภา อีก ครั้ง นะครับ น้องสาว คนแสนซน คนน่ารัก ครับ
27 พฤษภาคม 2552 22:44 น. - comment id 991018
ทางช้างเผือกเทือกดาวพราวพันแสง ระโรยแรงหลุดห่วงห้วงความฝัน อยากจะหวังตะวันกล้ามาผุกพัน แค่เพียงฝันตะวันเอยเผยแสงมา เห็นเพียงแสงพรายพราวก็ร้าวหนัก ด้วยใจรักของตะวันไม่ฝันหา ยิ่งจงรักหนักร้าวหนาวทุกครา เพียงสบตายังแค่ฝัน นิรันดร ทางช้างเผือกเทือกดาวในราวฝัน ไร้ตะวันดวงแดงที่แรงร้อน มีก็แต่นกไพรใจร้าวรอน ที่บินว่อนหวังหาสัญญาใจ ห่างหนังลุงโนราห์มาไกลมาก ทิ้งป่าจากริมคลองนองน้ำไหล แม้นท่องน้ำข้ามฟ้ามาแสนไกล หากหัวใจยังคำนึงถึงโนราห์ ไม่มีหรอกขุนแผนพ่อแขนอ่อน มีแต่กลอนมากล่อมหอมห่มหล้า แด่มิตรรักใกล้ไกลที่ได้มา ทิพย์โนราห์โปรดมาเยือนให้เหมือนเคย . นะนุ้ย นะ พี่บ่าว ขอ ครับ
27 พฤษภาคม 2552 23:55 น. - comment id 991041
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกัน ครับ คุณ กิตติกานต์ ครับ
27 พฤษภาคม 2552 23:58 น. - comment id 991042
สงสัยจะหากันไม่เจอจริงๆมั๊ง ครับ คุณสายลมเดือนตุลา ครับ
28 พฤษภาคม 2552 00:01 น. - comment id 991043
สวัสดี ครับคุณจอมปราชญ์ ขอบคุณที่มาเยี่ยม ครับ เอาเลย ครับ ตามสบายเลย ครับ
28 พฤษภาคม 2552 00:04 น. - comment id 991044
ขอบคุณที่มาเยี่ยมและกำลังใจ ครับ คุณ DL ครับ
28 พฤษภาคม 2552 00:06 น. - comment id 991046
คุณปักษาฯผมยืมชื่อท่านมาเขียนด้วย นะครับ ด้วยความขอบคุณ รวมทั้งกำลังใจที่ให้มา ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
