หยุดแค่นี้พอ....

ทรายกะทะเล

เสียงสะท้อนจากโทรฯโทรมาว่า
โอ้คุณป้าเสียแล้ว รอวันเผา
ฟังแล้วช้อค .....แทบน้อค ออกจากเงา
หดหู่เราอีกแล้ว น้ำตาคลอ
วันก่อนยังเห็นดีๆ เดินเล่นอยู่
ใจหดหู่เพราะได้ยินว่า เย็บจากหมอ
จากนั้นแล้วนั่งคิดจิตใจรอ
ว่าพอที.........ที่ผ่านมาอะไรกัน
เรื่องนี้มา เรื่องนั้นเกิด เชิดไม่หยุด
ใยต้องฉุดเอาเรื่องนั้นหาเรื่องฉัน
ปลงตกต้อง ตรงจากใจไม่หวั่นพลัน
โอ้ชีวันของป้า มาตายเร็วเกิน
ตอนไปงานวันเผาเศร้าจับจิต
ก็หุดคิด....ว่าไร.....ไม่เคอะเขิน
ถาม...ญาติมาเกือบทุกคนโอ้ถามเพลิน
พวกพี่น้องญาติเขาได้ดี ป้าใจดี
ป้าทำบุญมามาก อุทิศตัว
ไม่เมามัว ไม่ทำชั่ว ตัวสุขศรี
เมื่อใกล้เผารู้สึกผิด เยี่ยมไม่มี
ต่อแต่นี้ หลานกลับตัว เพื่อทำคุณ
น้ำตาคลอ อดกลั้นไม่ให้ออก
ได้แต่บอกตัวเองบ้าแล้วฉุน
ร้องทำไมร้องทำไมไม่ได้บุญ
ต่อเป็นบุญกุศล ........ให้ป้ามี
นึกถึงความรู้สึก...........ของคุณพ่อ
โอ้เก็บชะลอความรู้สึกแสนโศกศัลย์
ไม่มีแม้น้ำตามาเห็นกัน
สงสารพลัน.......หันไปมองหน้าพ่อเรา
ขอได้โปรด......หยุดแค่นี้ พอทีนะ
ไม่เคยจะไปทำไรให้ใครเขา
ทำไม ทำไม มาโทษเรา
หากมากเข้า เราขอลา จากไปเอง
จะรู้ไหมมีไรเข้ามาบ้าง
ไม่มีงบ้างเลยหรือความข่มเหง
น้ำใจเราถูกคนมาระเรง
หยุดเสียเอง ต่อแต่นี้ เรา.....แค่ นี้ พอ