ไรไรลออห่อปีกหาง จัดวางในอ้อมจอมขวัญ เห่กล่อมพร้อมพร่ำรำพัน ย้อมใจในวันที่เยาว์วัย หัดให้กางปีกหลีกร่อน เหิรลมให้ผ่อนปีกได้ รู้ทางพยุงกายไว้ ฝึกให้ใช้ปีกโบยบิน สอนให้สังเกตเหตุรอบ ดีชอบประโยชน์ทั้งสิ้น เผื่อชีพน้อยน้อยพลัดถิ่น จักได้ไม่สิ้นหนทาง เวลาเมื่อพบสบภัย ปีกน้อยจักไม่อ้างว้าง รู้หลบซบปีกหลีกวาง พร่ำสอนทุกอย่างหมดใจ ห่วงใยเมื่อปีกใหญ่กล้า เกรงว่าจะผิดวิสัย จึงอบรมธรรมนำใจ สอนให้ใช้คุณธรรม แต่ใดจักกำหนดได้ เพียรให้สุดแรงแสดงย้ำ วาดหวังให้ตรองในกรรม หมายให้กระทำความดี บัดนี้เจ้ามีปีกแข็ง มากแรงพลังศักด์ศรี มีความคิดอ่านเสรี มากมีเป้าหมายในชีวา มีเหตุมีผลยลย้อน ไม่เหมือนเก่าก่อน...ปากกล้า คิดอ่านตามบทรจนา ตีค่าไปตามใจตน จักไม่เหนี่ยวรั้งอย่างใด ตามใจหากคิดจากหน บินเดี่ยวทิ้งถิ่นของตน ขอให้เจ้าพ้นอันตราย ประสบแต่ความใหญ่ยิ่ง พบแต่ทุกสิ่งที่หมาย พ่อแม่ครูบาเบื้องท้าย วอนไหว้ให้พระคุ้มครอง..
ณรังษี 12 พ.ค. 2546 08:02 น. - ID 33793 
1216
6
0
12 พฤษภาคม 2546 08:04 น. - comment id 137529
ถูกใจเข้าจังดั่งว่า ลูกมาเติบใหญ่บินหนี มิหน่ำยังซ้ำย่ำยี หัวใจดวงนี้โอดครวญ จะขอไปเดี่ยวไม่เหลียวแล้ว ดวงแก้วจะได้สดใส ขื่นเหลียวทรมารดวงใจ เชิญร่ายรำไปกันเอง
12 พฤษภาคม 2546 09:06 น. - comment id 137542
กลอนครูธรรมนิ ขอน้อมเรียนนิและระลึกคุณนิ ข้าขอนทน้อมสักการ บูรพาจารย์ผู้กอบเกิดประโยชน์ศึกษา ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แด่ข้าในกาลปัจจุบัน ขอเคารพอภิวัน ระลึกคุณอนัน ด้วยใจนิยมบูชา ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน สึกษาสำเร็จทุกประการ อายูยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี ให้ได้เป็นเกรียติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ข้าและประเทศไทยเทอน
12 พฤษภาคม 2546 10:03 น. - comment id 137559
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.........ไพเราะสละสลวย.......^*^
และให้แง่คิดที่ดีมากๆเลยค่ะ
ชอบจัง
^*^...................^____^..............^*^
13 พฤษภาคม 2546 06:31 น. - comment id 137801
อีกครั้ง.. กับบทกวี..
เรนมีคำถามใหม่..
ปีกกล้า..พอมั้ย..
หลบภัย..ฟ้ากว้าง..
..แค่..ลูกนก..
งันงก..อ้างว้าง..
ทุกคน..ต่างอ้าง..
เส้นทาง.. ให้ฝึกบิน..
..บทกวี..ไพเราะ..
ชอบที่คุณเขียน...อบอุ่น..
เป็นพลัง..
..กับวัน..มีพายุ..
พยายาม.. ฝึก..เรียนรู้..
ท้องฟ้า.. ต้นไม้... รอบกาย..
..เย็นๆ...เรนจะมา..ต่อบทกลอน..
ใหม่นะคะ..
..เรนขอ..อนุญาต.. เก็บในไดอารี่..
