สู้อย่างวิหคเหินลม

ศุุภนาคราช

37291_1459006045746_1551255939_31130103_
รุ่งอรุณ กรุ่นกลิ่น ดินระอุ
หมอกควันครุ กรุกรุ่น อุ่นเนื้อหนัง
เจ้านกน้อย จ้อยแจ้ว แว่วชวนฟัง
จำจากรัง สั่งลูกลา ออกหากิน
เปรียบมนุษย์ สุดยากจน กังวลหนัก
ไขว่คว้าอยาก จักต้องได้ หมายทรัพย์สิน
เพียงกายา วาจาใจ ไว้หากิน
แม้นต้องบิน ผินพราก จากรวงรัง
ตะวันลับ วับวาว ดาวพราวแสง
ลมหนาวแรง แข่งโบยบิน มิสิ้นหวัง
หากินมื้อ อดมื้อ คือประทัง
ให้ชีพยัง ยั้งอยู่ พอสู้ไป
ตะวันลับ วับวาว ดาวพราวแสง
อ่อนระโหย โรยแรง แห่งความหวัง
กลับสู่บ้าน สานใจ ไร้เกลียดชัง
พลันเหนื่อยจาง พร้อมสร้างฝัน วันต่อไป...				
comments powered by Disqus
  • คนเดียวกัน

    17 มิถุนายน 2553 13:26 น. - comment id 1137093

    ขึ้นมาแล้วคาถาได้ผล
  • ศุุภนาคราช

    17 มิถุนายน 2553 13:43 น. - comment id 1137096

    @คนเดียวกัน 
    
    คาถาอะไร ยังไงหว่า
    
    งงอิิอิ เฉลยด้วยครับ46.gif46.gif46.gif
  • Gemini58

    17 มิถุนายน 2553 14:06 น. - comment id 1137107

    สวัสดีคะ คุณศุุภนาคราช
    ได้ใจ Gemini58 ไปเกือบหมดแน่ะ
    (เหลืออีก99.99%)
    แต่งดีจังเลยคะ...ชอบมาก
    1.gif1.gif1.gif
  • กระต่ายใต้เงาจันทร์

    17 มิถุนายน 2553 15:55 น. - comment id 1137119

    11.gif36.gif
  • วิจิตรวาทะลักษณ์

    17 มิถุนายน 2553 18:09 น. - comment id 1137139

    ชีวิตยังไม่สิ้น
    
    ก็ต้องดิ้นกันต่อไปครับ
    
    สู้ๆๆๆๆๆ
    
    ***
    
    แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมผลงานครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน