ความรักจากผู้ให้ ร้าวรานใจถึงผู้รับ บุญทานได้ขานขับ บทเพลงเศร้าจากราวไพร ย่ำเดินกลางถนน ต้องอดทนสะท้านไหว ร้าวรวดปวดกายใจ ดูอ้างว้างในทางเดิน กล้วยอ้อยคนคอยป้อน มีควานต้อนมิห่างเหิน ร้อนหนาวเคล้าเผชิญ เหมือนฟันฝ่าค้นหาทาง จากป่ามาสู่เมือง ฝุ่นควันเขื่องทะมึนขวาง ตะลอนตะเวนทาง น้ำตาซึมสะเทือนทรวง เป็นลูกที่ผูกรัก ความทุกข์หนักเกินเหนี่ยวหน่วง แม่รักสุดหักหวง จ้วงบังคับจับแยกกัน ถึงแม่ผู้ไกลห่าง ลูกอ้างว้างและหวาดหวั่น ดื่มนมชั่วข้ามวัน คนมาพรากจากอกไกล เพลงไพรไหวเพลงเศร้า น้ำตาเคล้าหม่นหมองไพร หลั่งรินสะอื้นไห้ สะทกสั่นสะท้านทรวง ลูกรักมาจากอก แม่วิตกและห่วงหวง ลมเย็นพัดผ่านช่วง เจ็บลึกร้าวเหน็บหนาวนัก หญ้าใหม่เคยได้ป้อน ทิวหญ้าอ่อนคิดถึงรัก หัวใจยังหน่วงหนัก ร่องรอยเศร้าใจเปล่าเปลือง เพลงไพรใฝ่อาสา ผูกพื้นป่ามาโยงเมือง รักเอยจงนองเนือง อย่าพรากรักจากอกไพร
ส่องหล้า 6 ส.ค. 2546 20:39 น. - ID 37517 
1157
3
0
6 สิงหาคม 2546 23:59 น. - comment id 159015
แต่งได้ไพเราะมากเลยค่ะ
7 สิงหาคม 2546 10:05 น. - comment id 159088
ก็น่าสงสารทั้งคนทั้งช้าง อ่ะค่ะ
14 สิงหาคม 2546 07:12 น. - comment id 159984
ขอบคุณมากครับ
14 สิงหาคม 2546 13:46 น. - comment id 160013
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^....น่าสงสารจริงๆค่ะพี่ส่องหล้า..^*^
เมื่อไรภาพเหล่านี้จะหายไป
จากสังคมไทยเสียทีนะคะ
ไพเราะจนเห็นภาพเลยอ่ะค่ะ
^*^................^____^................^*^
29 สิงหาคม 2546 20:24 น. - comment id 164116
กินใจจัง...........แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
