ครู

สุนทรวิทย์

อาชีพครู  ซึ่งฉัน  เฝ้าฝันใฝ่
			        เชื่อยิ่งใหญ่  พร้อมพรัก  เกียรติศักดิ์ศรี
			    คนนับหน้า  ถือตา  บารมี
			ปูชนี-ยบุคคล  สร้างผลงาน
							
                 ฉันก้าวถึง  จุดหมาย  ดั่งใจหวัง
						        ด้วยพลัง  มุ่งมั่น  อันอาจหาญ
						    ได้ชื่นชม  สมญา  ครูอาจารย์
						ปณิธาน  อุตสาหะ  สละตน
			
              	ยี่สิบปี  ล่วงไป  นึกใจหาย
          เป้าขวนขวาย  แท้เพียงครู  ผู้ขัดสน
			    ประศาสน์ศิษย์  ก้าวหน้า  มาหลายคน
			 ครูกลับจน   ซ้ำซาก  มากกว่าเดิม
		
   	         				แต่สำนึก  หน้าที่  ไม่มีเปลี่ยน
						  คงหมั่นเพียร  สอนสั่ง  ทั้งส่งเสริม
					เคี่ยวเข็ญแก้  เด็กเก- เรทุกเทอม
			หนี้ก็เพิ่ม  ลุกลาม  ตามทวี
		
               		คำเปรียบครู  ว่าเรือจ้าง  ช่างเหมาะสม
			        ฝ่าคลื่นลม  พายุ  ยากสุขี
			    รับลูกศิษย์  โดยสาร  ผ่านนที
			ปีแล้วปี  ทรหด  อดทนไป
							
                เห็นศิษย์เก่า  หวนเยี่ยมกราบ  แสนปลาบปลื้ม
						เหน็ดเหนื่อยลืม  สิ้นหมด  พลันสดใส
				ศิษย์รู้รัก  กตัญญู  ครูชื่นใจ
			สิ่งที่ได้  มีเท่านี้  ชีวิตครู