หน้าส่วนตัว
เรือกระดาษวาดในใจคนดึก
แล่นใบลึกรำไรใต้หมอกหนา
หม่นอะไรไยต้องแบก..กอง..ล้า
ลอยเรือฝ่าทะเลหมอกออกพ้นใจ
คว้างทะเลเห่คลื่น...ปะทะ...สงบ
คลั่งกระทบ...กระแทก...แบกรับใหม่
กลางหมอกหม่น...คนแบกทุกข์สุข...ที่ใจ
รู้ทิศ...ใกล้ไกลฝั่ง...ยังหลุดพ้น
เรือกระดาษวาดไว้ไกลน้ำฟ้า
กี่มหาพายุคั้นจักดั้นด้น
ไปให้ถึง...พึงฮึกเหิม...เติมเต็ม...คน
ใจจะฝ่ากล้าค้นถาม...ความพอดี
ฝั่งแสนไกลรำไรหมอกระลอกหม่น
ทิศสับสน...คนซับซ้อน.ยอกย้อนถี่
คลื่นลมแรงแพลงพลิกระริกระรี้
อยากผละหนี...ไม่มีที่ยั้งยืน
เรือกระดาษไยขลาดเขลาไม่เข้าท่า
รินน้ำตาผวาระทึกสะอื้น
ทะเลใจไกลฝั่ง....ยังวันคืน
น้ำฟ้าฟื้นคลื่นสงบ....ประสบบุญ
๑๑๑๑๑๑๑
suprapai 26 ก.พ. 2547 20:53 น. - ID 47518 
827
2
0
26 กุมภาพันธ์ 2547 22:10 น. - comment id 222108
งานของคุณ...ต้องอ่านตาม...และกำหนดทิศทาง ความหมายตามไปด้วย.. บางครั้งเหมือนบ่น.. บางครั้งเหมือนถาม.. บางครั้งเหมือนปลอบ.. บางครั้งเหมือนรำคาญใจ.. แต่ทั้งหมดนั้น...เมื่อได้อ่านจนจบ ก็รู้สึกขอบคุณในความหมายที่ซ่อนเร้น ความปราถนาดีให้ผู้อ่านปลดวางและสบายใจ ขอขอบคุณงานเขียนของคุณ อ่านแล้วซึมซับใจสงบดีค่ะ ...
26 กุมภาพันธ์ 2547 22:11 น. - comment id 222109
เรือกระดาษ วาดไป ในใจนึก หวั่นน้ำลึก จมลง คงสิ้นหมาย จึ่งได้แต่ จดจ้อง ไม่ลงลาย แล้วสุดท้าย ได้แต่มอง หม่นหมองใจ *** วาดไปแล้ว .. ยังดีกว่าไม่ได้วาดนะ ว่ามั้ย ** มาทักทายค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2547 17:29 น. - comment id 222289
เรือกระดาษวาดไปด้วยใจนึก ตามรู้สึกที่ใจในทุกสิ่ง เรือลำน้อยล่องลอยในประวิ่ง กับทุกสิ่งจมหายในน้ำตา *-*ประมาณว่าตั้งความหวังแล้วพังหมดนะค่ะ อิอิ กลอนคุณไพเราะและความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด