ผิดหวังมากี่ครั้งที่พลั้งล้ม
จมขื่นขมหมดทางแก้แผลหม่นไหม้
หันทางนี้ที่เตือนย้ำกำลังใจ
มีมอบให้คนเจ็บเพื่อเก็บดาว
ท้ออย่าแพ้ก้าวถอยด้อยคุณค่า
รู้รักษาตัวตนพ้นเหน็บหนาว
นำความดีสู้ต่อไปในทุกคราว
ร้อยเรื่องราวสานฝันต่อก่อความจริง
เพราะดวงดาวห่างไกลต้องไขว่คว้า
มุ่งฟันฝ่าสิ่งร้ายกลายดียิ่ง
พลาดแล้วจำทำใหม่ไม่ประวิง
สุดท้ายสิ่งงดงามนั้นพลันกลับคืน
1 พฤศจิกายน 2547 19:14 น. - comment id 361800
จะก้าวย่างต่อไปในเบื้องหน้า แม้จะช้าแต่ใช่ว่าลืมหลง เฝ้าประคองสองเท้าให้มั่นคง ตามไต่ตรงสู่ฝันอันแวววาว เพียงยืนหยัดมุ่งมั่นพร้อมฟันฝ่า ก้าวที่กล้าจะสิ้นความขลาดเขลา อีกหมื่นแสนก้าวย่างทางสายยาว หวังไต่ดาวไต่ฝันอันพึงมี ขอเป็นคนแรกจ้า คิก คิก เพลี้ยง +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+

1 พฤศจิกายน 2547 20:11 น. - comment id 361847
กลอนน่ารักจังเยยจ๊ะน้องแคนจ๋า คิดถึงจ๊ะ

1 พฤศจิกายน 2547 20:32 น. - comment id 361863
มีความหมายที่ดีมากเลยค่ะ

1 พฤศจิกายน 2547 21:28 น. - comment id 361880
กลอนเพราะดีค่ะ แล้วก็มีความหมายดีด้วย ขอเอากลอนบทนี้ไว้เป็นแรงใจเพื่อสู้ต่อไปนะ

1 พฤศจิกายน 2547 23:15 น. - comment id 361998
ความผิดหวังที่ผ่านมาอย่าจดจำ หรือถลำจมลึกรู้สึกไว้ แต่ให้ก้าวอย่าเชื่อมั่นสู้ฝันไกล แล้วสักวันที่หวังไว้คงได้มา *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*

1 พฤศจิกายน 2547 23:25 น. - comment id 362010
^_^ เยี่ยมมากๆเลยค่ะ

2 พฤศจิกายน 2547 06:58 น. - comment id 362088
สวัดีครับ.............
มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำกลอน
คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์
บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน
จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง
แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี

2 พฤศจิกายน 2547 08:46 น. - comment id 362127
จะเก็บดาวดวงนั้นไว้ในใจ แม้จะไม่มีสิทธิจะไขว้คว้า

3 พฤศจิกายน 2547 11:04 น. - comment id 362773
กลอนเพราะมากนะจ๊ะแคนจ๋า เราจึงมาเป็นกำลังใจให้ จงอย่าท้อสู้ต่อก้าวต่อไป ฟ้าสดใสยังรออยู่หลังฝนพรำ คิดถึงแคนมากนะ หวังว่าคงได้เจอกันในเวทีกลอนที่ นครอีกนะ เสียด้ายจังที่ปีนี้ไม่ได้ไปแข่งงานเดือนสิบ แล้วแคนได้ไปแข่งมั้ย ได้ที่ 1 แน่เลย ส่งขาวบ้างดิ เรายังไม่รู้การแข่งขันเลย รัก คิดถึง นัส

11 พฤศจิกายน 2547 00:33 น. - comment id 367794
ยิ่งฉันทำ ฉันยิ่งผิด ฉันจึงคิด หยุดเสียที หนีปัญหา เมื่อเธอมีใหม่ ฉันนั้นช้ำในอุรา ฉันคิดว่า จากนี้ไปไม่มีเธอ ................................. ................................. .................................. ................. ........ ... .