13 พฤษภาคม 2546 20:01 น. - comment id 138005
สวัสดีครับคุณเรน... ตามหาเพื่อมาบอก.. ไม่ได้หลอก..จะบอกจริงๆ.. ว่าคุณใจดีจังครับ... อ้อเอาคำตอบที่..เพื่อมวลชน..มาตอบที่นี้อีก นะครับเรนจัง...ว่า.. @@..ร้องไห้...ไม่ใช่แพ้ เป็นเพียงแต่การระบาย อึดอัดก็จะคลาย ความวุ่นวายก็เลิกรา เปียกฝนในหนนี้ ใช่ชีวีจะหมดค่า สักวันฝนสร่างซา จะเห็นฟ้าที่งดงาม ..... จะเป็นกำลังใจให้นะครับ
14 พฤษภาคม 2546 06:55 น. - comment id 138132
..ฟ้าใส..วันใหม่..
เรนได้.. ใจดี..
..ขอบคุณ..ที่มี..
ใจดี.. เต็มฟ้า..
..ต้นไม้.. ให้เงา..
มีเรา.. มีเวลา..
สอดส่าย..สายตา..
..มองหา.. ฟ้าใส..
เรน..ขอบคุณนะคะ..
บทกวี..ของคุณ..
ใช้คำ..ที่สื่อให้..เรนอยากแต่งกวี..
อย่างที่เรน..อยากทำ.. ม่ายรู้ดิค่ะ..
ไพเราะ..มาก..เรนชอบ..
อยากแต่ง..แบบคุณ.จัง..
เรน..จะพยายาม..
14 พฤษภาคม 2546 06:59 น. - comment id 138133
โห้ยย.. ยังพูดไม่จบ..
..มือกดผิดนะคะ..
..เรน..ขอ..อนุญาต..
.เก็บบทกวี..ของคุณ.. ..
..เป็นตัวอย่าง..ให้เรน..หัดแต่งนะคะ..
..คุณคง..ไม่ว่า..
..ก้อ..คุณบอก...
เรน.. เป็นเพื่อน..
ขอบคุณค่ะ...
14 พฤษภาคม 2546 10:42 น. - comment id 138161
ยินดีครับผม...เรนจัง บทกวีเป็นสิ่งที่มีค่าเสมอ ทั้งในด้านภาษา ศิลปะ และความคิด..... ....ปีกกล้าพอไหม? หลบภัยจากฟ้า ลมแรงเหลือคณา ปีกกล้าอาจหักลง... ..เหลิงลมหลงทิศ ชีวิตพลัดหลง นกน้อย..ทะนง ซัเเซพเนจร.... ขอบคุณมากครับ พิราบขาว...ที่ถูกใจ ดีใจครับที่ น้ำ....และแนทตี้.... เข้ามาให้กำลังใจ
16 พฤษภาคม 2546 22:00 น. - comment id 138740
นกน้อยจากรัง มุ่งหวังอยากเป็น หนทางลำเค็ญ ดั่งเช่นเหยี่ยวไพร ปีกกล้าขาแข็ง ไม่แข่งบุญใคร เจ้านั้นยิ่งใหญ่ ใช่ใครนำพา พ่อแม่ดูแล เฝ้าแต่ห่วงหา ทั้งคุณครูบา ช่วยพาข้ามไป หากเจ้าหลงตน สับสนในใจ พบความปราชัย แน่ไซร้นกเอย...ฯ ความกตัญญูกตเวที....เป็นเครื่องหมายของคนดีค่ะ...แวะมาทักทายค่ะ...
21 พฤษภาคม 2546 23:48 น. - comment id 139922
เหมือนต้องมนตร์ดลใจให้ไหลหลง หมายดำรงใจรักสมัครสมาน หวังให้ร่วมเคียงใจไปชั่วกาล กลับมาราญรักร้าวก้าวหนีกัน ใจหนอใจช่างร้ายนักในรักนี้ ความหวังดีไม่มีค่าเลยหรือนั่น เมื่อเติบโตก็ตีจากพรากไกลกัน เก่งแล้วหรือทำเช่นนั้นใจหนอใจ สวัสดีครับ ราชิกา ....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
