ทำเำืพื่อแม่

อนงค์นาง

ตั้งใจกลับเมืองไทยได้พบแม่ 
สุขใจแท้รอคอยนับถอยหลัง 
พาแม่ไปทำบุญอุ่นใจจัง 
ไหว้พระฟังเทศน์ให้ใจสุขพลัน
ไหว้พระเก้าวัดที่นี่กรุงเทพฯ 
ดอยสุเทพจุดหมายปลายทางฝัน 
ดอยสะเมิงชาวเขาเราร่วมกัน 
แจกผ้าพันคอให้ได้อุ่นกาย 
กลับบ้านแม่ทำบุญหนุนบ้านใหม่  
ฝันแม่ได้เป็นจริงทุกสิ่งหมาย 
บ้านหลังเก่าชำรุดทรุดไม่วาย 
แม่รอได้เมื่อลูกปลูกพร้อมกัน 
เงินทองไม่สำคัญปันความรัก 
ทำงานหนักเพื่อแม่และลูกฝัน 
ชีวิตคนต่างมีที่ผูกพัน 
อภัยนั้นใจดีมีสุขจริง
 

 วันที่แม่รอคอยให้ลูกๆมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งทั้งสามคน เมื่อลูกหลานได้ทำหน้าที่ของตนได้ดีที่สุดแล้ว อนงค์นางไม่คิดที่จะรบกวนเพื่อนบ้านกลอนท่านใดเลย ไม่ได้พบกันก็ไม่เป็นไรเลยนะคะ เพราะคนเรานั้นต้องเคยทำบุญร่วมกันมาก่อน ถึงจะได้มีโอกาสมาพบกันได้ ขอเพียงกำลังใจให้อนงค์นางและพี่ชายเดินทางปลอดภัย ได้มีชีวิตรอดเพื่อมากราบแม่และผืนแผ่นดินไทย ก็นับว่าเป็นพระคุณอย่างยิ่งแล้วค่ะ 
เรื่องความรักในบทกลอนนั้น มันก็คงเป็นเพียงจินตนาการฝัน เพราะชอบมองใครๆให้น่ารักไว้ก่อน จะอกหัก หรือ ผิดหวัง มันก็มีเกิดและดับ แต่จริงแล้วก็ยังไม่ได้ไปกับใครให้เสียคน ยังมีคนเคียงคู่อยู่เหมือนเดิม หย่ากันเพื่อเหตุผลบางอย่าง ไม่เคยโกหก แล้วเราก็จะแต่งงานกันอีกครั้ง ในเร็วๆนี้ อาจหวั่นไหวไปกับกลอน และก็ยอมรับว่าเป็นคนไม่ดี แต่นับว่าโชคดีที่ทุกคนในบ้านนี้เป็นคนดี ไม่เคยคิดชักชวนให้ทำอะไรที่เสียหาย  ความดีของแต่ละคนไม่เท่ากัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราทำได้คือให้กำลังใจกัน ไม่ว่าคนนั้นจะดีหรือไม่ดี แต่งกลอนเก่งหรือไม่เก่ง 
ความไม่ดีทั้งหลายอนงค์นางขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว ขอให้คนที่ไม่ชอบ หรือเกลียดกัน ปล่อยออกมาให้หมด แล้วอโหสิกรรมให้กัน ขอรับบาปไว้เพียงคนเดียว ขอให้เพื่อนทุกคนได้บุญ ได้พบแต่ความสุข ความเจริญ ความสงบในจิตใจเถิดนะคะ