จริงๆฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึง
ผู้หญิงที่ซึงต้องมีความหวั่นไหว
แต่ที่ทำเข้มแข็งไม่รู้สึกอะไร
เธอรู้บ้างไหมยามเธอไกลฉันก็เหงาเหมือนกัน
ที่ต้องทำเป้นเข้มแข้ง
ทั้งที่ไม่มีแรงจะยืนอยู่ตรงนั้น
เพราะไม่อยากให้เธอต้องห่วงกัน
ท่าทีแบบนั้นคงทำให้เธอเปลี่ยนใจ
ฉันรู้ว่าเธอมีภาระ
เวลาที่จะเอามาดูแลเอาใจใส่
ก้คงไม่มีมากมายสักเท่าไร
แต่ฉันจะเป็นกำลังใจ ให้นะคนดี
8 ธันวาคม 2544 12:57 น. - comment id 23660
จะกลับบ้านซัก อาทิตย์ อย่าเพิ่งลืมกันนะ

8 ธันวาคม 2544 14:59 น. - comment id 23688
เพราะภาระเราต่างกัน.. เวลาที่มีให้นั้น..จึงอาจน้อยไปบ้าง แต่ก็..ขอบคุณ "ความห่าง" ที่ทำให้รู้ว่าระหว่าง "เรา" ..ยังคิดถึงกัน.. ^__^ ..ขอเขียนกลอนแทน คนที่คุณอยากสื่อความรู้สึกนี้ให้เขา ..ชอบกลอนคุณเขียนนะ

8 ธันวาคม 2544 15:57 น. - comment id 23693
คุณเป็น ผู้หญิง ที่ น่า รัก มากครับ ( จากความรู้สึก ที่ได้อ่านกลอนของคุณ)

8 ธันวาคม 2544 20:46 น. - comment id 23759
เอาใจช่วยนะ รู้สึก เสียสละและเข้าใจคนอื่น ดีจัง

8 ธันวาคม 2544 21:10 น. - comment id 23769
รีบกลับมาเขียนกลอนน่ารักๆอีกนะ จะรออ่านจ้า

9 ธันวาคม 2544 04:55 น. - comment id 23901
เดินทางโดยสวัสดิภาพจ้า....
