ไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้าน เขาจะรานจะริดลง เข้ารูปให้เข้าทรง เฝ้าจดจำระวังตัว ไม้ใหญ่แต่พอควร กิ่งใบล้วนพอถ้วนทั่ว เติบโตไม่มืดมัว ก็อยู่งามอีกนานปี ไม้เล็กเพิ่งเกิดก่อ แทงแตกหน่ออวดศักดิ์ศรี โอหังในท่าที ให้เมตตาอย่าทำลาย ยังอ่อนพอสอนได้ ต้องทำใจยังไม่สาย สอนสั่งด้วยอุบาย ไม้ยังอ่อนยังมีทาง ยกเว้นไม้แก่กร้าน อยู่มานานจนกระด้าง ลงดาบฆ่าความกร่าง ฆ่าตัดตอนด้วยเมตตา รักษาป่าอักษร ร้อยกรองกลอนด้วยศรัทธา นอกรีตนอกรอยมา อยู่ร่วมกันได้อย่างไร ไม้ใหญ่มีกาฝาก นกก็มากมาอาศัย ไม้เล็กแอบอิงไว้ ดูตัวอย่างการเติบโต กู...เองคือไม้ใหญ่ แต่ว่าไร้ความยโส กิ่งก้านใช่ทนโท่ ไม่เคยทิ่มเคยแทงใคร หยั่งรากแก้วแข็งแรง ลำต้นแกร่งอวดกิ่งใบ เส้นทางยังก้าวไกล ด้วยสมองร้องสั่งการ ศรัทธายังฉายชัด ความซื่อสัตย์จะสื่อสาร โชติช่วงในดวงมาลย์ ทางยังท้ายังกล้าเดิน
มารแมงมุม 24 พ.ค. 2547 23:20 น. - ID 54110 
1257
7
0
25 พฤษภาคม 2547 00:54 น. - comment id 273968
ขอเป็นไม้ยืนต้น ให้ดอกผลชนทั้งผอง เล็กใหญ่ใฝ่เนืองนอง ฉันจับจองยืนต้นตรง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ให้ข้อคิดดีค่ะ*-*
25 พฤษภาคม 2547 04:18 น. - comment id 273999
หน้าส่วนตัว
..เรียนคุณมารแมงมุม
โอยคืนนี้มิเสียทีที่อดนอน เพราะเพราะมาก และเพราะที่สุด ก็อนุญาตลอกมาเก็บไว้อ่านส่วนตัวนะคะ เคยลองหัดแต่งแบบนี้ แต่คำมันไม่เนียนค่ะ เก่งจังค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 07:48 น. - comment id 274022
ไม้ใหญ่หรือไม้น้อย ขอใช้สอยซึ่งประโยชน์ อย่าโก่งเลยขอโทษ ขอได้โปรดพิจารณา
25 พฤษภาคม 2547 07:57 น. - comment id 274025
ขอ..เรนหลบภัย..
ใต้เงา ..ไม้ใหญ่ .ให้ร่ม..
เคลียคลอ..สุขสม ..
มีลม พัด..เบา.. หลับสบาย...จัง..
ไพเราะ.. มากเลยนะคะ..
ซาแว๊ปป..
25 พฤษภาคม 2547 09:04 น. - comment id 274054
งานงามสื่อชัดแจ้ง สัจจะธรรมแสดง ถ้วนหน้า เป็นไม้ใหญ่ รากหยั่งลึก...ควรแก่การพึ่งพา ควรแก่การบูชา แห่งผู้คน รินใจให้มารแมงมุม ในเช้านี้ค่ะ ทิกิ_tiki
25 พฤษภาคม 2547 09:53 น. - comment id 274072
สวัสดีค่ะคุรมารแมงมุม.....งานงามเหมือนเดิมนะคะ....ดาหลาขอชื่นชมค่ะ...
25 พฤษภาคม 2547 12:49 น. - comment id 274139
สงสัยจังเลยค่ะ ทำไมกลอนบทนี้ไม่ขึ้นในหน้าส่วนตัว.. ทั่งที่ลอกอิน ใครบอกได้บ้างคะ เด๋วค่ำๆจะแวะมาตอบทุกคนค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 15:11 น. - comment id 274241
..ในแววตาของความคิดถึง... ...ภาพของใครคนหนึ่ง ฉายอยู่อย่างอ่อนไหว... ...มีเสียงแผ่วเบา ผ่านฟากฟ้าถึงคนไกล... ...ว่าคิดถึงเธอ ทุกลมหายใจ... ...จากคนทางนี้เธอได้ยินไหม?... ...หนึ่งความรู้สึกที่ส่งไป ยังคงเต็มจนล้นปรี่... ...คือหนึ่งความห่วงหาและอาทรเธอคนดี... ...ที่ทุก - ทุกวินาที คนเหงาคนนี้มีให้เธอ... *** เขียนได้ดีมากตครับ*** *** เมกแวะมาทักทาย***
26 พฤษภาคม 2547 00:23 น. - comment id 274570
ไม้ใหญ่ก็เจ็บหนัก ฟาดดังพลักหัวทิ่มบ่อ ไม้เล็กก็คงพอ เฆี่ยนเอาพอให้หลาบจำ เมื่อเด็ก ๆ เวลาถูกทำโทษผู้ใหญ่เขาก็จะให้ไปหักไม้เรียวมาเองของใครของมัน เราก็เลือกหักไม้เล็ก ๆมาให้ ก็โดนเฆี่ยนเจ็บน้อยกว่าพวกที่หักเอาไม้ใหญ่มา อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
