อยากจะเชื่อมความรักภักดีมั่น แต่เมื่อเจอคำนั้นให้หวั่นไหว กลัววันหน้าน้ำตานองครองหัวใจ จึงเปลี่ยนใหม่ไม่เชื่อมรักภักดีกัน ด้วยมาบอกใจไม่อ่อนร้าวรอนเหลือ แค่มาเผื่อความสงสารประหารฉัน จึงขอคืนคำมั่นย้ำจำนรร ไม่ขอเชื่อมความผูกพันให้มั่นคง ไม่ต้องการหรอกหนาถ้าสงสาร เพราะมันเหมือนประหารหัวใจให้เป็นผง ถ้าไม่แน่ในรักจักดำรง อย่ามายื่นความมั่นคงให้ตรงกัน เพราะมันเจ็บเกินกว่าจะรักษา เมื่อวันหน้าเธอเจอใครใหม่แทนฉัน เป็นที่รักภักดีมั่นนั้นนิรันดร์ แล้วตัวฉันจะเจ็บช้ำระกำใจ จึงขอจากตอนนี้เสียดีกว่า แม้จะร้าวในอุรากว่าไหนไหน แต่ก็ยังมีสิทธิ์คิดลบใจ ดีกว่าไปเจอความช้ำย้ำบอกลา
ผู้หญิงไร้เงา 9 พ.ย. 2546 19:44 น. - ID 41210 
1024
17
0
9 พฤศจิกายน 2546 19:58 น. - comment id 180017
เมื่อยังรัก ใยเจ้าจาก ให้ใจเจ็บ เจ้าควรเก็บ รักที่ก่อ ต่อสักหน ใยคิดจาก จรไกล ไห้ระคน ลองสักหน ทนรักต่อ ก่อหัวใจ
9 พฤศจิกายน 2546 20:17 น. - comment id 180034
อย่ามาบอกกันดีกว่าว่าสงสาร ไม่ต้องการหัวใจของทีเหลือ สงสารกันเหมือนดั่งเอาน้ำเกลือ เข้ามาเถือทาปาดบาดแผลใจ ถ้าไม่รักไม่ต้องการอะไรสิ้น แค่เพียงบอกให้ได้ยินไม่สงสัย ยิ่งสงสารเหมือนยิ่งย้ำแผลในใจ สุดแสบในอุราขอข้าตาย ***แวะมาทัก ขอบคุณมากที่เข้าไปอ่านกลอนกันอยู่เสมอ และขอบคุณมากกว่าสำหรับคำชม
9 พฤศจิกายน 2546 20:52 น. - comment id 180041
เมื่อเธอไม่ ใจอ่อน ยอกย้อนฉัน แล้วจะหัน หลังลับ ด่วนลาหนี ขอน้องยิ้ม แย้มสักนิด หน่อยคนดี ให้ตัวพี่ กอดซักครั้ง ก่อนร้างลา คงจะเป็นการบอกลาคุณฤกษ์นะครับ
9 พฤศจิกายน 2546 21:29 น. - comment id 180045
เจ็บแล้วจำจำแล้วจดจึงจืดจาง เจ็บแล้วห่างห่างแล้วหายหรือไงหนา เจ็บแล้วจึงจึงมาบอกภาพลวงตา เจ็บแล้วกล้ากล้าลากันตัดเยื่อใย เป็นอย่างไรบ้างไปแอ่วลอยกระทงนุก หรือเปล่าที่เชียงใหม่นุกนะมีโคมไฟเต็ม ท้องฟ้าไปหมดเลย แต่งกลอนดีมากเลย ส่งเมล์ไปให้นะ ขอให้มีความสุข
9 พฤศจิกายน 2546 21:51 น. - comment id 180050
หน้าส่วนตัว
ถึง คุณรดา
ด้วยก่อรัก แต่ไม่พัก รักคงมั่น
จึงขอบั่น ทอนรัก ไม่พักไว้
ด้วยใจเจ็บ จึงขอจาก พรากรักไกล
ไม่ขอต่อ ให้หวั่นไหว ใจระทม
***ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนไพเราะ ๆ ที่นำมามอบให้เป็นประจำ จริง ๆ แล้วแต่งกลอนหยอกกับคุณฤกษ์ เท่านั้นนะค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ แบบว่าภาษากลอนพาไปเท่านั้นจริง ๆ ค่ะยืนยันได้***
ถึง คุณเมธี หล่อประจักษ์ศิริ
เพราะสงสาร จึงเจือจาน ความรักให้
แต่หัวใจ สุดเสียใจ รักได้มั่น
จึงขอจาก ขอจบ ไม่พบกัน
จึงขอบั่น ขอทอน รักรอนลา
ด้วยว่าเจ็บ เกินที่ จะไขกล่าว
ด้วยสงสาร ทำใจร้าว ขอห่างหน้า
ด้วยเจ็บช้ำ กับคำย้ำ พร่ำบอกลา
แม้น้ำตา ท่วมหน้า ยังลาไกล
***กลอนบทนี้โดนใจผู้หญิงไร้เงาอย่างจังเลยค่ะ ขอบคุณเช่นกันนะค่ะสำหรับมิตรภาพที่มอบให้ค่ะ***
ถึง คุณชัยชนะ
จะยิ้มแย้มก่อนจากลำบากพี่
ด้วยรู้ดีในจิตคิดโหยไห้
จริงขอลาไม่พบหน้าจำลาไกล
โดยไม่ให้ไมตรีนี้ผูกพัน
***ไม่มีอะไรค่ะ ผู้หญิงไร้เงาไม่ได้โบกมือลาใครทั้งนั้นค่ะ กลอนคือกลอนค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะคุณชัยชนะ และหวังว่าคืนลอยกระทงที่ผ่านมาจะทำให้พี่สุขใจได้พบหวานใจตัวจริงนะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอมาด้วยค่ะ***
ถึง คุณสายรุ้ง
เจ็บแล้วจำจำแล้วเจ็บเก็บเก็บไว้
เจ็บแล้วช้ำย้ำฤทัยใหม่อีกหน
เจ็บแล้วซึ้งเก็บก้นบึ้งซึ้งกมล
เจ็บแล้วจนกับแผลรักเพราะหนักใจ
***ลอยกระทงที่ระนองก็สนุกดีค่ะ แต่จริง ๆ ผู้หญิงไร้เงาลอยกระทงกับคุณพ่อและคุณแม่ที่หน้าบ้านค่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวงานที่ไหน ลอยเสร็จก็นอนเลยค่ะ เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ส่วนเมล์ได้รับแล้วนะค่ะ ขออนุญาตตอบกลับในวันรุ่งขึ้น เนื่องจากไม่แน่ใจในเน็ตที่ใช้เล่นนัก เนื่องจากตัดบ่อยมากเลยค่ะ ต่อวันละประมาณ 10 ครั้งเห็นจะได้ในปัจจุบัน แล้วเล่นได้ไม่ถึง 10 นาทีก็ตัด ฉะนั้นบางช่วงอาจจะต้องพักการเล่นเน็ตไปเลยก็มี และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอมานะค่ะ***
9 พฤศจิกายน 2546 22:45 น. - comment id 180087
..มาคารวะอาจารย์คับ อิอิ..
9 พฤศจิกายน 2546 22:45 น. - comment id 180088
..สุดท้ายแล้ว ความสงสาร เหมือนเครื่องมือประหัดประหารตัวเราเอง .. นึกถึงนิทานชาวนากับงูเห่าน่ะครับ ..กลอนที่เขียน กินใจครับ เป็นกำลังใจให้สำหรับความเข้มแข็งที่ยังเหลืออยู่นะครับ
9 พฤศจิกายน 2546 22:57 น. - comment id 180099
ถึง คุณรักคุณคับ
ใครกันแน่ที่ต้องคารวะ
คุณหรือฉันแน่หละดูให้แน่
แต่ยังไงขอบอกกล่าวเล่าเหลียวแล
ฉันแน่แน่ที่ต้องคารวะคุณ
***แหมกลอนผู้หญิงไร้เงานะ ยังอ่อนหัดนักค่ะ เอาเป็นว่ามาให้ผู้หญิงไร้เงาคารวะจะดีกว่าไหมค่ะ ข้าผู้ใหญ่ขอคารวะท่านผู้น้อยด้วยใจค่ะ อิ อิ***
ถึง คุณผู้ชายคนเดิม
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ที่มีให้กับฉันเหมือนวันก่อน
แต่จริงจริงแล้วเรื่องราวทุกบทตอน
ก็เป็นแค่บทกลอนใช่เรื่องจริง
***บทนี้เขียนแต่งหยอกล้อกับคุณฤกษ์นะค่ะ ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มาค่ะ***
9 พฤศจิกายน 2546 23:12 น. - comment id 180107
เพราะเหมือนเดิมเลยนะคะ ทำมายแต่งกันเก่งๆทั้งนั้นเลย ตอนนี้จิงมีงานที่โรงเรียนนะแต่งกลอนเกี่ยวกับวิชาเคมี จะตายแล้วนี่ แค่กลอนธรรมดายังแทบไม่รอด นี่คงตายแน่ๆเลย (ชอบกลอรของพี่จังค่ะ จิงว่ามันดูเศร้าๆ)
10 พฤศจิกายน 2546 09:38 น. - comment id 180118
วันนี้ไม่ขอต่อกลอนนะครับ..มีงานเยอะอ่ะ..จะคอยเป็นกำลังใจนะครับ
10 พฤศจิกายน 2546 10:10 น. - comment id 180126
ถึง คุณjing
ขอบคุณนะน้องจิง
ที่แวะมาเป็นกำลังให้ผู้หญิงไร้เงาเสมอ
และขอบคุณอีกครั้งนะเออ
กับกำลังใจที่น้องส่งให้เสมอเสมอที่ผ่านมา
***ขอบคุณค่ะที่มาเป็นกำลังใจให้กันตลอดเลย และพี่ก็ขอเป็นกำลังใจให้น้งแต่งกลอนเกี่ยวกับวิชาเคมีได้ไพเราะ ๆ นะค่ะ และพี่ก็เชื่อว่าน้องทำได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ***
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
ไม่ต่อกลอนก็ไม่เป็นไร
แค่ส่งกำลังใจให้มาหา
ก็ดีใจแล้วในอุรา
กับกำลังใจที่ให้มาของคุณ
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะค่ะ ขอให้งานทุกอย่างสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ค่ะ***
10 พฤศจิกายน 2546 12:57 น. - comment id 180172
พี่หญิงขาเสียน้ำตามาแค่ไหน น้องปลอบให้หายช้ำระกำหนา อย่าแคร์ไปผู้ชายไร้สัจวาจา ยิ้มน่า..นะ อย่างนั้นล่ะ..คนดี อิ อิ....ลอยกระทงสนุกไหมคะ
10 พฤศจิกายน 2546 13:01 น. - comment id 180177
เมื่อรักแล้วใยพรากใจให้มันเจ็บ
เราควรเก็บรักเติมต่อให้สมหวัง
วันข้างหน้านะหรือไม่จีรัง
มีสมหวังบ้างพังไปไม่แน่นอน
เมื่อวันนี้รักไม่สิ้นใยสิ้นเยื่อ
ใครจะเชื่อเรารักจริงจากสิ่งก่อน
เมื่ออดีตคอยชี้นำคำตัดรอน
อย่ารีบร้อนตัดรอนรักจักช้ำทรวง
***มาเป็นกำลังใจครับ****
10 พฤศจิกายน 2546 13:05 น. - comment id 180181
สวัสดีจ๊ะน้องหญิง....พี่ดาหลาแวะเข้ามาอ่านกลอนนะคะ..เก่งเหมือนเดิมเลยนะคะน้องพี่..อาทิตย์นี้พอจะว่างคะ.....ส่งเมล์มาให้อ่านแล้วนะคะ.....
10 พฤศจิกายน 2546 13:40 น. - comment id 180202
ความสงสารเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกดีๆ ความรู้สึกดีๆเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก.. ปล. แต่อย่าทำตัวดีเกินไปแบบนางเอกหนังไทยนะ
10 พฤศจิกายน 2546 13:41 น. - comment id 180203
ความสงสารเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกดีๆ ความรู้สึกดีๆเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก.. ปล. แต่อย่าทำตัวดีเกินไปแบบนางเอกหนังไทยนะ
10 พฤศจิกายน 2546 13:42 น. - comment id 180204
จะมีใครสักกี่คนที่จะถอยออกมาได้ในขณะที่ตัวเองกำลังมีความรัก มันยากแต่คุณก็ทำได้
10 พฤศจิกายน 2546 15:10 น. - comment id 180221
แต่งได้ดีมากเลยน่ะค่ะ ..ยังงี้ต้องยกนิ้วให้เลย ช่วยเป็นอาจารย์ให้ เจ้ายูคนนี้ด้วยน่ะค่ะ..ขอบคุณค่ะ @^-^@
10 พฤศจิกายน 2546 18:32 น. - comment id 180270
มาเชื่อมด้วยอีกคน(น้ำเชื่อมอะนะ)
10 พฤศจิกายน 2546 18:57 น. - comment id 180279
hi good poem
10 พฤศจิกายน 2546 20:25 น. - comment id 180300
มาเป็นแรงเชียร์ให้..น้องตูน..นะคะ..สู้เขา..เราก็แน่เหมือนกันนี่นา..อิอิอิ..
