หน้าส่วนตัว
แว่วสำนวน ชวนให้ หลงใหลยิ่ง
สืบความจริง ใครนั้น เสกสรรแต่ง
เขียนบทกลอน ลึกล้ำ คำแจกแจง
เธออยู่แห่ง หนใด ที่ไหนนะ
นามเธอว่า พิมพิลาไลย ใช่แล้วนี่
กานท์กวี ชาญนัก อักขระ
คารมหวาน ซ่านใจ ในวาทะ
ใคร่อยากจะ ผูกจิต เป็นมิตรกัน
คนเมืองกาญจน์ บ้านไกล ไร้พ้องเพื่อน
ความเหงาเยือน เยี่ยมกมล จนไหวหวั่น
มีบ้านอยู่ ไม่ห่าง ทางสุพรรณฯ
ขอแบ่งปัน ไมตรี เป็นพี่น้อง
จะรังเกียจ เดียดฉันท์ กันไหมหนอ
พลายแก้วก้อ กังวล จนหม่นหมอง
เกรงว่าเจ้า มิสนใจ ไม่เหลียวมอง
มีคนจอง ตีตรา หรือว่าไร
เราไม่เก่ง เชิงกานท์ อยู่บ้านนอก
เคยโดนหลอก จนช้ำ น้ำตาไหล
ก็หลายครั้ง หลายครา จะว่าไป
เพราะว่าใจ ไม่หลาบจำ คำหวานคน
ฝากบทสร้อย ร้อยกรอง ของคนเศร้า
ให้นงเยาว์ แม่พิมฯ ยิ้มสักหน
มิอยากเป็น เช่นมิตร ผิดกมล
อย่ากังวล เลยนะ ขออภัย
พลายแก้ว เมืองกาญจน์ 31 ต.ค. 2554 22:09 น. - ID 142359 
1799
1
0
31 ตุลาคม 2554 22:23 น. - comment id 1213369
พิมพิลาไลย...สาวสุพรรณ หนุ่มเมืองกาญจน์ร้องโจษจัน...ลั่่นเสียงใส ว่าสาวเจ้าเฝ้าเรือนชาน...บ้านที่ใด เหมือนอยากอยู่คู่เคียงใจ...ในสักครา ขออนุญาตแจมด้วยนะคะ หากไม่ถูกใจหรือล่วงเกินทั้งสองท่าน ขออภัยด้วยนะคะ
1 พฤศจิกายน 2554 19:05 น. - comment id 1213449
4 พฤศจิกายน 2554 22:41 น. - comment id 1213881
แด่มิตร ฟังสำนวน พลายแก้ว แล้วสงสาร หนุ่มเมืองกาญจน์ คนกล้า อย่าหม่นหมอง หากจะช่ว ยสืบสาน งานร้อยกรอง ขอรับรอง ไม่ผิดหวัง ดังกล่าวคำ เลิกคิดว่า ต่ำต้อย ด้อยความรู้ แม้ใจสู้ เสมอ อย่าเพ้อพร่ำ เข้าใจว่า มากมี ผู้ชี้นำ วรรณกรรม ให้อยู่ คู่แผ่นดิน ความสามารถ มองเห็น อย่างเด่นชัด ดูเจนจัด ครรลอง ทำนองศิลป์ ช่างอ่อนน้อม ถ่อมตน ครายลยิน จงอย่าสิ้น ความหวัง กำลังใจ โลกของเรา งดงาม ด้วยความฝัน พจน์จำนรรจ์ เรืองรอง สุดผ่องใส ร่ายมนต์สู่ ลานกวี ที่อำไพ ดวงฤทัย สรรสร้าง อย่างมั่นคง เชื่อว่าเธอ ทำได้ ในวันนี้ เราต่างมี มานะ ดั่งประสงค์ มิได้เน้น จำเพาะ หรือเจาะจง ร่วมเสริมส่ง ทอถัก อักษรา แม้จะอยาก ให้พิม ยิ้มอย่างมิตร ก็มีสิทธิ์ ทำได้ ใครจะว่า ฝากถ้อยคำ นำเน้น เจรจา ฝากไมตรี ศรัทธา มาขอบคุณ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
