เกิดเป็นลูกผูกจิตคิดถึงแม่ เกิดมาแค่รอยเท้าเท่าฝาหอย จนเหยาะย่างเหยียบย่ำจนเท่ารอย เป็นร่องร้อยสองเท้าเท่ามารดา... เกิดเป็นลูกยุคสมัยวัยสองพัน ยุคแข่งขันรุ่งเรืองเรื่องปัญหา สังคมเข่นผู้คนเฆี่ยนเบียนบีฑา ล้วนสืบเสาะไขว่คว้าแสวงทาง แย่งกันกอบลอบกันโกย-โหยหา-อด แย่งกันกินเกินกฎกำหนดสร้าง แข่งกันทำนำกันใช้ไม่เว้นวาง เวียนกันถางว่างก็พรูกรูกันไป เกิดเป็นลูกยุคสมัยไกลทั่วโลก อุปโลกน์เรื่องราวล้นค้นไม่ไหว กว้างสุดกว้างแต่คับแคบถนัดใจ มิพานพบเนื้อในความใยดี ยุครอยต่อแบ่งแยกขนานใหญ่ ยุคปู่ย่าระอาใจส่ายหน้าหนี จะเชื่อมรอยซับรากอย่างไรดี จะปลูกฝังวิถีกันอย่างไร เกิดเป็นลูกยุคก้าวหน้าฤทธากว้าง อย่าปล่อยลูกอ้างว้างกับสมัย เชื่อมสำพันธ์ต่อยุคติดหัวใจ แล้วพาลูกก้าวไปพร้อมพร้อมกัน....
ส่องหล้า 2 ส.ค. 2545 11:20 น. - ID 19796 
760
2
0
2 สิงหาคม 2545 11:48 น. - comment id 64524
...=^0^=..ตามมาแอบอ่าน+น่าคิด
2 สิงหาคม 2545 16:24 น. - comment id 64565
อืม...ให้แง่คิดทันยุคทันเหตุการณ์
3 สิงหาคม 2545 02:17 น. - comment id 64654
กลอนให้ความหมายดีจัง แต่ถ้าเรียงให้อ่านง่ายก้อจะดีมากเลยจ้า
3 สิงหาคม 2545 09:01 น. - comment id 64693
ขอแก้ไขคำ อุปโลกย์ เป็น อุปโลกน์ และต้องขอโทษที่เว้นวรรคไม่ดีทำให้อ่านยาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
