หยดละอองน้ำค้างในยามค่ำ ได้สุขล้ำกับยอดหญ้าเวลาดึก สะท้อนเกล็ดแวววาวใต้ดาวสำนึก สวยสมให้รู้สึกมณีงาม ฟ้าสว่างน้ำค้างลาฟ้าสว่าง ใบหญ้าเหงาเคว้งคว้างบนทางข้าม ผะผ่าวร้อนฟอนแสงตะวันวาม แผดเผาความสุกใสมลายพลัน ฉะนี้ในกลกาลแห่งชีวิต ธรรมชาติลิขิตให้เปลี่ยนผัน เมื่อมีสุขก็มีทุกข์เสมอกัน ขอเพียงใจยึดมั่นในความจริง ชีวิตรอดผ่านรอบของชีวิต หวังว่าในดวงจิตจะสุขยิ่ง ผ่านปวงทุกข์-สุขใดได้อุ่นอิง ผ่านไปสู่ความจริงของจิตใจ จะพบดอกไม้งามที่ล้ำค่า สวยพิสุทธิ์โสภาสว่างใส สุขหรือทุกข์ก็งดงามกว่าดอกใด ประดับอยู่ในใจนิรันดร...
ส่องหล้า 3 ก.ค. 2546 00:25 น. - ID 36010 
1777
2
0
19 พฤศจิกายน 2551 14:18 น. - comment id 147214
ชอบมากเลยค่ะ มีอารมณ์ในความเป็นกวี ดีใจค่ะที่ได้อ่าน
3 กรกฎาคม 2546 09:40 น. - comment id 151226
บทกวีงามประโลมใจในวันวสันต์พร่างแบบวันนี้ อ่านแล้วชวนให้นึกถึงสัจธรรมแห่งชีวิต เขียนได้งามนะครับ ขอชื่นชมจากใจจริง
3 กรกฎาคม 2546 10:22 น. - comment id 151239
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...ชื่นชมกับบทกวีที่สวยงามจังค่ะ....^*^
แฝงสัจธรรมแห่งความจริงอีกด้วย
ดอกไม้ในหัวใจ
จะเบ่งบานงดงามแค่ไหน
ก็อยู่ที่ใจเราเอง..นะคะพี่ส่องหล้า
^*^...................^____^..................^*^
3 กรกฎาคม 2546 13:45 น. - comment id 151286
เป็นสัจธรรมที่สอนอะไร ๆ ได้ดีที่เดียวค่ะ
4 กรกฎาคม 2546 14:31 น. - comment id 151576
ขอบคุณทุกท่านมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
