เข้าวัด ( เพื่อ....?)

เพชรพรรณราย

มีเรื่องราวคราวหนึ่งจะพึงเล่า
ยกเรื่องเอาเข้าความคิดพินิศเห็น
สาระดีมีหรือไม่ใช่กฏเกณฑ์
แต่ล้วนเป็นเช่นเรื่องเล่าเรากล่าวมา
แรกเริ่มต้นคนกลุ่มหนึ่งซึ่งมีหวัง
ไม่รอรั้งตั้งหน้าไปในปรารถนา
หวังร่ำรวยด้วยสินทรัพย์นับเงินตรา
สู่ศาลาหาอาจารย์ท่านช่วยที
ก้มกราบลาตรงหน้าพระผู้ละกิเลศ
กล่าวถึงเหตุเจตจำนงประสงค์ที่
เรามาหาหวังท่านช่วยอำนวยชี้
ชุบชีวีที่ยากแค้นแสนทรมาณ
ท่านอาจารย์ขานคำนำธรรมเอ่ย
โยมเจ้าเอยจะเปรยสอนดับร้อนผ่าน
ความขยันหมั่นเพียรสู้รู้การงาน
สุจริตคิดอ่านไปจะได้ดี
มีศีลธรรมประจำไว้อย่าได้ขาด
ใจมุ่งมาตรปรารถนาอย่าล้าหนี
ลดละเลิดเพิกอบายหมายชีวี
ก็จักมีศรีทรัพย์อยู่กับตัว
โยมเอ่ยทานขานคำกล่าวเป็นราวเรื่อง
บอกคุยเฟื่องเปลืองเวลาน่าปวดหัว
คุยให้มากยากจะนานกาลพันพัว
สองสามตัวขรัวท่านให้ฉันมา
อาตมาหามีให้ด้วยไม่รู้
ร่ำรวยอยู่ผู้รู้การงานมุ่งหา
จงทำตามคำอาจารย์ขานกล่าวมา
ในไม่ช้าทรัพย์มาหาไม่ช้าเลย
เสียเวลาหาประโยชน์รอโปรดหนอ
ไม่รั้งรอขอลาหน้าตาเฉย
ขอที่อื่นขืนอยู่แล้วแห้วตามเคย
มาเพื่อนเอ๋ยเอ่ยลาพลันฉันขอลา
จบเรื่องเล่าเอาเท่านีชี้ให้เห็น
สิ่งที่เป็นเช่นไรในปัญหา
หากใช้จิตนำคิดพิจารณา
จะรู้ค่าว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ
หากเห็นเป็นเช่นกลอนตอนไพเราะ
ก็คงเหมาะเพราะเรื่องราวคราวขำขำ
สุดแต่มองครรลองเรื่องเนื่องลำนำ
รู้แต่ธรรมท่านสองเน้นเป็นเรื่องดี