คำปลอบของข้าพเจ้าในคำร้องเดิมๆ(อีกครั้ง)

ผมชื่อโจ้

-----------
๑.
๐นับที่เธอร้องไห้เท่าไหร่แล้ว
จะร้องร่ำหรือร้องแผ่วก็ร้องไห้
หรือร้องบ้างบางครั้งใครปลอบใจ
บ้างร้องโดยมิมีใครมาปลอบโยน
๐เท่าที่เธอร้องไห้เท่าไหร่กัน
เมื่อความรักต่างฝันอันผาดโผน
ถ้าน้ำตาจะล้างทุกข์อันลุกโชน
คงแต่ตาจะบวมโปนทั้งสองตา
๐เท่าที่เธอร้องไห้ไหลอาบแก้ม
เพียงรอยยิ้มเคยแย้มก็รอท่า
ไม่มีหรอกร้องไห้แล้วได้มา
ความสุขเต็มใบหน้าไม่เคยมี
๒.
๐เท่าที่เธอร้องไห้ก็ได้บ้าง
ได้ปล่อยเสียงมาต่างเครื่องดีดสี
ได้น้ำตาเต้นระบำรำดนตรี
อยู่ในวงพักตร์ที่ น่าเวทนา
๐เข้าใจเธอร้องไห้ในความเศร้า
ถึงจะร้อง แต่เช้านี้ถึงเช้าหน้า
เศร้าของเธอก็ยังเศร้าเอาน้ำตา
เศร้าในแรงปรารถนารักลาโรย
๓.
๐จะรอเธอถอนทาสจากความเศร้า
ทาสน้ำตาที่เร่า ร้องระโหย
ทาสความรักเสมือนแส้เฆี่ยนโบย
ร้องโอดโอยก็ยังทน ถูกสนตะพาย
๐จะรอเธอสะบัดหลุด ดิ้นสะบัด
หลุดจากเชือกร้อยรัด เศร้าหลุดหาย
หลุดจากหล่มน้ำตากลับมากลาย
เป็นรอยยิ้มผ่อนคลายความกังวล
 ๐จะรอเธอจนกว่าหยุดร้องไห้
จนหัวใจเข้มแข็งแแหละเข้มข้น
พร้อมไปสู่สมรภูมิ รักอำพน
เผชิญมนต์เข้มขลังอีกครั้งครา 
 .....จะรอเธอ.
------------