เปื้อนเปรอะเลอะเทอะแก้มน้อย น้ำมูกไหลย้อย ร่องรอยเลอะเทอะเกรอะกรัง เรือนเหย้าเผ้าผมรุงรัง ดูแล้วน่าชัง พิศตาดั่งใจใสซื่อ ขนมเลอะเทอะเปรอะมือ แหนหวงหน่วงถือ กลัวใครจะยื้อยุดไป เสียงค้อนโป๊กเป๊กวุ่นวาย โม่ปูนร่อนทราย ก่อร่างสร้างตึกโอฬาร หนูน้อยมองแม่ทำงาน เหน็ดเหนื่อยทนทาน พ่อนั้นฉาบฉานโบกปูน ตึกสูงเสียดฟ้าเพิ่มพูน ดูเจิดจำรูญ นายทุนสั่งมั่นสัญญา รีบเร่งให้ทันเวลา กดดันบีฑา ก่นว่าเร่งรัดจัดการ พ่อแสนเหน็ดเหนื่อยทนทาน บุกแบกแอกอาน ดุจแดนประหารอาดูร นั่งร้านเซทรุดสาบสูญ สิ้นแรงค้ำคูน พ่อสูญหมดสิ้นชีวา ผู้คนวุ่นวายเจรจา แม่โศกโศกา หนูน้อยร้องหาไห้ตาม รอยเลอะแก้มน้อยรอยงาม น้ำตาไหลวาม เนื้อความข้างในไม่รู้ ชีวิตหนูน้อยต้องสู้ ไร้พ่อค้ำชู โอ้หนูจะอยู่อย่างไร แม่ลูกสับสนวุ่นวาย ทางไกลแสนไกล น้ำตารินไหล-มืดดำ
ส่องหล้า 6 มิ.ย. 2546 07:23 น. - ID 34854 
1049
2
0
6 มิถุนายน 2546 16:35 น. - comment id 143504
น่าเห็นใจจังเลยค่ะ ขอให้หนูน้องที่เอ่ยมาสามารถสู้ชีวิตได้สำเร็จนะค่ะ บทกลอนบทนี้สะท้อนชีวิตในสังคมในจุดนี้ได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาทักทายนะค่ะ
9 มิถุนายน 2546 16:01 น. - comment id 144167
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.......สื่อได้เห็นภาพมากๆค่ะ......^*^
ทุกชีวิตเกิดมาเพื่อดิ้นรนนะคะ
ต่างต้องเดินไปตามกรรมแท้ๆเชียว
^*^..................^____^..............^*^
16 มิถุนายน 2546 12:34 น. - comment id 144689
ขอบคุณมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
