...รู้สึกเมื่อครั้งแรกที่เราเจอกัน... 
             ในวันที่เราเดินมาพบกัน
ความรู้สึกตอนนั้นคือเฉยๆ
คิดว่าคงจะเป็นเหมือนที่เคย
แค่คบแล้วผ่านเลย..ไม่ใส่ใจ
                 แต่ทำไมนานนานไปกลับผูกพัน
ยิ่งนานวันมันยิ่งใช่
อยากเห็นหน้าอยากเจอไม่อยากไกล
ไม่รู้ทำไมนะใจเรา......
                อย่างนี้หรือเปล่าเรียกว่ารัก
แค่ได้ทักได้สบตาได้พูดก็หายเหงา
อยากให้วันนี้มีเธอมาเป็นเงา
คงคลายเศร้าหยุดซึมเซาได้สักที				
				
			14 กันยายน 2547 16:58 น. - comment id 331349
อืม....อ่านกลอนบทนี้แล้ว พาลให้นึกถึงครั้งแรกที่ได้เจอจริง ๆ ค่ะ น่ารักจัง.....

14 กันยายน 2547 17:35 น. - comment id 331379
หวานซะนะ

14 กันยายน 2547 17:55 น. - comment id 331396
ไปตกหลุมรักใครเข้าแล้วล่ะ ^__^

14 กันยายน 2547 21:14 น. - comment id 331540
แต่ทำไมนานนานไปกลับผูกพัน..
  น้านดิ..คะ...
           ..มัย..ร่า..ต้องผูกพัน...
    ..มัย..ต้องหวั่น..
          ..สั่น..ไหว..  ทุกครั้ง..ที่ใกล้...คุณ..
    ..ร้าน..ดอกไม้.. เรนรอ...นะคะ..
           ...
							
							
14 กันยายน 2547 22:27 น. - comment id 331621
ทายทักกันทุกวัน ไยใจฉันที่นิ่งเฉย เปลี่ยนไปนะทรามเฉลย อยากเฉลยเอ่ยรักคุณ

15 กันยายน 2547 06:50 น. - comment id 331709
สวัดีครับ.............
         ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี  
         หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
							
							
15 กันยายน 2547 14:13 น. - comment id 331903
กลอนน่ารักจังค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดกับตัวเองหรือเปล่าน้อ

30 กันยายน 2547 18:17 น. - comment id 341515
ชัก เริ่ม ผูก พัน แร้ว เหมือน กาน อ่ะ อิอิอิ ทำ งัย ดี ล่ะ