10 พฤศจิกายน 2546 21:16 น. - comment id 180307
สุดยอดค่ะ ^-^
10 พฤศจิกายน 2546 23:09 น. - comment id 180345
ถึง คุณตะแหง่ว
ยิ้มให้แล้วนะคนดี
เพราะในชีวีพี่นี้สุขสันต์
ยิ้มให้แล้วทุกทุกวัน
ด้วยหัวใจสุขสันต์ชื่นบาน
***ก็ดีค่ะ สำหรับการลอยกระทงปีนี้ เพราะไม่หลงทางค่ะ เนื่องจากลอยกระทงใบเดียวกับคุณพ่อคุณแม่เลยไม่หลงทิศหลงทางไปไหนลยค่ะ อิ อิ (ขอบคุณนะค่ะกับคำปลอบขวัญน่ารักมากเลยค่ะ)***
ถึง คุณเพชรพรรณราย
ด้วยรีบร้อนตัดรอนรักหักใกล้ชิด
เนื่องจากติดคำสงสารประหารให้
จึงยอมถอนความรักที่พักใจ
และเยื่อใยไมตรีที่ผูกพัน
ด้วยเพราะเจ็บจึงช้ำน้ำคำกล่าว
ที่เขาเฝ้าเผื่อแผ่มาแก่ฉัน
จึงขอยอมจบที่จะจบไม่คบกัน
เพราะตัวฉันแสนช้ำระกำใจ
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา กลอนบทนี้แต่งเพื่อหยอกล้อกับคุณฤกษ์เท่านั้นค่ะ ไม่มีอะไรในความเป็นจริงทั้งนั้นค่ะ เนื่องจากคุณฤกษ์ และผู้หญิงไร้เงาเป็นเพียงนักกลอนด้วยกันทั้งคู่เท่านั้นจริง ๆ ค่ะ***
ถึง คุณพี่ดาหลา
ขอบคุณสำหรับเมล์ที่ส่งหา
และข้อมูลนานาที่ให้ฉัน
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีมีให้กัน
และขอบคุณสำหรับความจริงใจนั้นที่ให้มา
***ขอบคุณค่ะคุณพี่ดาหลา ผู้หญิงไร้เงาขอบคุณสำหรับเมล์ทุกเมล์ที่ส่งให้นะค่ะ แล้วก็ส่งเมล์แห่งความคิดถึงกลับไปหาแล้วเหมือนกันนะค่ะ แต่ส่งไปในลักษณะการ์ด ซึ่งก็หวังว่าคงได้รับแล้วเช่นกันนะค่ะ รักและคิดถึงเสมอค่ะ***
ถึง คุณพุทธรักษา
ไม่เถียงที่คุณพูดมา
แต่ถ้าในอุราของตัวฉัน
ไม่ต้องการคำสงสารจากคนสำคัญ
เพราะมันเหมือนความสำคัญลดน้อยถอยไป
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบมาให้ แต่บทนี้ก็ขอยืนยันนะค่ะว่าแต่งหยอกกับคุณฤกษ์ ซึ่งเป็นนักกลอนเหมือนกัน ฉะนั้นไม่ใช่เรื่องจริงค่ะ ยืนยันอีกครั้งค่ะ***
ถึง คุณข้าวปล้อง
ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
และไม่มีความแน่นอนมานอนแน่
วันนี้รักพรุ่งนี้พาใจอ่อนแอ
ไม่มีความแน่วแน่ในจริงใจ
***ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ไม่แน่ใจว่าจะทำได้สำเร็จหรือเปล่านะค่ะ แต่งานนี้ทำสำเร็จเพราะไม่ใช่เรื่องจริงค่ะ แค่หยอกล้อกับคุณฤกษ์ ซึ่งเป็นนักกลอนด้วยกันเท่านั้นค่ะ ยืนยัน***
ถึง คุณเส้นไหมสีเงิน
ผู้หญิงไร้เงาไม่เก่งหรอกคนดี
ยังเป็นนักกลอนกวีที่จะยังด้อย
จึงพยายามเพื่อฝึกฝนบ่อยบ่อย
เพราะอาจจะได้หายด้อยประสบการณ์
***ผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอนไม่เก่งเลยค่ะ ยังต้องพัฒนาอยู่เลย แต่ถ้ากำลังใจเป็นให้ได้ค่ะ ไม่ขัดศรัทธาแต่ถ้าเป็นอาจารย์สงสัยจะขอสละสิทธิ์ค่ะ เพราะฝีมือยังไม่ถึงขั้นเลยค่ะ จริง ๆ และขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มาค่ะ***
ถึง คุณคนเขียนกลอน
ขอบคุณค่ะคนดี
ที่แวะมาเชื่อมน้ำใจไมตรีกับฉัน
เอาเป็นเชื่อมต่อกันติดแล้วกัน
จะได้ไม่เสียไมตรีนั้นที่เชื่อมมา
***อย่านี้แสดงว่าน้ำเชื่อมไม่ต้องไปหาที่ไหนแล้วซิค่ะ เพราะที่นี้มีเต็มอัตราแล้วค่ะ อิ อิ ขอบคุณค่ะกับการแวะมาเป็นกำลังใจให้แก่กัน***
ถึง คุณ kOrOkOsO
ขอบคุณกับการแวะมาหา
และยินดีหนักหนากับการทายทัก
และซึ้งมากใจกับคำที่ตระหนัก
กับคำที่คุณแวะมาทายทักกัน
***ขอบคุณค่ะคุณ kOrOkOsO ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน หายไปนานเลยนะค่ะ หวังว่าคงสบายดี ห่วงใยเสมอค่ะ***
ถึง คุณราชิกา
คิดว่าสู้ฝีมือคุณฤกษ์ไม่ได้
เพราะเขามีลวดลายเนื้อชั้นกว่า
อีกอย่างผู้หญิงไร้เงาก็แค่นักกลอนธรรมดา
จึงคิดว่าสู้นักกลอนอาวุโสกว่าไม่ได้จริงจริง
***จริง ๆ ก็คิดว่าจะยอมแพ้ตั้งนานแล้วค่ะ เพราะฝีมือผู้หญิงไร้เงาไม่ถึงขั้น แต่เมื่อคุณพี่ราชิกามาเชียร์ทั้งทีจะลองต่อสานงานกลอนอีกสักครั้งสองครั้งค่ะ อิ อิ ขอบคุณสำหรับแรงเชียร์แรงใจที่ให้นะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะช่วงนี้อากาศหนาวมากเดี๋ยวจะไม่สบายไปค่ะ คิดถึงและห่วงใยพี่เสมอค่ะ***
ถึง คุณเจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
ขอบคุณค่ะเจ้าหญิง
ที่เป็นกำลังใจให้จริงจริงไม่ไปไหน
ขอบคุณอีกครั้งที่ห่วงใย
แวะมาเป็นกำลังใจให้แก่กัน
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่ให้มา รู้สึกจะปลื้มแล้วนะค่ะ อิ อิ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ยังเป็นนักแต่งกลอนที่ยังไม่เก่งเอาเลยค่ะในความรู้สึกของตัวเอง แต่ถ้าเชียร์มาอย่างนี้จะพยายามพัฒนาฝีมือให้สมกับคำกล่าวแล้วกันนะค่ะ ขอบคุณค่ะ***
11 พฤศจิกายน 2546 10:32 น. - comment id 180436
หากรักนั้นทำให้เธอต้องเจ็บ อยากให้เก็บเอาเป็นแค่ความหลัง เพราะต่อไป..แม้เธออาจต้องอยู่ลำพัง แต่กำลังจะมีต่อ..ด้วยครอบครัว.. ---------------ยังกินใจเหมือนเดิมนะเจ้าคะเนี่ยย---- ยัยซ่าขอบอก...@^_^@
11 พฤศจิกายน 2546 21:39 น. - comment id 180648
แม้นความรักฉันนั้นเคยเจ็บ แต่ไม่คิดเก็บความเจ็บนั้นไว้ เพียงเพราะมาเจอผู้ชายหลายใจ ฉันจึงทิ้งรักไปไม่ใยดี ***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่แวะมามอบให้กันเป็นประจำเลย***
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด