ตีหนึ่งแล้ว

ลูกกวาดสีฟ้า


        ตีหนึ่งแล้วยังมีใครไม่นอนบ้าง
ที่อ้างว้างเดียวดายคล้ายอย่างฉัน
อยากติดปีกบินไปไร้คืนวัน
ทวงภาพฝันจากฟากฟ้าคราหมดแรง
       อยู่ท่ามกลางลมหนาวดาวระยิบ
ใช่อาจหยิบเอื้อมทันเหมือนกลั่นแกล้ง
ม่านหมอกเมฆอดีตกรีดทิ่มแทง
กลบเกลื่อนแสงจันทร์ไปไม่เหลียวแล
       พยายามข่มตาหลับกลับอีกครั้ง
ลบรอยฝังล้างเรื่องร้ายไร้ทางแก้
เลิกจำนนจนนำย้ำพ่ายแพ้
ละอ่อนแอกล่อมใจตนจนฝันดี
				
comments powered by Disqus
  • เมกกะ

    16 พฤศจิกายน 2547 08:53 น. - comment id 371087

    อย่าว่าแต่ตีหนึ่งเลยครับน้องแคน
    เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ก็ล่อเข้าไปตีสาม 
    นอนเพิ่งตื่นอ่ะจ้า คิก คิก 
    
    
    
    +-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+
    
  • เมกกะ

    16 พฤศจิกายน 2547 10:13 น. - comment id 371138

    เมื่อคืนก่อนพี่นั่งคิดเฝ้าขีดเขียน
    ร้อยจำเนียรกลอนรักสลักหวาน
    ใส่กระดาษฝากหัวใจให้นงคราญ
    เป็นพยานความรักของนักกลอน
    
    มาคืนนี้พี่ต้องนั่งอย่างเศร้าสร้อย
    เหลือบเห็นรอยสลักรอนอักษร
    กลายเป็นกลอนนอนหนาวทรวงห่วงอาวรณ์
    สุดถ่ายถอนกลอนรักช้ำโศกคร่ำครวญ 
    
    
    
    +-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+
    
  • พี่พุด

    16 พฤศจิกายน 2547 15:22 น. - comment id 371328

    พี่พุด
    รักลูกวาดสีฟ้าและทุกสีค่ะ
    ชอบกินมากอิอิ
    ยังจำได้งามราวสายรุ้งในขวดโหลค่ะ
    ชอบยืนจ้องมอง
    
    คนดี
    งานงามรู้สึกยามระลึกนึกถึงใครบางคนล้นใจ
    เป็นธรรมชาติธรรมดาใจค่ะ
    หากตราบใด
    หัวใจเรายังคงมีนวลเนื้อใจละไมละมุน
    แบบผู้หญิ้งผู้หญิงนะคะคนดี
    พีพุด
    ก็เช่นกันค่ะเป็นบ่อยมาก
    
    รักน้อง
    งานนี้เข้าใจค่ะ
  • เ้พราะรัก

    16 พฤศจิกายน 2547 17:03 น. - comment id 371422

    คิกๆๆๆๆๆตี6 ตอนเช้าอ่ะกว่าจะได้นอนแต่ไม่รู้คืนไหนจำมะได้55555 ไปแย้วคิดถึงเสมอคราบท่าน
  • เด็กในสังกัด

    16 พฤศจิกายน 2547 20:07 น. - comment id 371562

    หลับตาห่มข่มตานอนก่อนฝังจิต
    ห้วงความคิดหลอนพลันควันปัญหา
    หลากชีวิตลิขิตกลั้นฝันพามา
    ต้องหลับตาห่มผ้าหลับคับหัวใจ
    
    หลากคราอุ่นใต้ผ้าหนาก่อนคราหลับ
    ความลึกลับอับจนพ้นปัญหา
    แล้วคืนสู่ฝั่งแห่งฝันกลั้นน้ำตา
    วันข้างหน้าดีกว่านี้ที่เคยเป็น

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน