หนทางแห่งชีวิต
ที่ลิขิตเราสร้างสรร
ผ่านคืนเดือนและวัน
เราใฝ่ฝันจะม่งไป
อนาคตที่ไม่เห็น
สู้เลือกเฟ้นเราค้นหา
เกิดแก่หลักวิชา
ปราถนาอันมั่นคง
จงเดินตามที่ฝัน
เพราะสักวันคงมาถึง
คาวมหลังยังคะนึง
เฝ้าคิดถึงซึ่งตัวตน
ให้ความแพ้อยู่ข้างหลัง
ปลุกพลังให้เข้มแข็ง
ต่อสูจนหมดแรง
ดีกว่าแห้งก่อนน้ำมา
ให้โลกรู้เราคือหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งแกร่งกว่าหิน
ต่อสู้ด้วยชีวิน
เพียงเพราะยินความภูมิใจ
ไม่มีแม้สิ่งใด
ขัดขวงได้เมื่อปรารถนา
ต่อสู้ด้วยจรรยา
ชีวาสิ้นก็ยินยอม